Çocuk yapmayıp pişman olan var mı?

Teşekkür ederim, ince ince yazmışsınız naif düşüncelerinizi.
Neyse ki ciddi anlamda kimin ne düşündüğü ile yakından uzaktan alakam olan bir insan değilim lakin bunlara içerleyen birçok kadın olabilir ve içlerinde ‘temel’ sorunu hep kendilerinde arıyorlar.

Bu ne bir suç ne de vah vah seansı düzenlenecek bir durum, malum geri dönüşü de yok.
E o zaman bu hayata göre yaşayıp mümkün mertebe girdiğimiz bu yol için uğraşıp, kendimizi revize etmemiz gerekiyor. Yapılamadığında çok büyük bir iç sıkıntı çıkıyor ki yaşadım, ilk çocuğumda aylarca dibini yaşadım bunun.
Olmadım, olamadım yapamadım, kendimi mükemmelliğe adadım o bocalamadan ta ki ikinci hamileliğimi öğrenene kadar.

Bana hep sorarlar kardeş meselesi nasıl oluyor diye, varsa böyle bir düşüncen çektiğin az geldi ise bence yapmalısın diyorum çünkü şahsi fikrim ben çocuktan ziyade kardeşliği sevdim.
Bu benim tecrübem, iki kardeşi aynı evde büyütmek daha eğlenceli geldi bana tek çocuğa göre.
Biriyle sorun yaşasanız öbürü şebeklik yapıyor, diğeri manyak gibi ağlarken öbürü öpüyor vs.
Bu zıtlık, yinyang gibi benim çok hoşuma gitti, daha toleranslı olabiliyorum.
Aynı zamanda ablam var ve hayatımda herkes bir yana ablam ve evlatlarım bir yana.
Herkes için geçerli olamaz elbette.
Alıp şimdi bunu başka bir kadına giydirsek delirecek ya da başka bir kadının hayatını bana giydirmeye çalışsak ben çıldıracağım.
Bu kadar öznel bir konuda genel geçer doğruları kabul edip yargıya varmak büyük sıkıntı.
 
Benim annem de diyor türkiyenin dünyanın böyle olacağını bilseydim asla doğurmazdım diyor
E benim psikolojim normal abi haklı çünkü haksız mı?
Bende o zamana dönseydi beni yapmamasını isterdim

Ona bakıyorum annelik babalık çok zor büyüdükçe daha da zor bence başka sorunları da çıkıyor
Bence ara ara demek normal sevmediği için demiyor kimse bunu
 
Bir bomba daha atıp kaçayım
Anne çocuk sevgisinin koşulsuz olduğuna inanmıyorum.
Dünyadaki başka çocukları kendimizinki gibi sevemiyor, düşünemiyorsak tek sebebi ‘kendimizden bir parça’ olmasıdır.
Bu durum çocuk için de geçerli, elbette onunla 7 24 beraber olan insanı seviyor, onu biliyor çünkü.
Seçme hakkının bile olmadığı durumda, sevginin bambaşka ve koşulsuz olduğunu savunmak oldukça ironik.
 

Kürtaj konusunda da bence annen aslında yine de iyi ki aldırmadım demiştir be film. Büyümüş haline en azından bakıp kesin demiştir.
Senin oğlanlar benimkinden zor, ben ilk iki yıl çok zor geçtiğinde her gün ağlardım hayatım bitti diye. Ama işler kolaylaşınca, aradaki paylaşım arttıkça, senin de dediğin gibi bağ arttıkça iyi ki demeye de başlıyor sanki. En azından ben üçüncü yılın sonunda baktıkça ne zordu ha ama büyüdü diye saçma bir gururla seviniyorum. Saçma bir duygusallık da olabilir tabii benimki ama öyle.
Diğer bombana gelecek olursam Anne babalar da evet koşul var bence de. Hatta içten içe birini daha fazla sevdiklerini de düşünüyorum. ama çocukların sevgisinde yok sanki koşul. Ne olsa ne yaşasa da seviyor garipler. Kendimden biliyorum yani annem zor bir kadın biliyorsun belki toksik ebeveyn dahi olabilir ama seçme şansım olsa ben yine benimkini seçerdim, başkası çekmez onu
 
Bu içinde yaşadığınız çalışma hayatı, kayınaile ilişkileri gibi çeşitli parametreler üzerinden değerlendirilmeli bence. Eşimden memnunum ama hayat bizi Zorluyor diyecek çok hatun var.
 
