Çocuk sorunumuz

Canım benim de senin gibi bir konu açmışlığım var :) Ben bebek istemiyorum ama hiç istemiyor değilim zamanı var diyorum ama eşim bebek delisi resmen :27: Ben 25 o 30 ve 2.5 yıllık evliyiz :) Tatlı tatlı ikna etme çabalarında bi süredir ama ben ıh-ıh diyorum :) Adam cin fikirli olmaya başladı,, Gazozunu kontrol et de iç, bi gece içine ilaç atıp seni uyutup Nuri Alço olucam, tutmazsa Tecavüzcü Coşkun olucam, tecavüz edicem sana bebek olana kadar diyoo :27: İnceden tırsıyorum kızlar :35: :35:
 
Seni anlayabiliyorum. Bizde eşimle çocuk istemiyoruz. Hayatımızı yaşayalım gezip tozalım derdindeyiz yaşımızda oldukça genç ondan belki.
Daha 20'yim.. Fikrim değişir mi hiç bilmiyorum :31: Bazen konuşuyoruz eşim bana soruyor bende 10 sene bu mevzuyu açmayalım diyorum ondan sonra bakarız diyorum :1:
Bu şehirde kimsem yok zaten, birde o sorumluluk bana ağır geliyor..

Belki eşin bi süre daha ısrar eder sonra susar ciddiyetini anlarsa.. Ama ciddiyse gerçekten de istiyorsa ya yapıcaksınız ya da ayrılacaksınız..
:31:
 
çocuk istememek gayet doğal bir istek neden herkes bir anda baskı yapıyor ki ayy ne şirin diye böyle yapa yapa ortalık kötü beceriksiz anne babalara doluyor ondan sonra sorunlu çocuklarla toplum uğraşmak zorunda kalıyor.
 
esinin fikrini deyistirip cocuk istemesi senin asla cocuk istememen kadar normal canim..

bu sorunun tek cözümü ayrilmaktirki zaten ikiside bi inat istedigim olsun derse zamanla ask, sevgi, saygi herseyin bittigi gibi evliliginizde biter.
 
Hiç çocuk yapmak istememek geçmişteki psikolojik bir durumunuzdan kaynaklanıyor olabilir mi endişe duymanız falan gibi. Çünkü kadın yaradılış olarak içgudysel anne olma arzusuyla doğar. Ne bilim garip geldi. Doğrudur tabi kararınızı yargılayamam. Ama esiniz sanırum evlenmeden önce durumun bu kadar ciddi olduğunu tahmin etmemiş sonradan ikna edebileceğini düşünerek he demiş hak vermiş size. Yalnız bu konuda esiniz yavas yavas teklemeye baslamış bile bi süre sonra esiniz baba olma duygusunu tatmak için yanıp tutusmaya baslarsa ciddi sorunlar kapıda demektir. Sonu ayrılığa kadar gider. Ah keske bir an olsun içimde evlatlarıma beslediğim duygularımı bir makinayla size sadece 2 dakikalığana bağlayanilsemde anlayabilseniz lafla anlatılacak gibi değil tarifsiz.
 
Eşim istiyorsa onu mahrum bırakmamak için boşanmalımıyım peki :43:

bu boşanma sebebi olabilir sorduğun buysa bir tanıdığım eşi çocuk istemediği için boşandı geçenlerde, bence sen kaynanan istiyor diye yapmak istemiyorsun ona paye çıkarmak istemiyorsun gibime geldi
 
cocuga hazir olmamak korkmak dogal duygular bence...zor bir sey cunku cocuk...bende gec anne oldum baya... gecte evlendim...evliliktede zor ve urkutucuydu bence...evlenmek icin evlenmeyecektim vs. vs. ama kizim dogdugunda hissetigim sey ben neden bu kadar bekledim...daha erken evlenmeliymisim...ikinciyi yapmaya yasim musait degil..maddiyatta zorluyor...keske diyorum daha erken evlenseymisim ve bu duyguyu bir daha yasama sansim olsaymis...herkes ayni dusunmeyebilir tabii...kimse icinde yapilmaz cocuk ama benim hissettiklerim bu...zamani geri alsam ve kizim ilk kucagima aldigim ani bir daha yasasam diyorum hep... yeterince tadini cikaramadim dyorum bir daha yasasam :)
 
çocuk istemek nasıl bir haksa, istememek de haktır. doğal yolla çocuğu olmayıp uğraşanlara nasıl "ne uğraşıyorsun tüp bebekmiş, aşılamaymış, içecek-yiyecek karışımıymış" denmiyorsa, istemeyenlere de "olması lazım, yapmak lazım, şart" denmemesi lazım.

kadın doğuştan analık iç güdüleriyle geliri her kadın çocuk ister düşüncesine bağlayıp yanılıyorsunuz. iç güdü dediğiniz şey, baba yeni doğmuş bir çocuğu nasıl tutacağını bilmez, ama anne sanki 3. çocuğuymuş gibi tutar, sarılır. bu tür şeylerdir o iç güdü dediğiniz.

