Kardeş istediğim yerden sitem ederim sana ne? Benim ve benim gibi çocuğu olmayanların anlayabilecekleri bir durum değil bu. Daha ağır yorumlar yazanlar varken sizdeki bu saldırı ilginç.
canım öncelikle hayırlı olsun seni çok iyi anlıyorum.ben de 22 haftalık hamileyim ilk öğrendiğimde başımdan aşağı kaynar sular döküldü Plansız beklenmedik zamanda olmuştu. Bu güne kadar çok zorlandım manevi olarak. Herşey beynimizde bitiyor. Ama bunu bilmeme ragmen hala rahat değilim. Hareketlerini hissetmeye başladım yine korku bastırdı daha geçen haftadan beri bebek fikrine alışmaya başladım. Daha ılımlıyım. Bu durumun geçici olduğuna inanmak istiyorum umarım doğduğunda yoluna girer herşey. Şuan sabırsızlıkla beklediğim şey ultrason günleri ve bir an önce kucağıma gelmesi gözümün önünde olsun:))Selam hanımlar. 30 yaşındayım 2 yıllık evliyim, 5 gün önce hamile olduğumu öğrendim.Planlı olmasına rağmen hiç sevinemedim.Zaten ben hiç çocuk sahibi olmak istemiyordum (bilmiyorum şimdilik öyleydi belki), eşim istiyordu, çevremle birlikte ikna etti beni.Şükretmem gerekir, nerdeyse denediğimiz ilk ay tuttu.Ama beni şimdi bi korku sardı.Gerçekten olacak mı, nasıl olacak, ya herşey kötüye giderse, çatlarsam kilo alırsam, anne olmayı sevemezsem, şimdiki hayatımı özlersem, kocamla şimdiki gibi olamazsam?? İşin kötüsü bu kadar hevesli olan eşim de benden etkilendi ve o da tepki veremiyor.O geceleri bebek ismi arayan, anlamına kadar bakan seçen, yakınlarımızın çocuklarını her gördüğünde biz de yapalım diyen adam donuk şimdi.Negatif enerji vermemek,olumsuzu yaymamak adına bu konuyu bikaç cümle dışında konuşmuyoruz konuşmak istemedim, normalde nasılsak öyle devam ediyoruz,önce bi doktor muayenesine gidelim de bakalım dedik.Eşim de kafaya takmamamı, rahatlamamamı, düşünmemi, böyle hissedeceksem sonlandırabileceğimizi söyledi.Beni kendince rahatlatmak için böyle diyor ama bu da haksızlık. Önce planla sonra vazgeç olmaz.Bebek bekleyen onca çift varken benimki şımarıklık gibi geliyor. Madem böyle niye yaptım diyorum,ovulasyon günü filan takip ettik bi de..Aslında ne deseniz biliyorum, ben de kendime söylüyorum ama yok ikna olmuyorum. Normalde herşeye pozitif bakan,olumlamalar yapan biriyimdir.Çevrem bana, sana ne oldu diyor, enerjim kendime ilk defa yetmiyor.Çok tuhafım. Bikaç yakın arkadaşım dışında kimseye söylemedik.Bu durum geçer mi? Benim gibi olup da sonradan değişen var mı?Çok üzülüyorum gerçekten, o da bi can ve onu üzdüğümü düşünüyorum,haksızlık yaptığımı, iyi bir başlangıç yapamamış olmak içimi eziyor..bi yandan kendimle ilgili kaygılarım zihnimde susmuyor...Olumlu olumsuz yorumlarınızı bekliyorum,belki de iki türlü yoruma da ihtiyacım var,sarsılıp kendime gelmeliyim.
Ben merak ediyorum, neden kutsal? :)
Tüm canlılar yavruluyor türün devamı için. Sadece Annelik değil, emek vermek kutsal bir şey bence.
Annenin çocuğun üstünde hakkı olmasını da anlamıyorum. "Seni 9 ay karnında taşıdım ne büyük sıkıntılar çektim" anneyi bağlar bana kalırsa.
Çocuk istediği için dünyaya gelmiyor ki, tamamen ana babanın bencilliğinden.
