çocuk için doğru zaman mı?

Lipbalmi

Nirvana
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2008
405
82
643
arkadaşlar merhaba,

2 yıllık evliyim 30 yaşındayım eşimle aynı yaştayız.. toplam 3 yıl flört+nişan dönemimiz oldu.. ikimiz de çalışıyoruz.
son zamanlarda ne zaman bebek sahibi olacağım soruları kafamda..zaten çevreden de bu konuda yoğun bir baskı var. etrafımda benden sonra evlenen herkes hamile veya bebeği oldu. biz hala beklemedeyiz, karar veremedik..bir yandan daha yapmak istediğimiz ertelediğimiz çok şey var.. yurtdışına gitmek, çeşitli tatiller aktiviteler gibi... etrafımda gördüğümm kadarıyla çocuk olduktan sonra çiftlerin hayatı bayağ bir değişiyor. yani eşle başbaşa kalamamak, eşin ailesi veya kendi ailem ile daha sık görüşmek vakit ayırmak zorunda kalmak... geceleri uykusuz kalmak gibi.. diğer ve en önemli sorun da önümüzdeki yıl(2016'da) kariyerimde basamak atlayacak olmam. yani şuan karar verip hamile kalırsam kariyer yapmam 1-2 yıl kadar daha gecikecek.. bankacı arkadaşlar beni daha iyi anlarlar süre ve zamanlama konusunda...

sizlere sorum benim yaşımda ve bu konumda olup çocuk yaptıktan sonra keşke biraz daha bekleseydim evliliğimin özgürlüğümün tadını çıkarsaydım diyen var mı? ya da çocuktan sonra hayatımda şunlar şunlar değişti diyen..

NOT: özellikle bana sanki çocuk olduktan sonra özgürlüğün kalmıyormuş gibi geliyor. bunun sebebi anne baba çalıştığı için ailelerin olaya müdahil olmasından kaynaklı..gelip kalmalar artıyor böylelikle insan eşiyle başbaşa geçirdiği günleri özleyebiliyor. ben bunlardan çok etkilenen bir insanım. ne yapacam bilmiyorum. ayrıca zaten çok yoğun bir cinsel hayatımız yok biraz mototonlaştı. bebekten sonra daha da kötüye gider mi?
 

etrafın baskısından yapacaksan hiç yapma sen bakacaksın o çocuğa

valla çocuktan sonra ben kendi adıma örnek verecek olursam çok zorluklar yaşıyorum

hiperaktiv bir çocuk gittiğimiz her yerde hiç bir rahatımız olmuyor peşinden koşturuyoruz sürekli

2,5 yaşında hala gece uykuları tam düzelmedi

doğduğun ilk bir yılı zombi olmuştuk zaten
 
Bende ayni Düşüncelerdeydim şimdi hamile kaldığımı ögrendim bazen cok karamsar oluyorum ne yapacagım şimdi diye
Konunu takip edeceğim bakalım ne diyecek anneler
 
Çocuk doğduktan sonra eskisi gibi olmuyor tabi hayatın. Ama geçici bir dönem. Bir zaman sonra rayına oturuyor.

Pimpirikli bir anne olmazsan çocuğunla her şeyi yapabilirsin. Nasıl alıştırırsan öyle gidiyor. Tatilinden de gezmenden de geri kalmazsın.

Sen istiyorsan yap çocuğu, başkası istediği için değil.
 
Gece ona bakacak olan sensin eşinle bir konuş konuyu o ne diyor bakalım sonuçta siz bakacaksınız ailelerinde yardımı olur elbette ama onlar genelde sevmek için ister çocuğu. Yaşında 30 olmuş ama yaşda geçiyor. İlerde çocuk sahibi olmak istersende yaş sorun olursa o zamanda sen vicdan azabı çekersin neden yapmadım diye. Kariyerde önemli tabii ama sonuçta bebişte önemli
 
tüm anlattıklarının üzerinden kendimi senin yerine koyarak düşündüm de ben olsam acele etmezdim.

hele ki sırf çevre baskısı yüzünden hiç düşünmezdim.

çocuk olduğu zaman tüm hayatın onun oluyor evli değilim ama çevremdekileri değerlendirerek böyle gördüm.

yaşının da çok geç olduğunu düşünmüyorum.
 

Ya çocuğu ya kariyeri seçeceksiniz bu durumda. Şimdi burda bir çok insan çocuk diyecek, kısıtlamaz diyecek, kısıtlasa da dünyanın en güzel şeyi diyecek. Muhakkak öyledir ama çocuk olunca hayatın değiştiği de aşikar.