4 tane 5 tane çocuğum olsun diyen insanların psikolojisinde nasıl ki bir şey aranmıyorsa, hiç çocuğum olmasın diyenlerde aranması saçmadır, gariptir.

akrabaların, 7 kat yabancıların aile içi meseleye girmesi de ayrı bir saç baş yoldurtan hareketlerdir. eşinize "torun görmezsek hakkımızı helal etmeyiz" gibisinden bir şeyler söylenmiş olabilir, size anlatamıyor olabilir. 2nizde istemezken birden istemeye başlamasının altında bir şey olması lazım. yavaş yavaş bir süreçte olsa, fikri değişmiş diyebiliriz ama akşam yatıp sabah bu fikirle geliyorsa, baskıcı bir kuvvet var demektir.
 
Eşimle konuştum istiyorumda istiyorum diyor boşanmanın konusu bile açmıyor zaten bende belli şartlar koyarak düşüneceğimi söyledim
 
Aslında anladığım kadarıyla siz istemiyor değilsiniz. Sadece beyniniz, eşinizin bekarken söylediklerine odaklanmış çünkü hiç çocuğunuz olmayacak düşüncesine şartlanmış.
Ve haklı olarak bazı tereddütleriniz var. Aaaah ah bir belseniz o minik meleğin sesini ilk duyduğunuz anda bu tereddütleriniz geçecek, bir bilseniz ilk kucağınıza aldığınızda değil yetememek, kendinizi dünyanın en güçlü kadını hissedeceksiniz ve bir bilseniz onunla ilk göz göze geldiğinizde bütün işler kariyerler en son sırada yer alacak sizin için.
Zamanında tek düşündüğü iş olan ama doğumdan sonra gelen teklifleri de elinin tersiyle iten biri olarak söylüyorum bunları :)
Kendinizi iyice bir dinleyin, sorgulayın. ''Hayır ben asla anne olmak istemiyorum'' cevabını alırsanız tabi ki saygı duymak gerek ama ''olabilir'' derseniz, bu eşsiz duygudan mahrum etmeyin kendinizi ve eşinizi.
 
bebeklerimle uyumak, onların kokusunu içime çekmek, bebeklerim uyurken onları seyretmek, sabaha kadar uykusuz kalıp o halde işe gitmek, neden odanda rahat rahat yatmıyosun diye soranlara bebeklerim bensiz uyuyamıyor diye yalan söylemek halbuki onlarla uyumayı kokularını duyup her anne diye uyandıklarında belki duyamamda çok ağlarlar diye odamda yatamıyorum yatsamda onlarsız uyuyamıyorum diyememek.....

gecenin bir yarısı dalmışken uykuya haberin olmadan sağına ve soluna iki tane yavrunun sokulup uyuduğunu görmek soluğunu hissetmek bunlardan daha güzel birşey varmıdır ki hayatta ben bulamadım.....

annelik fedakarlık ister her yönden ben onca uğraş arasında onlarla birşeyler paylaşmak adına uykusuz kalsamda bundan şikayetci değilim kii...
Allahım herkese nasip etsin bu güzelliği inş.

cok güzel anlatmıssın henüz bebegım yok ama ilerde düşünüyorum tabı.ama sen böyle anlatınca içimden bişiler koptu.anne olmak cok güzel olsa gerek.
 
BENIM canavarlar 3 ve 4.5 ya$larindalar
az once evdeki cumbu$u bi gorseydiniz,ikisi ko$uyo birbirini kovaliyor,çelme takip otekini yere du$uruyo, çiglik çgliga bagiriyoalrdi , apartmandayiz kom$ular $imdilik kapiya gelme te$ebbusunde bulunmadilar ama yakindir:1:
bende seksenlere bakiyordum:)))
herkes kaldiramaz bu sesi:27:
iyi du$un karar ver
anne olunca onlarin sesleri bagri$lari civilti gibi gelyor insan
 
önce istemiyordun
sonra gereksiz gördün
sonrada bakıcılarda çocuk büyümesin dedin
en sonda kariyerini kaybetmek istemedin.
zaten sen mümkünse anne filan olma.sonra çocuğa habire kariyerim bitti senin yüzünden dersin.
bence bunlar bi bahane sadece isitorsun ve naz yapıyorsun yoksa asla istemeyen biri hapı şimdi bile bıraksam 6 ay sonra olur demezdi,hapı bırakmayı aklının ucundan bile geçirmezdi.
 
bazı yorumlar ilginç istemiyorsa istemiyordur ve kocası bunu biliyormuş her kadın çocuk doğurmak zorundamı. bende istemiyorum hemde hiç büyük sorumluluk almak istemiyorum okadar!
 
genelde bayanların ruhunda var anaclık ama sende nıye yok bı sebebı olmalı sen hamıle kaldıgın andan ıtıbaren canından cok onu sakınıcana emınım
 
Keske annenizde bebek sahibi olmayi GEREKSİZ görseymiş !!! :)

acaba sizin anneniz, tanımadığınız, hayatını/imkanını/yaşam şeklini/sağlık durumunu/karakterini... bilmediğiniz birine yaptığınız bu saygısızca yorumu görseydi ne kadar gurur duyardı???
 
Back
X