- 19 Haziran 2013
- 4.799
- 8.768
- 358
Aynen bu düşüncede devam edeceksiniz:)) Telaş olmazsa bir şey olmaz. İki dakika ağlarsa bir şey olmaz.
Aynen bu düşüncede devam edeceksiniz:)) Telaş olmazsa bir şey olmaz. İki dakika ağlarsa bir şey olmaz.
Ne de olsa bunları kaçınılmaz şekilde yaşayacaksam şimdiden dert etmeme gerek yok sanırım :)
Bi de bütün bu saydıklarınızın hepsiyle ben tek başıma başa çıkamam, babalık da kutsal az da o uğraşsın
Bi tek şu duşa tuvalete gidemiyorum durumunu ben de yaşayacak mıyım çok merak ediyorum. Çünkü bunu herkes söylüyor. wc maksimum 5 dk , duş 10 dk sürüyor bu çocuklar hiç mi uyumuyor ya da kendini oyalayarak durmuyor? Ya da 10 dk ağlasın mesela bişey olur mu diye düşünüyorum ben.
Geçen gün arkadaşımla dışarı gidiyorduk, arabada arka koltukta bebeği yalnızdı ve ağlamaya başladı. 5 dk lık yolumuz vardı kızın eli ayağına karıştı. Ben pek etkilenemedim 5 dk ağlasa kendini paralasa bile ne olacak ki? Güvende annesi yanında birazdan kucağına alacak ama arkadaşım çok vicdan yaptı. Bilemedim ya ben biraz rahatım galiba bakalım başıma neler gelecek
Ya o bende öyle olmadı neden ağlasın ki ağlamasın benceAynen bu düşüncede devam edeceksiniz:)) Telaş olmazsa bir şey olmaz. İki dakika ağlarsa bir şey olmaz.
5 yıllık evliyim 4 tup denemem var. Her gün aglıyorum 1 tane olsun ama olsun hayırlısından diye... ciğerimin sızladıgı cok gun ler oldu.Selam hanımlar. 30 yaşındayım 2 yıllık evliyim, 5 gün önce hamile olduğumu öğrendim.Planlı olmasına rağmen hiç sevinemedim.Zaten ben hiç çocuk sahibi olmak istemiyordum (bilmiyorum şimdilik öyleydi belki), eşim istiyordu, çevremle birlikte ikna etti beni.Şükretmem gerekir, nerdeyse denediğimiz ilk ay tuttu.Ama beni şimdi bi korku sardı.Gerçekten olacak mı, nasıl olacak, ya herşey kötüye giderse, çatlarsam kilo alırsam, anne olmayı sevemezsem, şimdiki hayatımı özlersem, kocamla şimdiki gibi olamazsam?? İşin kötüsü bu kadar hevesli olan eşim de benden etkilendi ve o da tepki veremiyor.O geceleri bebek ismi arayan, anlamına kadar bakan seçen, yakınlarımızın çocuklarını her gördüğünde biz de yapalım diyen adam donuk şimdi.Negatif enerji vermemek,olumsuzu yaymamak adına bu konuyu bikaç cümle dışında konuşmuyoruz konuşmak istemedim, normalde nasılsak öyle devam ediyoruz,önce bi doktor muayenesine gidelim de bakalım dedik.Eşim de kafaya takmamamı, rahatlamamamı, düşünmemi, böyle hissedeceksem sonlandırabileceğimizi söyledi.Beni kendince rahatlatmak için böyle diyor ama bu da haksızlık. Önce planla sonra vazgeç olmaz.Bebek bekleyen onca çift varken benimki şımarıklık gibi geliyor. Madem böyle niye yaptım diyorum,ovulasyon günü filan takip ettik bi de..Aslında ne deseniz biliyorum, ben de kendime söylüyorum ama yok ikna olmuyorum. Normalde herşeye pozitif bakan,olumlamalar yapan biriyimdir.Çevrem bana, sana ne oldu diyor, enerjim kendime ilk defa yetmiyor.Çok tuhafım. Bikaç yakın arkadaşım dışında kimseye söylemedik.Bu durum geçer mi? Benim gibi olup da sonradan değişen var mı?Çok üzülüyorum gerçekten, o da bi can ve onu üzdüğümü düşünüyorum,haksızlık yaptığımı, iyi bir başlangıç yapamamış olmak içimi eziyor..bi yandan kendimle ilgili kaygılarım zihnimde susmuyor...Olumlu olumsuz yorumlarınızı bekliyorum,belki de iki türlü yoruma da ihtiyacım var,sarsılıp kendime gelmeliyim.