Ben sizin yerinizde olsam önce kariyer derdim. Ama kendi kişiliğime göre yazıyorum bunları tabi ki. Öyle deli gibi çocuk isteyen bir insandeğilim ben. Olursa ne ala ama olmazsa da kendimi depresyondan depresyona sokmam. Eğer siz de bu ruh halindeyseniz bekleyin. Yok çocuk olmazsa hayatın tadi tuzu olmaz diyenlerdenseniz denemeye başlayın.
 
Valla ben kime sorduysam aldığım cevap çocuktan çnce yaşamıyormuşumm oldu. Elbettte herkes ne kadar zor olduğınu söylüyor biliyoruz. Ama yinede çocuksuz olan dönemlerini saymadıklarını söylüyorlar. Ne kadar doğru bilemem:-D
 
Daha önce başka bir arkadaşada yazmıştım, evladın hiçbir kariyer yada dünyevi işte karşılığı olamaz...33 yaşında anne oldum onları biraz büyüteyim derken yaş oldu 38 şimdi diğeri için biraz geç kaldım...siz 30 yaşındasınız bence endişeniz biran önce anne olmak olmalı yaş ilerledikçe infertilite riski artıyor...benim için evlatlarımdan önce yaşadığım günler hiç yaşanmamış gibi herşey onlardan sonra anlam ve netlik kazandı...hiçbir şeyde içimde kalmadı...evlat insanı kıstlamaz inanın onlarla birlikte yaptığınız herşey çok daha güzel ve anlamlı oluyor...
 
Bence terfiden sonra olması ve hayallerinizin bir kısmı gerçekleştikten sonra çok daha doğru. Hem maddi açıdan rahatlarsınız hem de içinizde kalan hayalleriniz olmaz. Gerçek hayatta çok gördüm bebek olduktan sonra hayatı değişen ve yapamadığı şeylerin suçunu bebeğe atanları. Yerinde olsam beklerdim.
 
ben sızın yerınızde olsam karıyer basamagını atladıktan sonra cocuk yapardım. cunku cocuk maddı ve manevı sorumluluk demek ve bır cocugu dunyaya getırmekten zıyade ona ıyı bır gelecek sunabılmek onemlı dıye dusunuyorum. bızde nerdeyse 5 yıldır bırlıkteyız+ 8 aydır nısanlıyız ve ıkı ay sonra evlenıyoruz. ben tam 30 umdayım esım 44 yasında, ıkımızınde aslında yası var ama ben bırazda evlılık hayatı rayına gırsın borc harc bıtsın ondan sonra saglam kafayla anne olayım ıstıyorum.

açıkcası tek cocuktada kalmak ıstıyorum zaten esımın bır oglu var bu ıkıncı evlılıgı olacak kardes sorunu olmayacak ... benımde cevrem ve ozellıkle aılem hemen yap cocugu modunda ama ben evlendıkten sonra en az bır 6 ay daha beklemeyı dusunuyorum. 2017 bası gıbı dogacak sekılde hamıle kalmak ıstıyorum kı borclarımız bıtsın cocuga harcayacak paramız olsun.... kımılerı dıyecek onu dert etme , kıyafet vs. bır sekılde alınır, sagdan soldan gelır kı aılem bu konuda cok destekcıcdır benım ama ben kendım yapayım bırseyler ıstedıgımden bekleyecegım sonrasında da ılk bır yıl belkı zorlu gcer ama gerısınde cocugumla her ortama gırmeyı dusunuyorum tatıl, aıle gezmelerı, dısarda aktıvıte falan alıssın sosyal bır cocuk olsun , bende kendı zevklerımden mahrum kalmayım
 
bırde evlat tabıkıde cok sevılır, her anne baba ıstısnalar harıc evladının gozunun ıcıne bakar ama ben evlenınce sadece bır erkegın esı yada bır cocugun annesı olmak ıstemıyorum kendı adıma...

bır kadın olarak zevklerımden - benı ben yapan seylerden vazgecmek sonum olur. bunu da esımle konusmustum evlenme kararı almadan ; o nedenle cocugumu da yasadıgımız hayata dahıl etmeyı dusunuyorum, o bızımle bızım hayatımıza ortak olacak bızımle tatıle de gıdecek, sınemaya da, dısarda yemeklere de vs... sosyal bır cocuk olsun bızım hayatımızıda kısıtlamasın bızımle yasasın eve kapanmasın ıstıyorum. yanı kısacası cocuk olunca esınden de dısardakı hayatından da kopan bır anne olmak ıstemıyorum ..
 
