Ya da esinizde o baba olma hissi yok siz bunları dediniz diye çocuk yapmayalim mi diyor yoksa baştan beri size mi bıraktı çocuk olayını.Ve Başak burcunu da :)
Ben Başak, eşim Yay. Normalde yaylar basaktan daha ozgurlukcudur ama eşim kendisi istemese de yine de daha cok bana birakiyor.
Ben mukemmeliyetci ve problemlerde fevriyim. Bir cocuk sorumlulugu almak bi omur bu sorumluluk ve yükü tasimak istemiyorum.
Ozgurlugumun kalmamasi, artik baska bir canliyi dusunerek yasamak, surekli hosgorulu ve sabirli olmaya calismak benim icin ağır.
Ona birsey olsa bir omur aci cekecek olmak, bana birsy olsa arkamda yarim bir insan birakmak, hastalikta uzulup, zorluklarda yipranmak istemiyorum.
Bunlar ve bunlar gibi cok sebeplerim var.
Esimin tum kardeslerinin cocuklari var, arkadaslarinin var, akrabalarin hepsinde var, yapmak istemeyen cevresinde hic olmadigi icin o da her ciftin olur heralde diye dusunuyordu baslarda.
Ama ben ona hakli sebeplerimi daha evlenmeden once soyledikce o da istememeye ve ne kadar zor oldugunu gormeye basladi.
Bazen diyorum bak ne guzel canimiz gec yatmak istiyor hemen cerez meyveler cikarip guzel bir film aciyoruz, erken yatmak istiyorsak deliksiz uyuyoruz, istedigimiz seyi istedigimiz gibi yapiyoruz. Istersek eglenmeye gidip istersek spora yuruyuse cikiyoruz, istersek baska odalarda kendi halimizde vakit geciriyoruz. İstedigimizde seyahate cikiyoruz, istersek o arkadaslariyla futbola, ben biseyler icmeye cikiyorum.
Ikimizden baska dusundugumuz birsey, bir stresimiz yok. Çocuk olsa boş vaktimiz olmayacak, olsa da o vakitte donanimli birey olmasi icin onun aktivitelerine kosturucaz diyorum.
Suan o kadar ikna ve benim gibi dusunuyor ki birinin cocugu olsa ya ne zor yazik ne kadar zorlancaklar simdi diyor.
İç sesim..Evliliğimin 15. Senesinde çocuk yapmaya karar verdim. Daha doğrusu arkadaş gazıyla bir defa korunmadım. Üstelik sizin yazdığınız herşey bende de aynıydı. Tamamen ben yazmışım gibi. Çift çizgiyi görüp kalp atışını duyunca bende işin ciddiyeti ortaya çıktı. Çok mutsuz bir hamilelik geçirdim. O kadar pişman oldum ki anlatamam. Doğunca ve görünce geçer dediler. Geçmedi. Şu anda 19 aylık kızım var. Çok seviyorum, çok masum, herşeyden habersiz ama benim gibi düşünüyorsanız lütfen çocuk sahibi olmayın. Şu anda zamanı geri alma şansım olsa kendime de aynı öğüdü veririm. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama insanın kendini öldürüp başka bir canlıya adaması. Artık ben yokum. Olamam da. Herşey de çocupa bağlı. Hayatta bana keyif veren herşeyi 19 aydır rafa kaldırdım. En basitinden arabaya binip müziği açıp ruhumu dinlendirmek bile lüks. Sürekli benimle. Yanımda olmasa da benimle. Ağlıyor mu, ağlayacak mı, uyudu mu, ateşi mi var. Gece gündüz yok. 24 saat çocuk var artık.