Selam hanımlar. 30 yaşındayım 2 yıllık evliyim, 5 gün önce hamile olduğumu öğrendim.Planlı olmasına rağmen hiç sevinemedim.Zaten ben hiç çocuk sahibi olmak istemiyordum (bilmiyorum şimdilik öyleydi belki), eşim istiyordu, çevremle birlikte ikna etti beni.Şükretmem gerekir, nerdeyse denediğimiz ilk ay tuttu.Ama beni şimdi bi korku sardı.Gerçekten olacak mı, nasıl olacak, ya herşey kötüye giderse, çatlarsam kilo alırsam, anne olmayı sevemezsem, şimdiki hayatımı özlersem, kocamla şimdiki gibi olamazsam?? İşin kötüsü bu kadar hevesli olan eşim de benden etkilendi ve o da tepki veremiyor.O geceleri bebek ismi arayan, anlamına kadar bakan seçen, yakınlarımızın çocuklarını her gördüğünde biz de yapalım diyen adam donuk şimdi.Negatif enerji vermemek,olumsuzu yaymamak adına bu konuyu bikaç cümle dışında konuşmuyoruz konuşmak istemedim, normalde nasılsak öyle devam ediyoruz,önce bi doktor muayenesine gidelim de bakalım dedik.Eşim de kafaya takmamamı, rahatlamamamı, düşünmemi, böyle hissedeceksem sonlandırabileceğimizi söyledi.Beni kendince rahatlatmak için böyle diyor ama bu da haksızlık. Önce planla sonra vazgeç olmaz.Bebek bekleyen onca çift varken benimki şımarıklık gibi geliyor. Madem böyle niye yaptım diyorum,ovulasyon günü filan takip ettik bi de..Aslında ne deseniz biliyorum, ben de kendime söylüyorum ama yok ikna olmuyorum. Normalde herşeye pozitif bakan,olumlamalar yapan biriyimdir.Çevrem bana, sana ne oldu diyor, enerjim kendime ilk defa yetmiyor.Çok tuhafım. Bikaç yakın arkadaşım dışında kimseye söylemedik.Bu durum geçer mi? Benim gibi olup da sonradan değişen var mı?Çok üzülüyorum gerçekten, o da bi can ve onu üzdüğümü düşünüyorum,haksızlık yaptığımı, iyi bir başlangıç yapamamış olmak içimi eziyor..bi yandan kendimle ilgili kaygılarım zihnimde susmuyor...Olumlu olumsuz yorumlarınızı bekliyorum,belki de iki türlü yoruma da ihtiyacım var,sarsılıp kendime gelmeliyim.
çocuk sahibi olmaya çalışan biri olarak söylicem . istememeyi bir kenara bırakıyorum tercih meselesi . ilk denemede hamile kalmak her kadının hayali sen bunu başarmışsın diyelim aslında bir başarıda değil :) . yeni bir insan yaratıyorsun içinde kaygılarının olması korkman çok normal senin verdiğin emekle büyücek . rahatlığa alışıksın istediğin zaman evden çıkmaya öğlene kadar yayılmaya vs bunları kaybetmekten korkuyorsun çok normal ben yıllardır uğraşıyorum 2 kaybım da var 2 gebelikte de senin gibi hissettim ben hemen toparladım kendimi 1 2 günde sende geleceği düşünmemeye bak anın tadını çıkar önceden 2 kişi iken şimdi 3 kişi olarak gezip tozup eğleneceksinizSelam hanımlar. 30 yaşındayım 2 yıllık evliyim, 5 gün önce hamile olduğumu öğrendim.Planlı olmasına rağmen hiç sevinemedim.Zaten ben hiç çocuk sahibi olmak istemiyordum (bilmiyorum şimdilik öyleydi belki), eşim istiyordu, çevremle birlikte ikna etti beni.Şükretmem gerekir, nerdeyse denediğimiz ilk ay tuttu.Ama beni şimdi bi korku sardı.Gerçekten olacak mı, nasıl olacak, ya herşey kötüye giderse, çatlarsam kilo alırsam, anne olmayı sevemezsem, şimdiki hayatımı özlersem, kocamla şimdiki gibi olamazsam?? İşin kötüsü bu kadar hevesli olan eşim de benden etkilendi ve o da tepki veremiyor.O geceleri bebek ismi arayan, anlamına kadar bakan seçen, yakınlarımızın çocuklarını her gördüğünde biz de yapalım diyen adam donuk şimdi.Negatif enerji vermemek,olumsuzu yaymamak adına bu konuyu bikaç cümle dışında konuşmuyoruz konuşmak istemedim, normalde nasılsak öyle devam ediyoruz,önce bi doktor muayenesine gidelim de bakalım dedik.Eşim de kafaya takmamamı, rahatlamamamı, düşünmemi, böyle hissedeceksem sonlandırabileceğimizi söyledi.Beni kendince rahatlatmak için böyle diyor ama bu da haksızlık. Önce planla sonra vazgeç olmaz.Bebek bekleyen onca çift varken benimki şımarıklık gibi geliyor. Madem böyle niye yaptım diyorum,ovulasyon günü filan takip ettik bi de..Aslında ne deseniz biliyorum, ben de kendime söylüyorum ama yok ikna olmuyorum. Normalde herşeye pozitif bakan,olumlamalar yapan biriyimdir.Çevrem bana, sana ne oldu diyor, enerjim kendime ilk defa yetmiyor.Çok tuhafım. Bikaç yakın arkadaşım dışında kimseye söylemedik.Bu durum geçer mi? Benim gibi olup da sonradan değişen var mı?Çok üzülüyorum gerçekten, o da bi can ve onu üzdüğümü düşünüyorum,haksızlık yaptığımı, iyi bir başlangıç yapamamış olmak içimi eziyor..bi yandan kendimle ilgili kaygılarım zihnimde susmuyor...Olumlu olumsuz yorumlarınızı bekliyorum,belki de iki türlü yoruma da ihtiyacım var,sarsılıp kendime gelmeliyim.