Son düzenleme:
İnanın siz gerçekten istemiyorsunuz....kendimden biliyorum insan isteyince çılgınlar gibi istiyor sürekli akli bebek işlerinde oluyor...kizim 16 sinda birkac yıl önce ben de acaba mi dedim ikinci için;ama o tutku o istek yok....olsa olur ile çocuk işine girilmez...gerçekten çok zor çocuk sahibi olmak ..ben açıkçası sizi takdir ettim bari ne istediğini biliyorsunuz gayet de aklı başındasiniz..hiç sanmam pişman olacağınızı...ama bir gün pişman da olursanız o pişmanlık duygusunu da asla atamazsiniz...tedbiri yumurta dondurmak ise olabilir siz nasil isterseniz:) sevgiler size
 
Bu içinde yaşadığınız çalışma hayatı, kayınaile ilişkileri gibi çeşitli parametreler üzerinden değerlendirilmeli bence. Eşimden memnunum ama hayat bizi Zorluyor diyecek çok hatun var

Kayinaile sorunlari ben de yaşadim ama cozulmeyecek şeyler degiller zamanla cozuluyor. Çözülemiyorsa, 626272 senelik evli olup hala bitmek bilmeyen kayin aile sorunlari varsa o kocadan memnun olmamak lazim. Bitmeyen aile derdinin nedeni kocadir cunku.

Onun disinda iş, işsizlik, maddiyat, hayat zorlugu, sorumluluk gibi şeyler evlenilmese de olacaktir, sonsuza dek annemizin evinin kucuk kizi olmayacagiz sonucta.
Neyse konu bambaşka bir şeye gidiyor. Bu da oyle bir fikrim işte.
 
Bu aralar kendimde çok sorguladığım bir konu.Eşimle 8 yıldır birlikteyiz,6 yıllık da evliyiz.Çok dolu dolu geçti yıllarımız.Çocuk ilk 3 yıl istemedik.Sonra istedik ama olmadı.En son tüp bebekle bir oğlum oldu.Dünya benim olur sandım ama öyle olmadı.Pandemiden dolayı geçen yıl hamilelikten de ötürü çalışmadım.Bu sene de bebekten dolayı evdeyim.Bir anda eve kapandım.Dünyam dört duvar oldu.Evet onun sevgisi bambaşka.Büyüdükçe bana anne dedikçe birlikte bir şeyler yapınca daha kolay olacağına inanmak istiyorum.Bir de uykuyu çok severdim,oğlum hiç uyumuyor..Demem o ki gerçekten zor bir karar.Herkes anne olmak zorunda değil.Bu kararı verene de saygı duyulmalı.
 
Tamam söylerim derhal boşanırlar
 
Annem beni 3 kere aldırmaya gitmiş de doktor almamış yahu
Bundan beter psikoloji mi var?
Şimdi Şstanbullu Gelin dizisinde Süreyya annesinin kendisini doğurmaktan yana pişmanlık duyduğunu günlüğünden okur ve depresyona girer. Dizi yorumlarına bakmıştım internette biri yazmış “ memleketin üçte biri ana rahmine kazara düşmüş zaten, depresyona mı girsin bütün bir toplum.” Sizinki de o hesap. Çok da şeyetmeyin
 
yani henüz gencim ama bilemiyorum,içimde anneliğe bir özenme,bir istek yok.. kendimi anneliğe hazır hissetmiyorum.

ve gerçekten emin olmadan asla çocuk yapmam (büyük konuşmayayım ama )

benim yanlış kararlarımın cezasını günahsız bir sabinin çekmesini istemem. mutlu edemeyeceksem doğurmamalıyım diye düşünüyorum
 
Ahahahsh
Yani buna gelene kadar ohoo.
Kısacık ömrümüz var, göz açıp kapama arası.
Değiştiremeyeceğimiz hiçbir şey için vah çekmenin manası yok.
Bu arada benim çocuklar da aynen o kazara olanlardan, ben gibi
Nesilden nesile istemsiz aktarılıyoruz bilim yokmuşcasına
 
30 yasindayim, dikkate alinmak icin uygun bir aday miyim acaba?
Bazı üyelere de yaş beğendiremiyoruz.

