Çocuk yapmayıp pişman olan var mı?

Kendi cocuklugunuzda yasayamadiklarinizi cocuklarinizda yasayacak ve yasatacak olmayi istemek sebebiyle mi annelige bu derece ovguler dizdiniz? Ya da 2. Cocugunuza 1. İle birlikte bakmak mi marifet? Uzmanlar bas bas bagiriyor buyuk cocuga fazla sorumlulugun altinda bogmayin diye
 

Bence böyle bir beklenti ile çocuk yapmak çok da doğru değil. O çocukların yaşlılıkta sizinle vakit geçirmek isteyeceği, ailesine bağlı olacağı garanti bir durum değil. Aksine kendi çekirdek ailemde ve çevremde olan bunun tam tersi oldu genelde. Kardeşler birbiri ile gecinemiyor, aileler saçını süpürge ettiği çocuklarından en çok sevgi beklediği dönemde tokat gibi bir yalnızlığa mahkum ediliyor. Bazen is güç bazen evlilikten sonra oluşan gelin-damat meseleleri derken aileler dağılıyor en huzurlu olması gereken dönemlerde derdine dert eklenebiliyor. Çocuğu olmayan insanın beklentisi de olmaz ama çocukları olup bunun için gençliğini maddi manevi her şeyini sunmuş insanların yalnız kalması çok daha yıkıcı olur. Bu tarz beklentiler ileride can yakabilir.
 

Cocugu olanlara acimiyorum ama her cocugu olan cocuklariyla yazlik keyfi yapmiyor, devamli dipdibe durmuyor.

Az once bir konu okudum mesela. 9 cocuğu olup hasta oldugunda kimde kalacagi konusuluyordu. Gelin mi bakacak, kizlari mi diye... Üzücü degil mi
Elbette cocuklariyla güllük gülistanlik olan da vardir ama oyle olmuyor her zaman.

Kendi annem, 3 kardeşler. 1'i yurtdisinda, 2 tanesi birbirinden farkli sehirdeler anneannem ve dedem de farkli bir ulkedeler, ben tek cocugum, ben de hepsinden farkli bir sehirdeyim, belki ilerde farkli bir ulkede yurtdisinda olacagim kendi planlarimiz var. Herkesin ayni anda bir araya toplaşmasi bile 40 yilda bir oluyor bizde, herkes bambaska ulke ve sehirlerde.

Ben kalabalik ailede buyumedim hiç zaten oyle bir aliskanligim yok.
Eşimin ailesiyle de tatil, gezme tozma yapmadik hiç. Ayda bir filan ziyaret ederiz anca. Boyle yani...
Herkesin ailesi, yetisme tarzi istekleri farkli, bunlari dusunuyordur herkes.
 
Aynen öyle. Erkekler illa olsun diyo
Genel Türk erkekleri bebeklere bakmadığı için istemeleri çok normal. Erkeğin hayatı çok fazla değişmiyor ki kadının hayatı komple değişiyor.

nihilist bir tavır içindeyim yani bu dünyanın anlamsız olduğunu yeme içme için onca acı ve strese maruz kaldığımızı, yıllar boyu 15 günlük tatiller için çalıştığımızı düşünüyorum. Yanlış anlamayın ergen gibi hayat çok kötü falan triplerinde değilim sadece mükemmel değil ve sanırım hiç bu yaşama başlamamanın, başlamış olmaktan daha kolay olduğunu düşünüyorum. Çocuğu bu belirsizlikler dünyasına atmak ona yapılabilecek en büyük günah bence. Bazen kendi çıkarlarımı da düşünyorum. Çocuk olursa eskisi kadar özgür olamam o yüzden istemiyorum diyorum ama ya kararım değişirse zamanla ya özgür olmak istemezsem, çocuk istersem ve öyle daha mutlu olacağımı düşünürsem diyorum. Sonra kesin kararımı verdiren bu olgu karşıma çıkıyor. Bana kalırsa çocuk doğurmak çocuğa çok büyük bir yük vermek ben masum bir hayata bunu kendi zevklerim yerinde olsun diye yapamam. O yüzden çocuk yapacak mısın sorusunun cevabı her zaman hayır olacak benim gözümde. Çocuğum olmazsa sıkılacağım, yalnız kalmayayım, yaşlanınca yanımda kim olacak, arkadaşımın çocuğuyla benimki aynı okula gitsin çocuğumu şimdiden yıllar boyu didiceneceği yarışa sokayım, aaa bizim ki alfabeyi söktü, bizimki şu liseyi kazandı, bizimki tıp kazandı gibi yıllar boyu beklentilerle dolu bir masum can, benim yapmadıklarımı o yapsın bu söylemler doğrultusunda çocuk yapmak bana bencilce geliyor. Hep çocuk yapmayanların özgürlüğüne düşkün bencil oldukları söylenir ama bence tam tersi. Anneler laflarımı üstüne bir saldırı algılamasın herkesin hayata bakışı farklı sonuçta, nihilist düşünmeyen insanlar bu söylediklerime katılmayacaktır.