Çalışıyor musun canım meşgul olduğun şeyler varsa kafanın dağılmasına yardım eder. Ayrıca bu süreçte maneviyat maddiyattan daha önemli bence kendini nerde nasıl rahat huzurlu hissediyorsan orada olmaya çalışSelam hanımlar. 30 yaşındayım 2 yıllık evliyim, 5 gün önce hamile olduğumu öğrendim.Planlı olmasına rağmen hiç sevinemedim.Zaten ben hiç çocuk sahibi olmak istemiyordum (bilmiyorum şimdilik öyleydi belki), eşim istiyordu, çevremle birlikte ikna etti beni.Şükretmem gerekir, nerdeyse denediğimiz ilk ay tuttu.Ama beni şimdi bi korku sardı.Gerçekten olacak mı, nasıl olacak, ya herşey kötüye giderse, çatlarsam kilo alırsam, anne olmayı sevemezsem, şimdiki hayatımı özlersem, kocamla şimdiki gibi olamazsam?? İşin kötüsü bu kadar hevesli olan eşim de benden etkilendi ve o da tepki veremiyor.O geceleri bebek ismi arayan, anlamına kadar bakan seçen, yakınlarımızın çocuklarını her gördüğünde biz de yapalım diyen adam donuk şimdi.Negatif enerji vermemek,olumsuzu yaymamak adına bu konuyu bikaç cümle dışında konuşmuyoruz konuşmak istemedim, normalde nasılsak öyle devam ediyoruz,önce bi doktor muayenesine gidelim de bakalım dedik.Eşim de kafaya takmamamı, rahatlamamamı, düşünmemi, böyle hissedeceksem sonlandırabileceğimizi söyledi.Beni kendince rahatlatmak için böyle diyor ama bu da haksızlık. Önce planla sonra vazgeç olmaz.Bebek bekleyen onca çift varken benimki şımarıklık gibi geliyor. Madem böyle niye yaptım diyorum,ovulasyon günü filan takip ettik bi de..Aslında ne deseniz biliyorum, ben de kendime söylüyorum ama yok ikna olmuyorum. Normalde herşeye pozitif bakan,olumlamalar yapan biriyimdir.Çevrem bana, sana ne oldu diyor, enerjim kendime ilk defa yetmiyor.Çok tuhafım. Bikaç yakın arkadaşım dışında kimseye söylemedik.Bu durum geçer mi? Benim gibi olup da sonradan değişen var mı?Çok üzülüyorum gerçekten, o da bi can ve onu üzdüğümü düşünüyorum,haksızlık yaptığımı, iyi bir başlangıç yapamamış olmak içimi eziyor..bi yandan kendimle ilgili kaygılarım zihnimde susmuyor...Olumlu olumsuz yorumlarınızı bekliyorum,belki de iki türlü yoruma da ihtiyacım var,sarsılıp kendime gelmeliyim.
İstemiyorsa neden ovulasyon testiyle gebelik takibi yapmis? Yazik degil mi o cocuga?kardeş falan hayırdır?
istediginiz yerden sitem ederken konu sahibine de " neyin kafası " diyemezsiniz ozaman.
çocugunuz olmuyorsa Allah gonlunuze gore versin ama istemeyenlere neyin kafası deme hakki vermez bu size
cocuk istememek de ya da olunca cesitli kaygilara dusmek de istemek kadar normal..
istemiyor ya da endiseli bu tip yorumlar niye??
İstemiyorsa neden ovulasyon testiyle gebelik takibi yapmis? Yazik degil mi o cocuga?
neden yazık çocuğa? annelik kriterini siz mi belirliyosunuz? dusunmeden etmeden cocuk sahibi olan insanlar cok mu iyi anne?? neye göre, kime göre ??
hem araştırmalara göre çocuk sahibi olmak istemeyen, bu durumdan endiselenen insanlar daha zekiymiş. bakabilirsiniz :)
Zeki olmak hayattaki tek kriter olsaydı ooo. Merhamet diye birsey var. Konu sahibine merhametsiz demiyorum yanlis anlasilmasin. Karnindaki evladina merhamet etsin ama. Sevsin onu. Birakmasin. Annelik kriterleriyle ne alakasi var. İstemiyor ama ovulasyon testi yapiyor deniyor. Olunca bu cok kötü biseymis istemiyormus gibi dillendirmiyor bile cok fazla. Esi aldirabiliriz diyor. Daha ne kadar gariplik olabilir bilemiyorum. O yüzden bu neyin kafasi dedim.neden yazık çocuğa? annelik kriterini siz mi belirliyosunuz? dusunmeden etmeden cocuk sahibi olan insanlar cok mu iyi anne?? neye göre, kime göre ??
hem araştırmalara göre çocuk sahibi olmak istemeyen, bu durumdan endiselenen insanlar daha zekiymiş. bakabilirsiniz :)
Ayrica herkes endiselenir. Ama bekleyin bakalim 1yil iki yil on yil olmasin. O zamanki endiseler bebek oldugundakinden cok daha fazla. Bebegi olmayan insanin hamile kalinca son hissedecegi seydir endiseneden yazık çocuğa? annelik kriterini siz mi belirliyosunuz? dusunmeden etmeden cocuk sahibi olan insanlar cok mu iyi anne?? neye göre, kime göre ??
hem araştırmalara göre çocuk sahibi olmak istemeyen, bu durumdan endiselenen insanlar daha zekiymiş. bakabilirsiniz :)
İstemeyen demeyelim de endişelenen diyelim..
Zira istese de endişelenen kadınlar çoğunlukta..
Zeki olmak hayattaki tek kriter olsaydı ooo. Merhamet diye birsey var. Konu sahibine merhametsiz demiyorum yanlis anlasilmasin. Karnindaki evladina merhamet etsin ama. Sevsin onu. Birakmasin. Annelik kriterleriyle ne alakasi var. İstemiyor ama ovulasyon testi yapiyor deniyor. Olunca bu cok kötü biseymis istemiyormus gibi dillendirmiyor bile cok fazla. Esi aldirabiliriz diyor. Daha ne kadar gariplik olabilir bilemiyorum. O yüzden bu neyin kafasi dedim.
Ayrica herkes endiselenir. Ama bekleyin bakalim 1yil iki yil on yil olmasin. O zamanki endiseler bebek oldugundakinden cok daha fazla. Bebegi olmayan insanin hamile kalinca son hissedecegi seydir endise
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?