30 yaşındasınız daha çocuk yapmak için nereden baksanız 10 seneniz var. eğer erken menapoz vs. durumunuz yoksa- ki varsa onu yazar ve 20 yaşında anne olmadığım içim pişmanım diyebilirsiniz mesela.
evet 30 yaşında olup pişmanım-değilim yazmak, normal şartlar altında, dikkate alınmayacak bir durum.
 
Bir bebem var 7.5 aylık.
Ben çok isteyerek ana oldum. Ama olduktan sonra 3.5 ay kendime gelemedim o kadar değişik bir duygu ki. Çok özgürlüğüme düşkündüm, sanırım ondan çok zor oldu benim için.
Valla bu kadar isteyerek bu derece zorlanıyorsam , istemesem ömür boyu sürerdi sanırım depresyonun.
İnşallah faydası olmuştur
NOT; cidden bir gülüşleri var insanın içi eriyor
 
Ayyy şu an beni tarif etmişsiniz.Kendimize geliyoruz ama değil mi,yani anca başladı da bende kendime gelmeler..
 
Ayyy şu an beni tarif etmişsiniz.Kendimize geliyoruz ama değil mi,yani anca başladı da bende kendime gelmeler..
Kesinlikle. Of 3,5 ay zor geçti yaw. Ama o zamanlar bebekte hani tepkisiz oluyor. Doyur, yatır ve altını temizle döngüsünde kendimi kaybetmiştim. 5 aydan sonra güzelleşti benim, 7. Ayda ise mükooo oluyor cidden. Yürüteçle gülerek peşimden geliyor
 
DR a noluyo ya?
Tmm ihtimalleri söyler,ön bilgilendirme yapar da dr niye cocuk istemiyorm diyen hastayı taciz ediyor
 
Benim kıızım 25 aylık,imkanım olsa 2.yi yapardım.
İmkandan kastım calısmaya devam ederek
10 aylıktan beri yarım gün calısıyorm.
3,5 sene sonunda kızıma kavustum ama tam gün annelik yapamazmısım
Cebren ve hileyle 1 yıl kvde ve anneme baktırarak krese basladık
Simdi 2.yapayım desem üzerime ucarlar
Ben kendi hikayemde sunu anladım annelik bana enerji veren bisey,ama kendimi adayarak,7/24 annelik benlik is değil.
Bana göre saglıklı da degil.
Annenin nefes almya ihtiyacı var,toplumumuzda buna izin verilmiyor
Cocuktan mı kacıyorsun deniyor
Kacmıyoruz nefes alacak alan yaratmaya calısıyoruz ki,dönüp tekrar kaldıgımız yerden devam edelim.
Ben anne olmasaydım cok pisman olurdum,ama calısmasaydım da cok pisman olurdum.
Cünkü orası tek konfor alanım
 
Herkes nasıl mutluysa öyle yaşasın bu baskıcı insanları anlamak asla mümkün değil. Ben de sizin gibi düşünüyordum asla istemem insanın en büyük zaafı olarak görürdüm çocuğu hayatımda benden daha önemli kimse yok gerekirse ailemi bile silerim ama evlat öyle olmaz diyordum. Ben önceden çocuk istemeyen ama sonra ani bi karar değişikliği yapıp anne olan biri olarak söylüyorum bu duyguyu yaşadıktan sonraki fikrim yapmasam kesinlikle pişman olurmuşum bi insan dünyaya getirmek her anına şahit olmak büyütmek yetiştirmek şahane bi insanı yansıtan rn büyük eser gibi. Ancak herkes evlenmek çocuk yapmak zorunda değil tabi siz kendinizi nasıl mutlu hissedeceksiniz önemli olan o
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…