- 9 Temmuz 2021
- 5.399
- 5.205
- 148
- Konu Sahibi Birgariplik
-
- #281
Ailesi dünden razı toruna. Ama önemli olan bizim ne istedigimiz
Ailesi dünden razı toruna. Ama önemli olan bizim ne istedigimizböyle türk erkekleri de mi varmış anası ne der diye takmayan gözlerim yaşardı
Evet benim eşim şaşırdı çünkü çevresinde çocuk istemeyen bunu bir tercih olduğu ve kendi isteğine gore gerçekleşeceği bilincinde bir kadın hiç olmamış. Toplumun bize biçtiği rollere göre ilerlemiş herkes. Kendisine sebeplerimi en başında sunmustum zaten o da bu fikri detaylıca düşündüğünde evet biz çocuk yapmak zorunda değiliz neden zorluk çekelim ki dedi ve ortak paydada buluşmuş olduk.eşinizi nasıl ikna ettiniz. erkeklerin bu konudaki tavrını merak ediyorum, çocuk istemeyen bir kadına ne tepki veriyorlar, şaşırdı mı eşiniz ilk duyduğunda
Kedide cocuk gıbı. İlgi sevgi beklıyor. Ya ben kediyi çok sımarttım ya her kedi böyle. Durduk yere bana saldırıyorÇok sevdiğim kedimin sorumluluğu ağır geliyor. Kimi zaman elimi ayağımı bağlıyor. Çocuk mu? Allah isteyen bilinçli insanlara versin
Çoğu kedi böyle sanırım. Ben de şımarttım bana da durduk yere saldırıyor. Evlat işte naparsın kızamıyoruzKedide cocuk gıbı. İlgi sevgi beklıyor. Ya ben kediyi çok sımarttım ya her kedi böyle. Durduk yere bana saldırıyor
Özellikle akşamları durduk yere bana pusuyor. Eşime hıc böyle seyler yapmıyor. Galıba ben cok ılgılenıyorum dıye. Cıdden onlarda bı evlatÇoğu kedi böyle sanırım. Ben de şımarttım bana da durduk yere saldırıyor. Evlat işte naparsın kızamıyoruz
İstemiyosanız yapmayın bence kendinizi zorunlu hissetmeyin10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Ve Başak burcunu da :)İkizleri de ekleÇocuk denilince tüylerim diken diken oluyor.
Tuhaf olan çocugu olup aşırı zorlanan insanların çocuk baskısı yapması. Ama benim korkum eşimin çocuk diye tutturması. O da şuan aşırı rahat. İki kişi gerçekten çok mutluyuz. Çevremizdekilef eminim bebek haberi bekliyorlar ama bu gidişle avuçlarını yalayacaklar.Ve Başak burcunu da :)
Ben Başak, eşim Yay. Normalde yaylar basaktan daha ozgurlukcudur ama eşim kendisi istemese de yine de daha cok bana birakiyor.
Ben mukemmeliyetci ve problemlerde fevriyim. Bir cocuk sorumlulugu almak bi omur bu sorumluluk ve yükü tasimak istemiyorum.
Ozgurlugumun kalmamasi, artik baska bir canliyi dusunerek yasamak, surekli hosgorulu ve sabirli olmaya calismak benim icin ağır.
Ona birsey olsa bir omur aci cekecek olmak, bana birsy olsa arkamda yarim bir insan birakmak, hastalikta uzulup, zorluklarda yipranmak istemiyorum.
Bunlar ve bunlar gibi cok sebeplerim var.
Esimin tum kardeslerinin cocuklari var, arkadaslarinin var, akrabalarin hepsinde var, yapmak istemeyen cevresinde hic olmadigi icin o da her ciftin olur heralde diye dusunuyordu baslarda.
Ama ben ona hakli sebeplerimi daha evlenmeden once soyledikce o da istememeye ve ne kadar zor oldugunu gormeye basladi.