Koç burcuyum
 
Çocuk yapmadım ve hiç pişman değilim. Hayatta kendi adıma verdiğim en doğru karar diyebilirim.
Önemli olan sizin kararınız. Ha yumurta dondurayım da ileride de bu konuda yine karar vermekte özgür olayım diyorsanız dondurabilirsiniz. Başkalarının size öcü gibi bakmaya, ve doktorunuzun bu kararınız karşısında kendi düşüncelerini dayatmaya hiç hakkı yok. Bu sizi ilgilendirir sizden başka ise sadece eşinizi ilgilendirir. Eğer o da istemiyorsa sorun yok.
 
keşke yaşı 35 hatta 40 üstü olup çocuk yapmayıp pişman olmuş olan var mı filan diye açsaydınız
şöyle bi baktım yazanlar daha 30 bile değil, öhh yaani.
Kişinin çocuk yapma eylemini gerçekleştirmediğinden pişman olması için artık doğurganlığını kaybetmiş olması ve bu şansının ortadan kalkmış olması gerekir bu nedenle direkt çocuk sahibi olmadığı için pişman olan var mı diye sordum. Nitekim daha erken yaşta da doğurganlığını yitiren olabilir.
 
Ex esim olmamasi icin senelerce israr etti, hele 2. Olmasin diye nerdeyse yalvaracakti. 3. Yu istersen evden kacarim demisti hepsi ayni degil yani
Woman benim gibi yapmayi dusunmuyorum diyen var,
Kararsiz olanlar var,
Yaptim oldu cok da guzel oldu diyen var,
Ama senin gibi yapıp linclenmekten endise etmeden zorlu yanlarindan bahseden cok az kisi var.
O yuzden senin bunu yasamis, deneyimlemis biri olarak yorumlarını ve nedenlerini merak ettim gercekten. Bizimle paylasabilir misin.. :)
keşke yaşı 35 hatta 40 üstü olup çocuk yapmayıp pişman olmuş olan var mı filan diye açsaydınız
şöyle bi baktım yazanlar daha 30 bile değil, öhh yaani.
30 yasindayim, dikkate alinmak icin uygun bir aday miyim acaba?
Bazı üyelere de yaş beğendiremiyoruz.
 

Aslinda dikkate almamakta bir nebze haklilar. Yaşim 28, daha kucukken asla asla asla, kesinlikle cocuk istemiyorum eminim derdim ama şimdi yaş 35 olunca tekrar degerlendiririz en azindan diyorum.
Eskisi gibi kesin bakamiyorum herşeye suan cocuk dusuncemiz yok ama o yaşa kadar neler yaşayacagiz, neler hissedecegiz, sartlar ne olacak bilmiyorum nebileyim. :)))

Bence konu sahibi de yumurta dondursun tabi.
 
Ben cok ozgur kiz’dim yani gezmek istiyorsam ya da isim var calisiyorsam evdeki kocayi bile dusunmez takmazdim ve zaten cocuk da sevmiyordum (hala da sevmem, hele bebek aglamasina falan asla tahammulum yok) yani ben kendim icin, kendime gore yasamayi seviyorum. Sonra bir takim saglik sebeplerinden 1. Yi yaptik, yalniz kalmasin hayatta hem kardes de cokomelli ve cok guzel bi sey diye zorrrrla 2. Yaptim. Simdi sonuc? Arada bebeleri evde unutup kahve icmeye gidesim var, o eski halimden eser yok simdi ozetle kitap okumak, sakince tv izlemek, disarda bi seyleri daha kendi halimde yapmayi ozluyorum (fonda surekli konusuyorlar cunku ) velhasili sebeplerim bunlar. Ha cocuk sevenlere ya da benim kadar ozgur ve yalniz takilmayi sevmeyenlere garip gelecektir bu soylediklerim
 
İki tane oğlum var. Biri 2 buçuk diğeri henüz 6 aylık. Ve tahmin edersiniz ki hayatımın en kendimi unuttuğum dönemini yaşıyorum.

