- 31 Mart 2022
- 4.868
- 15.180
- 138
İnşallah, teşekkür ederim.
İnşallah, teşekkür ederim.Ben 1 yıl yani ilk yıl düşünmedim sanki olmuyor gibi sormalar baskılar insanı bunaltıyor Allah inş nasip eder yıllar sonra bile olsa tup bebekle olsa da olur inş tıp ilerledi.
Ötesine de geçemiyorum maalesef.Hayırlısı deyip geçmeye devam edin. Israrla soran olursa; ne zaman istersek o zaman düşünüyoruz inşallah deyin.
Şaka şaka sen gül diye.Umudumu kesiyorum...
Öyle tabi. Mevzusunun şaka ile bile evimizde geçebileceğine ihtimal vermiyorum. Hayat ne gösterir yinede bilinmez ama saniye durmam. Mevzuyu buralara bağlamak falan. Sorsan hepsi iyiliğim için konuşuyor. Bi biz varız kalbi bok bağlamış Pamuk herkes melek gördün mü?Sanki onun varlığına muhtaçsın, onsuz bir hiçsin. Allah başından eksik etmesin ama bu sebeple hayatinda olmak istemeyen adam defolsun gitsin. Gençsin, ekonomik özgürlüğün var. Kimseye minnetin olmaz.
Daha rahat olun, kafaya takmayın zaten cvp veriyomussunuz. Bizim toplumumuz sorgulamayı çok sever. Kötü niyet olmasada o sorguların sonu gelmez. Gayet doğal konuşun, doktora gittik eşimdede bendede sorun yokmuş, bende cocuklari çok seviyorum . Allah ne zaman nasip ettiyse ozman olacak deyin. Sürekli bana bebek mevzusunu açıp durmayın, kafaya takıyorum, doktorda psikolojik olarak etkilenmissin , çok kafaya takma rahat ol dedi. Müjde olursa ben söylerim daha siz sormayın deyin. Onlar da kötü niyetle sormuyordur. Ne zaman evlilik, evlendikten sonra bebek nezman, ilk bebekten sonra ikinciyi nemzan yapıyorsun. Bitmez insanların laflari. Allah hayırlı sağlıklı şekilde bebeğinizi kucaklamayi nasip etsin.Kızlarcım merhaba. Bugün yaşadığım bir olay bende artık dolum noktası oldu. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Belki bilen vardır çocuk sahibi olmak için tedavideyiz. Eşimde de bende de sorun yok. 2.5senedir evliyiz. Şu an da femara&duphaston kullanıyorum.Sorun şu ki tüm çevremden sorulara bakışlara maruz kala kala artık insanlardan kaçmaya başladım.Alttan alan bir mizacım yok,hiç olmadı.
Çocuk yok mu,ev sessiz geliyordur yeeaa minvalinde kusturan cinsten şeyler duyuyorum.(Akrabamın bebeği beni çok seviyor onunla oynuyorum diye annesinden ben senin yerinde olsaydım başkasının çocuğunu sevemezdim cnm yhaaa bile duydum)Ama ben duyuyorum eşim değil. Çünkü kadınım ve sorun bendedir.
Benim sorunum cevap verememek değil. Ama cevap verdiğim,kaba tabirle "bozduğum"halde katlanarak üstüme üstüme geliyorlar.Ya da bakış,hal,tavır,mimik...Ve stres infertilitenin en büyük sebeplerinden.Gerek içten içe üzülerek gerek kızarak kendimi büyük strese sokuyorum ilaçların yan etkisi,endişesi yetmez gibi.
Artık bu insanlara tahammül edemediğim için görüşmek istemiyorum.Kendi çevrem,eşimin çevresi ile nerdeyse bağları koparmış vaziyetteyim.
Öyle bir noktaya geldim ki en yakın arkadaşım arayıp naptın hastaneye gittin mi dediğinde bile boğuluyorum. En başta süreci kimseyle paylaşmama kararı aldım okeyim orda.
Ama siz olsanız napardınız ya da napıyorsunuz?Cevap verip verip eve gelip ağladığım çok oldu.Neden ağlıyorum?Çünkü çok insani bir şey bu benim için.Onların beni kırması incitme çabası değil,kendimi bildim bileli bebeklere olan ilgim,çocuk sevgim var. Ben burdan sınanıyorum(çok istediğim için mi bilmiyorum)ve her fırsatta bana hatırlatılıyor. Neden olduğum gibi,hissettiğim gibi davranamadığım ortamda bulunayım diyorum. E bu sefer tüm çevremi silmem gerekiyor. Yoruldum kızlar.