Ayy resmen ben yazsam bu kadar olurdu sasirdim valla.. Bu annelik duygusu denen şeye çok benzer bir hissi yavru hayvanlara baktığımda (özellikle yavru köpek) yaşıyorum içim gidiyor diyebilirim ancak hiçbir zaman çocuklara karşı bir şey hissetmedim, bakımlarına ortak olmakta istekli olmadım ve onlarla vakit geçirmekten keyif almadım
Gerçekten böyle bir mekanizma var sanırım ve bazı kadınlarda bu tabiat konunuymuşçasına çoğalmayı garantiye almak için verilen annelik içgüdüsü teğet geçilmiş. O içgüdü olmayınca da olaya sadece mantık çerçevesinde bakıp kar zarar analizinde sınıfta kalıyor çocuk yapma fikri.Ayy resmen ben yazsam bu kadar olurdu sasirdim valla.
4 kopegim, 2 kedim var. Icim titriyor onlara, evlat gibiler benim icin ama cocuklara bunun ceyregini hissetmiyorum.
Bazilarimizin cocuk sevgisi, cocuklara karsi olan anacligi bence kapali oluyor.
Eşimin bu konuda kesinlikle baba olmalıyım gibi net bir dusuncesi yoktu. Aksine cocuk sorumlulugu almak istemeyen bir yapida ama bunu daha oncesine oturup dusunmedigi icin ve etrafindaki herkes cocuk yaptigi, etrafinda cocuksuz bir cift ornegi olmadigi icin heralde herkes cocuk yapar, erkekler cok bayilmasa da her kadin sanirim anne olmak, bebek sevmek istiyor gibi bi algısı vardı.Ya da esinizde o baba olma hissi yok siz bunları dediniz diye çocuk yapmayalim mi diyor yoksa baştan beri size mi bıraktı çocuk olayını.
Yani siz isteseniz eşiniz çocuk fikrine sıcak bakıyor mu?
Tam istediği nedir?
Şahsen esim bana sizin gibi çocuğun zorluğunu anlatsa o sırf bunları anlatti diye vazgecmem çünkü benim isteğim hep vardı.
Ya da erkekler cocuk konusunda kadınlar gibi istekli mi değil?
İstemiyorsanız tabiki dondurun. Çocuk istendiği durumda yapıldığı halde bile zor yetişen bir varlık. İki kızım var. Şuan dünyalara değişmem ama çocuk fikrine uzak olan birisi için çok zor olur.10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Aynıyız oglum 23 aylık hatta daha da fazlasıyız belki de asla birlikte oturup yemek yiyemiyoruz ne evde ne avm de ne yıldönümünde .. hep sırayla ve oğlum dur yapma lafını milyon kez tekrarlayarak..Dün evlilik yıl donumumuzdu. Oğlanı birakabilecegimiz kimse yoktu. Beraber kahvaltıya gidelim dedik. 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşayan oğlum önce masadaki çatallari yere fırlatma oyunu oynamak istedi. İzin vermeyince hırçınlaşti, o iki lokma yiyecek diye ben kan ter içinde kaldım. Bu arada eşime de sen ye yoksa aç kalacaksın diye telkinde bulunuyorum adam keyifle yiyeceği kahvaltıyı hızlı hızlı bitirmeye çalışıyor çünkü birazdan o ilgilenecek. Sürekli içerideki oyun alanına gitmek istedi kahvaltı bitmeden goturemeyecegimi defalarca anlattım. Bu arada tabii sıcak çay içmem, doğru düzgün keyifli kahvaltı etmem imkansız çünkü eli dursa ayağı durmuyor oğlumun, eline de tablet vermek istemediğim için işkence çekiyorum. Hoş tableti de gözü görecek gibi değildi dün. İki lokma yediğinden emin olduktan sonra ben oyun alanına götürdüm sonra babası geldi ben oturdum kahvaltımı tek başıma bitirdim... güya adamla yildonumi kahvaltısı yaptık. Bu örnekleri cogaltabilirim. Hayatımızın merkezinde o