Canım özelden yazmaya çalıştım ama.özel mesajın kapalı sanırım. Ulaşabilir misin banaSelam hanımlar. 30 yaşındayım 2 yıllık evliyim, 5 gün önce hamile olduğumu öğrendim.Planlı olmasına rağmen hiç sevinemedim.Zat ben hiç çocuk sahibi olmak istemiyordum (bilmiyorum şimdilik öyleydi belki), eşim istiyordu, çevremle birlikte ikna etti beni.Şükretmem gerekir, nerdeyse denediğimiz ilk ay tuttu.Ama beni şimdi bi korku sardı.Gerçekten olacak mı, nasıl olacak, ya herşey kötüye giderse, çatlarsam kilo alırsam, anne olmayı sevemezsem, şimdiki hayatımı özlersem, kocamla şimdiki gibi olamazsam?? İşin kötüsü bu kadar hevesli olan eşim de benden etkilendi ve o da tepki veremiyor.O geceleri bebek ismi arayan, anlamına kadar bakan seçen, yakınlarımızın çocuklarını her gördüğünde biz de yapalım diyen adam donuk şimdi.Negatif enerji vermemek,olumsuzu yaymamak adına bu konuyu bikaç cümle dışında konuşmuyoruz konuşmak istemedim, normalde nasılsak öyle devam ediyoruz,önce bi doktor muayenesine gidelim de bakalım dedik.Eşim de kafaya takmamamı, rahatlamamamı, düşünmemi, böyle hissedeceksem sonlandırabileceğimizi söyledi.Beni kendince rahatlatmak için böyle diyor ama bu da haksızlık. Önce planla sonra vazgeç olmaz.Bebek bekleyen onca çift varken benimki şımarıklık gibi geliyor. Madem böyle niye yaptım diyorum,ovulasyon günü filan takip ettik bi de..Aslında ne deseniz biliyorum, ben de kendime söylüyorum ama yok ikna olmuyorum. Normalde herşeye pozitif bakan,olumlamalar yapan biriyimdir.Çevrem bana, sana ne oldu diyor, enerjim kendime ilk defa yetmiyor.Çok tuhafım. Bikaç yakın arkadaşım dışında kimseye söylemedik.Bu durum geçer mi? Benim gibi olup da sonradan değişen var mı?Çok üzülüyorum gerçekten, o da bi can ve onu üzdüğümü düşünüyorum,haksızlık yaptığımı, iyi bir başlangıç yapamamış olmak içimi eziyor..bi yandan kendimle ilgili kaygılarım zihnimde susmuyor...Olumlu olumsuz yorumlarınızı bekliyorum,belki de iki türlü yoruma da ihtiyacım var,sarsılıp kendime gelmeliyim.
Ben de ama susamam biz de olamamaktan korkuyoruz çocuk sahibi yıllardır uğraşıyoruzBen olumsuz yorum yaparım bu olaya. Ben susayım.
Ben de öyle. Gebelik sayfasında takılan arkadaşlar tanır beni. Yığınla tedavi, ilaç, iğne, operasyon her ay ağlamalarla geçti zamanım. Ondan yorum yapmayayım dedim. Yapsam gercekten baya baya bi ay boyunca ban altında kalacak kadar ağır konuşurdumBen de ama susamam biz de olamamaktan korkuyoruz çocuk sahibi yıllardır uğraşıyoruz
Bana da hadsizlik gibi geliyor ama hassaslar diye susuyorum.çocuğu olmayanlar.. çocugu olup da istemeyenlerin suçu mu sizin olmaması? sayiyla mi dagitiyorlar?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?