Kendini rahat bırak.Kim ne derse desin nasip olduğu gün zaten olacak.Stres sıkıntı yapman gebeliğine engel.Kardesimde hiç sıkıntı olmamasına rağmen bir süre hamile kalamadı.Sonrs saldı kendini aman olursa olur olmazsa yapacak bir şey yok diye.Ve o ay hamile kaldı.Ona da ben de dahil herkes soruyordu.Önceleri strest yapıyormuş kız meğer.Hic canını sıkma dediğim gibi nasipse olacaktır.Tedavini de ol gerisini Allah a bırak.Rabbim en kısa zamanda kucağını doldursun inşallahKızlarcım merhaba. Bugün yaşadığım bir olay bende artık dolum noktası oldu. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Belki bilen vardır çocuk sahibi olmak için tedavideyiz. Eşimde de bende de sorun yok. 2.5senedir evliyiz. Şu an da femara&duphaston kullanıyorum.Sorun şu ki tüm çevremden sorulara bakışlara maruz kala kala artık insanlardan kaçmaya başladım.Alttan alan bir mizacım yok,hiç olmadı.
Çocuk yok mu,ev sessiz geliyordur yeeaa minvalinde kusturan cinsten şeyler duyuyorum.(Akrabamın bebeği beni çok seviyor onunla oynuyorum diye annesinden ben senin yerinde olsaydım başkasının çocuğunu sevemezdim cnm yhaaa bile duydum)Ama ben duyuyorum eşim değil. Çünkü kadınım ve sorun bendedir.
Benim sorunum cevap verememek değil. Ama cevap verdiğim,kaba tabirle "bozduğum"halde katlanarak üstüme üstüme geliyorlar.Ya da bakış,hal,tavır,mimik...Ve stres infertilitenin en büyük sebeplerinden.Gerek içten içe üzülerek gerek kızarak kendimi büyük strese sokuyorum ilaçların yan etkisi,endişesi yetmez gibi.
Artık bu insanlara tahammül edemediğim için görüşmek istemiyorum.Kendi çevrem,eşimin çevresi ile nerdeyse bağları koparmış vaziyetteyim.
Öyle bir noktaya geldim ki en yakın arkadaşım arayıp naptın hastaneye gittin mi dediğinde bile boğuluyorum. En başta süreci kimseyle paylaşmama kararı aldım okeyim orda.
Ama siz olsanız napardınız ya da napıyorsunuz?Cevap verip verip eve gelip ağladığım çok oldu.Neden ağlıyorum?Çünkü çok insani bir şey bu benim için.Onların beni kırması incitme çabası değil,kendimi bildim bileli bebeklere olan ilgim,çocuk sevgim var. Ben burdan sınanıyorum(çok istediğim için mi bilmiyorum)ve her fırsatta bana hatırlatılıyor. Neden olduğum gibi,hissettiğim gibi davranamadığım ortamda bulunayım diyorum. E bu sefer tüm çevremi silmem gerekiyor. Yoruldum kızlar.
Şaka şaka sen gül diye.Gece gece iç kararttım resmen. Hadsizler varsa bu dünyada biz de varız valla. Ne yapalım yaşayıp gideceğiz bir şekilde.
O tayfa yorulmak nedir bilmez , sıkılmaz. Skilleri aynı soruyu defalarca kez sorabilmek , psikolojik şiddet uygulayabilmektir.Cansın. Yapılacak çok bir şey yok sanırım. Onlar zırvalayacak ben tersleyeceğim sonra yine aynı. Yorulmuyorlar da
Biliyorum duyuyorum bu örnekleri. Ama yaşadığım şehir Anadolu şehri. Bilmiyorum ben bununda ilgisi olduğunu düşünüyorum.Şehrimi seviyorum ama bazen çok daha farklı bakıyorlar.Kendini rahat bırak.Kim ne derse desin nasip olduğu gün zaten olacak.Stres sıkıntı yapman gebeliğine engel.Kardesimde hiç sıkıntı olmamasına rağmen bir süre hamile kalamadı.Sonrs saldı kendini aman olursa olur olmazsa yapacak bir şey yok diye.Ve o ay hamile kaldı.Ona da ben de dahil herkes soruyordu.Önceleri strest yapıyormuş kız meğer.Hic canını sıkma dediğim gibi nasipse olacaktır.Tedavini de ol gerisini Allah a bırak.Rabbim en kısa zamanda kucağını doldursun inşallah
Yorum için teşekkür ederim ama iyi niyet ile kötü niyeti ayırt edebilecek biriyim. Yazdığım yorumlardaki örnekleri okudunuz mu bilmiyorum,okumadıysanız tavsiye ederim.Basbayağı kötü niyet akıyor. Diğer yazdıklarınız için teşekkür ederim,amin.Daha rahat olun, kafaya takmayın zaten cvp veriyomussunuz. Bizim toplumumuz sorgulamayı çok sever. Kötü niyet olmasada o sorguların sonu gelmez. Gayet doğal konuşun, doktora gittik eşimdede bendede sorun yokmuş, bende cocuklari çok seviyorum . Allah ne zaman nasip ettiyse ozman olacak deyin. Sürekli bana bebek mevzusunu açıp durmayın, kafaya takıyorum, doktorda psikolojik olarak etkilenmissin , çok kafaya takma rahat ol dedi. Müjde olursa ben söylerim daha siz sormayın deyin. Onlar da kötü niyetle sormuyordur. Ne zaman evlilik, evlendikten sonra bebek nezman, ilk bebekten sonra ikinciyi nemzan yapıyorsun. Bitmez insanların laflari. Allah hayırlı sağlıklı şekilde bebeğinizi kucaklamayi nasip etsin.