var, ben veya eşimle biz diye bir şey yok 2.5 yıldır. Allah ayağına taş degdirmesin, ondan çok sevdiğim bir şey de yok bu dünyada ama elbette kendi doğurup emek verdiğiniz şeyi sevmeme sansiniz yok. Bu durum hayatınızı kisitlanmis hissetmenize de engel değil. Böyle bir hayat seçmek istemeyebilirsiniz pek ala. Tabii ki oğlum hep bu yaşta kalmayacak ama yükü azalmayacagi gibi maddi manevi artacak. Biz yaslanacagiz....fragmanı sundum. Asla milletin lafıyla hareket etmeyin
Aynı şekilde 2 3 yıllık evli olanlarında.. İlk yıllar eşle doya doya başbaşa vakit geçirmek ister insan, bir de başka çocukları bebekleri kucagına alıp da ısınmak, ısındırmaya çalışmak saçma, ne başkasının çocugunu ne de en yakın kardeşim vs. Kucagıma aldıgımda hiç içimde annelik duygusu oluşmamıştı.(Geç abla oldum) hiç hayaller de kurmamıştım, çünkü halimden memnundum.Ama gelin görün ki kendi evladın bir başka oluyor. Eşim de ne yegenlerini ne e başka bir çocuğu sever ama kızımıza aşık. Başkalarının çocuklarıyla kıyaslama yapmak pek dogru degil bana kalırsa.Üşenmedim 30 sayfa okudum hep anne olanlar yazmis, çoğunluğu onceden istemiyordum olunca iyi ki olmus diyenler,
Sorunun asıl muhattapları iki elin parmaklarini gecmiyor.
Ayrica 30 yas altinin ben hic istemiyorum yazmalarini okumadan geciyorum cunku birkac yila hamilelik cetveli beliriyor nicklerinin altinda
30 hatta 35 yas üstu cocuksuz üyelerin bu konudaki düşüncelerini/deneyimlerini okumayi cok isterim
Yay burcu benimki, özgür kız mod on yani....Çocuk istemeyenler olarak anket yapıyorum buyrun B Birgariplik @vivelamour @sirinsh D duygular @zorunlunick @bikergirlaea @pofudukterlik @MissCherryBlossom @Bibibella
burçlarınız nedir arkadaşlarbenimki kova
Bu biraz insanın kendi ile alakalı bir durum... Çocuk istemeyenler zaten belli şeyleri göze almış kişilerdir... Şununda unutmamak lazım 9 çocuklu olup halini hatırını sormayan nice evlatlar ve heba edilmiş boşa yıllar olanları da es geçmemek lazım.. Herşeyin hayırlısını istemek en güzeli...Hele bı yaşlanın, çevrenizdeki çocuğu olan şuan acidiginiz(belkide) kişiler çocuklarıyla yazlık keyfi yapsın,kalabalık aile sofralarında sohbet etsin,çocuklarının doğum sevincini yaşasın,mezuniyetine olsun busuna gitsin..sizde uzaktan izleyin.O zaman keşkelerin biri gelip biri gidecek.
Bu cümleyi bana kuran,tam 7 yıl evvel çocuk yapma konusunda kararsız kaldığımı söyleyince 65 yaşında bile isteye çocuk yapmayan komşu teyzem söyledi..
Öyle derinden etkilendim ki.
Şimdi iki kızım var.İlk zamanlar evet zor ama şimdi büyüğü 4 yaşında.Çok keyifli.Beraber geziyoruz.
İkinci bebeğimde birlikte büyütuyoruz.
Onlar bana öyle bir güç kattıki.
Ne olur yanlış anlamayın ama,bile isteye çocuk yapmayanlarada ben çok üzülüyorum nasıl bir duygudan kendilerini mahrum ettikleri için.
Ha tabiki herkes anne olmak zorunda mı asla.
Kimi çocuk yapıp çöpe atıyor mesela.
Bu yüzden evet istekli olanlar anne olsun.
iki kızımda aynı bana benziyor.Kolonlanmiş gibi.onlar benim geçmişim çocukluğum aynı zamanda.
Çocukluğuma dokunmak,yapamadıklarını onlara yaptırabilecek muazzam bi duygu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?