Anne olmadan önce aman sosyal hayatımız kısıtlanmasın falan deniyor da bebekten sonra tek istenen onun rahatı kaçmasın, uyku düzenşibozulmasın oluyor..
Ben derim ki iş konusunda her şeyi düzene koy, çocuk sonra. Uyuyabildiğin kadar uyu, gez, keyfini çıkar ki, çocuk olduktan sonra bir şeyleri kaçırdım mı deme..
 
Size aynen katılıyorum biz kızlarımızı hayatımıza dahil ettik onlar için yeni bir düzen kurmadık, ilk 1,5 yaşındayken tatilimize gittik,haftasonu dışarıda kahvaltılarımız, akşam yemeklerimiz, sinema, tiyatro yaşlarına göre her aktiviteyi yapıyoruz...araba koltuklarına oturtup çoğu yere yanlız gitmişimdir kızlarımla.birde ben ikiz büyüttük bu daha zor....öyle alıştırdım uyku saati geldi diye hiçbir yerden kalkıp eve dönmedik, eve dönünce uyudular...nasıl alıştırır büyütürseniz çocuk ona alışıyor...tek kötü yanı küçük yaşta acaip gezenti tipler oldular Ama onlarla hiçbir yere gitmekten çekinmem çünkü çok uyumlu çocuklar....
 


ben 27 bıterken 28 ıme gırerken evlendım....oncelerı 1 sene ıstemem zannederken dedıgın gbı cevredekılere özenme,,, hayat arkadasınla mutlu gıden yuva vs vs etkıledı ve karar verdım.henuz 4 aylık evlıydım. kaç ay beklerım olmaz dıye dusunurken 2 ay sonra hamıle kaldım. yanı 5-6 aylık evlıyken hamıle kaldım.
gelelım soruna bebek tum hayatını degıstırıyor bence...herseyın degısıyo,oncelığın,sorumluluğun...sımdı bebıslede gezersın tozarsın dıyenler olacaktır elbette ama gezersınde nasıl gezersın.mısal bır avmye gıdıyoruz yarım saat dolaşıyoruz oturzalım yemek yıyelım dedıgımızde bızım cadı sıkılıyor aglıyor yada uykusu gelıyor hop eve dönuyoruz.kış gunu gezmıyoruz ( aman hasta olmasın mantıgı) yazın aman gunes carpmasın esımle basbasa gıttıgım anlar cok azaldı....cınsellık konusu bebısten sonra farklılaşıyor...yanı bız aynıyız dıyen zordur bence...bı kere aman o uyanmasın şimdi kalkar cabuk olalım vs vs açık yazmayayım ama anla işte....aileler konusuna gelınce bende bı sıkıntı olmadı.halıyle daha sık gelıyorlar ama ınan gelselerde azcık bebege baksalar iş yapsam dıyosun
ben erken karar vermışım düşününce..ama bu zorlukları bır yana sen ıkı yıllık evlısın yas 30 olmuş....karıyer için çoçuğu ertelemezdım doğrusu....çunku kucagına alınca anlayacaksın ne karıyer ne para ne pul hçbırşey bu sevgının bu aşkın önune gecemez....annelık bambaşka brşey...o yuzden 2 SENELIK EVLI OLDUĞUN VE YAS 30 OLDUGU için bekleme derım cnm....
 
valla bende gezmeyı cok severım, ama aıleden gelen bırsey , aılem ne benı kısıtladı ne kendılerını bende aynı seyı kendı cocuklarımda yapmak ıstıyorum... cunku ben mutsuz olursam bu esıme de cocuklarıma yansır
 
Kariyerde yükselmeniz kesin ise yapmayın; o basamağı da atlayın içinizde kalmasın sonra yapın.

Çocuk olunca hayat tabii ki değişiyor; ben bir konuya daha yazdım; o da bir birey ve korumaya daha muhtaç olduğu için onun öncelikleri dikkate alınıyor diye; bu kadar şikayetçiysen yapmasaydın dendi.

Şimdi sizin çocuğu hayatın neresine koyduğunuza göre değişiyor bu durum; benim çocuğumun memnun olmayacağı bir yere gitmeme gibi bir şiarım var. Çocuk gelemeyecekse ya da gelip hasta huzursuz vs olacaksa gitmiyorum; bu da hayatımı tabii ki de engelliyor.

Ailelere gelince; annem doğumda gelim bir 20 gün kaldı; farklı şehirde. Kv bebekken arada ziyarete gelirdi. Baştan itibaren bakıcı olacak dedim ve oldu. Sonra bakıcı bırakınca kv ye bırakamayacağım için işten ayrıldım vs.