Bazen diyorum bak ne guzel canimiz gec yatmak istiyor hemen cerez meyveler cikarip guzel bir film aciyoruz, erken yatmak istiyorsak deliksiz uyuyoruz, istedigimiz seyi istedigimiz gibi yapiyoruz. Istersek eglenmeye gidip istersek spora yuruyuse cikiyoruz, istersek baska odalarda kendi halimizde vakit geciriyoruz. İstedigimizde seyahate cikiyoruz, istersek o arkadaslariyla futbola, ben biseyler icmeye cikiyorum.
Ikimizden baska dusundugumuz birsey, bir stresimiz yok. Çocuk olsa boş vaktimiz olmayacak, olsa da o vakitte donanimli birey olmasi icin onun aktivitelerine kosturucaz diyorum.
Suan o kadar ikna ve benim gibi dusunuyor ki birinin cocugu olsa ya ne zor yazik ne kadar zorlancaklar simdi diyor.
Nedenkideğil pişman olmak, çocuk yapmadığım için kendimi tebrik etmediğim gün yok valla.
Kucağa almaz olur muyum yiğenlerim de var ama bu bana bir şey hissettiriyor. hiç çocuklara içi giden biri de olmadım. Bu annelik duygusu denen şeye çok benzer bir hissi yavru hayvanlara baktığımda (özellikle yavru köpek) yaşıyorum içim gidiyor diyebilirim ancak hiçbir zaman çocuklara karşı bir şey hissetmedim, bakımlarına ortak olmakta istekli olmadım ve onlarla vakit geçirmekten keyif almadımBenim de bu tarz düşüncelerim çok vardı.
Şimdi onun için hazırlık yaptıkça bu mutluluğun heyecanın çok çok başka olduğunu fark ettim.
İyiki hissettim diyorum.
Hiç kucağınıza bir bebek aldınız mı?
Eğer içiniz giderse pişman olabilirsiniz hemen postalamak istiyorsanız belki de hiç pişman olmazsınız.
İkisi de insana dair şeyler.
Yargılamaya gerek yok
Aynen öyle. Erkekler illa olsun diyoGenelde bayanlardan çok erkeklerde baba olma duygusu oluyor gibi bizde de eşim istedi
ruhsal ve maddi olarak bağımsızım. beni çok strese sokan bir işi, parasına filan boşverip tekmeyi bastım geçenlerde mesela. harcamalarımı düşürdüm. çocuğum olsa böyle bir rest çekemezdim; onun harcamaları üstümde baskı yapardı. bu akşam eşimle canımız istese sabah yola çıkıp bir yere gidebiliriz. öğlen uyanıp gece oturabilirim. canım istemezse günlerce evde yemek yapmayabilirim filan filan. çocuk olsa bunların hiçbirini yapamazdım. ayrıca çocuk büyürken sokağa çıktı peki güvende mi diye düşünmekten kafayı yerdim herhalde. o ruhsal eziyet de yok. zaten çocuklara çok düşkün değildim, hayatımda dolduramadığım bir boşluk da yok, o yüzden hiçbir zaman çocuk diye yanıp yakılmadım ama bir ara caba mı demiştim bir haftada caydım. iyi ki caymışım. cidden aşırı mutluyum çocuk yapmadığım içinNedenki
Belki de gerçekten hiçbir zaman pişman olmayacaksınız.Kucağa almaz olur muyum yiğenlerim de var ama bu bana bir şey hissettiriyor. hiç çocuklara içi giden biri de olmadım. Bu annelik duygusu denen şeye çok benzer bir hissi yavru hayvanlara baktığımda (özellikle yavru köpek) yaşıyorum içim gidiyor diyebilirim ancak hiçbir zaman çocuklara karşı bir şey hissetmedim, bakımlarına ortak olmakta istekli olmadım ve onlarla vakit geçirmekten keyif almadım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?