Dağınık, tembel ve rahat bir insandım üstelik.

Kendimi çoğu zaman eşime, benim hayatım bitti senlik bir şey yok tabi işe gidiyorsun farklı insanlar görüyorsun verdiğin küçük molalarda bile kafan rahat sigaranı çayını içiyorsun bu ne kadar kıymetli farkında mısın diye carlarken buluyorum.

Tamam çok güzeller. Gerçekten çok çok güzeller. Bütün bu krizlerime rağmen, uyuduklarından sadece beş dakika sonra kendimi yataklarının kenarında ellerini ayaklarını öperken buluyorum ama... İçinde küçücük dahi şüphe olan kadınlar kesinlikle bu işe bulaşmasın.
 
Ex esim olmamasi icin senelerce israr etti, hele 2. Olmasin diye nerdeyse yalvaracakti. 3. Yu istersen evden kacarim demisti hepsi ayni degil yani
Ay evet o da değişikmiş ama siz yazınca aklıma geldi. Bi arkadaşımın da bir çocuğu var. Eşi bi daha istemedi mesela. O da doğru
 
Ben de sizin gibi dusunuyorum, cocuk evde olmazsa olmaz buzdolabi gibi ,evde illaki olmasi lazim diye bakiliyor.

Olmayabilir , herkes baba anne olmak zorunda degil.

Hatta keske herkes sizin gibi olsa kendini duygularini tanisa sonra anne baba olsa.
 
Bir anda nasıl ister hale geldiniz acaba duygusal olarak, mantıken mi yoksa biyolojik saat denilen olay mı?
Hiç bilmiyorum. Artık herşeyimiz tamdı, bir çocuğun sorumluluğunu alabilirdim ekonomik olarak. Birgün eşime bakarken bu adamla bir çocuğum olsa bence çok güzel olur dedim. Finansal açıdan yetersiz olduğuma inansaydım, yapmazdım ama.

Bir de yavru kedi sahiplendik :) o da annelik duygularımı tetiklemiş olabilir.
 
Kesinlikle zorunda filan değilsin, o baskıları salla, çünkü çocuğu olana olmayana, 3.yu yapana 2.yi yapmayana, cinsiyetleri ayni cocuk dogurana, evlenene evlenmeyene, ülkem insanlarinin baskı potansiyeli asla bitmez. Cocuk yap hayatının en guzel nesesi, en bilmemnesi, onun gibisi yok diyenlerin de yuzde 95ine dikkat edersen hayatlarinin odaklari tamamen cocuk, aile, ev vs olup kendi olmayan insanlardır. Bu sebeple sen kendini bilirsin, yapmak istemiyorsan yapmazsin bunun kadar dogali yok. Ha tabii dondurma islemi yap, olur da düşünürsen dönüşün olur, ki bu da cok normal.
 
İstemiyorsanız yapmayın sonra bebeğe yazık olur ona sevgi veremezsiniz.. Yumurtalık dondurma yaparsınız olmadı yani 5 sene sonra isterseniz nolacak? .. Herkese istemiyorum demeyin sizde konuyu değiştirin gitsin...

Ben 1 kere daha doğum yapabilirim sağlığım yüzünden doktor hatası beni mahvetti.. Bu yüzden 5 sene sonra üçüzlere hayırlısı ile hamile kalmak istiyorum.. Bende çocuk çok severim mesela
 
Allahaskina çocuk çocuk bu nedir ya? Illa olmalı, çocuk olunca hayatımın en mutlu dönemi oldu, aman olsun pişman olursun da ne? Istenmeyen istemez kardeşim! Keşke bunu anlasa herkes. Illa evlen illa çocuk doğur, bir tane hıc olur iki tane doğur... Bu saçmalıklar yüzünden kadınlar psikolojin baskıda. Dünya milletin çocuğunun çevresinde dönüyor sanki pes!
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…