Ailelerin müdahalesini istemiyorsan sınırı sen çizeceksin. ama sizin sektörde genellikle aileler çocuğa bakıp anneler çalışıyor gibi bir hava var.

Büyük şehirlerde 3 yetişkin bir bebek aileler artıyor; anneanne ya da babaanne ile birlikte yaşam çoğalıyor; her an birlikte; tatilde bile birlikte herkes. Belki karı koca baş başa kalma imkanı oluyor; çocuğa bakan olduğu için ama bana göre değil...

Bunlara göre bence önce şartları oluşturun 30 geç bir yaş değil; daha insanlar o yaşlarda yeni yeni evleniyor.

Bir de 20 yaşındakinin de hemen çocuğu olacağı garantisi yok sizin de yok; istemekle olmuyor.

Önce iki taraf da rahatça istediklerini yapsın; bebek için maddi ve ailelerle olan manevi şartları oturtun; gerekirse birikim vs ayarlayın; sonra başlayın çalışmalara; etrafı boş verin onlar susmazzz
 
Hayatta kısa vadede yapmak istediğin ne varsa yap, ondan sonra çocuk düşün mantığındayım ben.
Bu mantık çocuk sahibi olduktan sonra oturdu.
Ne kadar hayatımı engellemiyor dense de neticede o da bi can o da bi birey ve tüm yaşantın onun isteklerine, rahatına göre şekilleniyor.
Evet, muhteşem bir duygu ve evet biz de çocuğumuzdan önce "yaşamıyormuşuz be" diyoruz.
Yalnız yaş faktörünün çok büyük önemi var.
Bi çocuğun nazını çeken, geleceğini özenle hazırlamaya çalışan bi anne olarak söylüyorum; belli bi yaştan sonra bunları yaşamak, özellikle hamilelik sürecinin üstesinden gelmek daha da zorlaşıyor.
Sizin adınıza düşünecek olursam 30 yaşımda olsaydım çoktan unumu elemiş eleğimi asmış olurdum (kariyer ve yaşam standardım olarak) tamamen çocuk fikrine odaklanır daha fazla geç kalmayı göze almazdım.
 
he son olarak şunu da eklemek istiyorum;
Dış yaşam koşulları dışında yani "istediğin zaman istediğin yere gidememek" dışında çocuğun aile yaşantısna bi engelinin olmadığını şiddetle savunuyorum.Ne cinsel beraberlik, ne eşle geçirilen akşam saatleri, ne arkadaşlarla yapılabilinecek aktiviteler kesinlikle sınırlanmıyor.
Eşimle kavga ettiğimizde oğlumun şirinlikleri sayesinde barışıverdiğimiz çok oldu.
Onun tek bi hareketine kahkalarla gülebiliyorsun.Buda evine, hayatına bambaşka bi rengin, tadın katılması demek.
Çocuk çok başka, dikenli gül buketi gibi diyeyim sen anlayıver :)
 
Bence annelik için hazır değilsiniz. Ben etrafımda hamile görünce içim tuhaf olurdu ya da bebek görünce. Tarif edilemez bir duygu bu. Zamanınız daha var gibi. İşiniz de yükselin, ikiniz de çok isteyince düşünün derim. Çocuk büyütmek zor,bazı şeyler kısıtlı oluyor ama ben kendi adıma daha sosyalleştim diyebilirim. Kızım 2 yaşında, haftasonları katılmadığımız aktivite kalmıyor. İstediğimizde eşimle de baş başa kalıyoruz ama 3 kişi olduğumuzdaki gibi mutluluk vermiyor.Akrabalarla daha sık görüşmek demişsiniz, o kısmı doğru ama iş hayatına döndüğünüzde haftada 1 gün babaannesi bakabilir. Bizim mesela bugün babaannede ve değişiklik olunca çok mutlu oluyor Önemli bir nokta daha var; eşiniz mutlaka destek olmalı, tüm yük ben de olsaydı şuan bu kadar rahat olmazdım. Kızım ufakken bile tüm gün babayla kalsa gözüm arkada kalmazdı. Bazı babalar ağlama sesine bile sinir olabiliyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Çocuğum olduktan sonra yaşadığım pişmanlık hissi…
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
9K
succulentaski
D
Fikir istiyorum akıl değil!
Yorumlar
7
Görüntüleme
991
rumuzuyok
R
Ailemle ilgili
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
yubarikavunu
Y
K
Annemin maddi durumu ve benim vicdan azabım
13 14 15
Yorumlar
293
Görüntüleme
11K
gulmevsimi
G
C
Böyle bir adamla evli kalmak zorunda kalmak..
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
3K
Durbirmolaver
D
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…