Bir buçuk yaşında çok tatlı bi oğlum var .Ben işe gittiğimde bile beni çok özlüyor .eşimle Bayadır kavgalı bi evliliğimiz var.o kabul etmese de bence mutlu değiliz .beş ay önce ev aldık hatta .bir sürü borca girip .arabasız kaldık .ailem bir saat uzaklıkta ama sık sık gidip göremiyorum bu beni çok yoruyor burda kendimi yalnız hissediyorum .eşim işi dolayısıyla genelde evde oluyor ben sürekli dışardan gelirken markete uğruyorum .sütekli aldıklarıma bu çok pahalı vs diyor oysaki yemek seçtiği için çeşit alan benim (et olmazsa yemek yemiyor ) parasal sıkıntılar.soğuk ve mesafeli bi insan bu yüzden bi yakınlık da hissedemiyorum .yapısının böyle olduğunu söylüyor kendimi değiştirme adına pek bi adımı genelde olmadı .iki ayrı koltukta iki ayrı yabancı insan gibi takılırız genelde .covid oldu uzak durdu ben farkettim ki biz zaten genelde de böyleyiz .bi kaç kere boşanma konusunu açtım çocuğu haftada bir ancak görürsün gibi bişiker diyor .ben artık kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum boşanmak istiyorum
kendi eğlenirken, kızı da yanında olacak..eğlenmek isteyen cocuklada eğlenir.. parka gidilir,akşam yürüyüşü yapılır.cekirdek alırsın, bir yerde oturursun.esinizin içi geçmiş galiba