Her güne aynı şevkle başlıyorlar.O tayfa yorulmak nedir bilmez , sıkılmaz. Skilleri aynı soruyu defalarca kez sorabilmek , psikolojik şiddet uygulayabilmektir.
İnsanlar hep böyle değişmeyecekler. Soracaklar her zaman nereye kadar insanları silebiliriz?Kızlarcım merhaba. Bugün yaşadığım bir olay bende artık dolum noktası oldu. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Belki bilen vardır çocuk sahibi olmak için tedavideyiz. Eşimde de bende de sorun yok. 2.5senedir evliyiz. Şu an da femara&duphaston kullanıyorum.Sorun şu ki tüm çevremden sorulara bakışlara maruz kala kala artık insanlardan kaçmaya başladım.Alttan alan bir mizacım yok,hiç olmadı.
Çocuk yok mu,ev sessiz geliyordur yeeaa minvalinde kusturan cinsten şeyler duyuyorum.(Akrabamın bebeği beni çok seviyor onunla oynuyorum diye annesinden ben senin yerinde olsaydım başkasının çocuğunu sevemezdim cnm yhaaa bile duydum)Ama ben duyuyorum eşim değil. Çünkü kadınım ve sorun bendedir.
Benim sorunum cevap verememek değil. Ama cevap verdiğim,kaba tabirle "bozduğum"halde katlanarak üstüme üstüme geliyorlar.Ya da bakış,hal,tavır,mimik...Ve stres infertilitenin en büyük sebeplerinden.Gerek içten içe üzülerek gerek kızarak kendimi büyük strese sokuyorum ilaçların yan etkisi,endişesi yetmez gibi.
Artık bu insanlara tahammül edemediğim için görüşmek istemiyorum.Kendi çevrem,eşimin çevresi ile nerdeyse bağları koparmış vaziyetteyim.
Öyle bir noktaya geldim ki en yakın arkadaşım arayıp naptın hastaneye gittin mi dediğinde bile boğuluyorum. En başta süreci kimseyle paylaşmama kararı aldım okeyim orda.
Ama siz olsanız napardınız ya da napıyorsunuz?Cevap verip verip eve gelip ağladığım çok oldu.Neden ağlıyorum?Çünkü çok insani bir şey bu benim için.Onların beni kırması incitme çabası değil,kendimi bildim bileli bebeklere olan ilgim,çocuk sevgim var. Ben burdan sınanıyorum(çok istediğim için mi bilmiyorum)ve her fırsatta bana hatırlatılıyor. Neden olduğum gibi,hissettiğim gibi davranamadığım ortamda bulunayım diyorum. E bu sefer tüm çevremi silmem gerekiyor. Yoruldum kızlar.
Tersledikçe üstüme geliyorlar gibi hissediyorum. Ama pes etmeyeceğim,edemem. Yoksa ruh ve sinir hastalıkları net.İlk önce kendi ruh sağlığım için. Çok teşekkür ederim,inşallah. Size de kolay bir doğum diliyorum.Ouff hadsizlikten midem bulandı. İnsanlar neden merak eder böyle şeyleri, hadi merak etti nasıl sorar, nasıl bunu normal bulur aklım almıyor. Yeni evlendiğimiz zaman bana da denk geldi. Aklıevvel kaynanam hatta oğlumun yaşı geçecek filan dedi. Bu yaşına kadar beklerken bana mı sordu dedim. İlk torunum kız olsun dedi bu konuyu hemen kapatın bir daha da açmayın dedim. O gün bugündür kimse korkudan ağzını açamadıBunlara saygı filan duyulmaz ya. Bozacaksın sesini kesecek. Şimdi çok yeni hamileyim. Soru cevaplamak ve sormadığım akıllar verilmesini dinlemek istemediğim için söylemiyoruz kimseye. Gerçekten anlamıyorum yani çok mu zor susmak? Tersleyin konu sahibi. Siz onları yıldırın. Allah gönlünüze göre versin.
Kardeşim taa Van'da orada ki baskıları düşün.Sal kendini her şeyin bir saati var.1. olunca kardeşini soracaklar zatenBiliyorum duyuyorum bu örnekleri. Ama yaşadığım şehir Anadolu şehri. Bilmiyorum ben bununda ilgisi olduğunu düşünüyorum.Şehrimi seviyorum ama bazen çok daha farklı bakıyorlar.
Çok teşekkür ederim.
Ben de öyle düşünüyorum. İstediğim için. Yoksa hakikaten takmam.Ben bes senedir evliyim cocuk dusunmuyorum. Soranlarada boyle soyluyorum henuz bu sorumluluga hazir degilim diye usteleselerde umrumda olmuyor. Sanirim siz istediginiz icin daha cok kiriliyorsunuz. Takmamaya calisacksiniz yapacak birsey yok zaten karsiliginida veriyormussunuz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?