- 8 Mart 2015
- 25.149
- En iyi cevaplar
- 1
- 81.380
- 798
- Konu Sahibi Birgariplik
-
- #481
Teşekkür ederim, ince ince yazmışsınız naif düşüncelerinizi.Seni cok iyi anliyorum. Her ne kadar bizim toplumumuz kabul etmeyecek olsa da, insanlar hayatta cok kez geriye donup hayatini baska yone evirmek isteyebilir. Bu evlilikten oncesi olabilir, cocuktan oncesi olabilir, yasliliktan oncesi olabilir, yanlis bolum okudugunu dusunup universite oncesine olabilir. Cok zaman dilimi icin olabilir ama ortadogu kulturunde oyle bir annelik kavrami var ki eger annelikten oncesine donmek istiyorum derseniz vay halinize yani!
Ben de kesinlikle cocuk sahibi olmayi dusunmuyorum, esim de istemiyor, bizim hayat bolumuz bu, hayat yolculugumuz birbirimizle. Bu bizim icin yeterli.
Bizim gibi olana da, 4 tane cocuk yapana da, tek cocukla kalana da, hic evlenmeye de herkese saygı duyuyorum.
Ama bizim toplumda boyle saygi yok.
Tek cocuk yapana aa bencillik etme rahat edicem diye cocuk kardessiz mi kalsin diyeni cok duymussunuzdur ama inanin bana aaa oyle cocuksuz sorumluk olmadan anne olmadan olurmu canim, kadin dedigin anne dedigin zorlanacak fedakarlik yapacak tabiki diyen oldu.
Yani dusunun insanlarin hadsizligini ve sacmaligini. Yapmadigim, dunyaya getirmedigim bi cocuga karsi bile bencil ve merhametsiz ilan edecekler resmen
Bir de bu toplum cocugu olana neler der siz düsünün.
Kadın cocuklarina demiyordur belki yahu.
Karsilarina gecip lanet olsun keske dogurmasaydim sizi demek baska, onlarin duymayip bilmeyecegi sekilde dertlesmesi, hayallerinden bahsetmesi, icinde kalanlari anlatmasi baska birsey.
Ama siz neden ikna etmeye calisiyorsunuz ki. Kadin illa sizin soylediklerinizi soylemek, hissettiklerinizi hissedip dusunduklerinizi dusunmek zorundasiniz ki.
Gercekten laf atmaya calismiyorum ama neyin iddiasinda oldugunuzu anlayamadim.
Bu matematik degil ki 2×2 4 gibi bir sonuc olmaz. Bu cok oznel bir durum ve herkesin dogrusu da kendine...
Bir bomba daha atıp kaçayım
Anne çocuk sevgisinin koşulsuz olduğuna inanmıyorum.
Dünyadaki başka çocukları kendimizinki gibi sevemiyor, düşünemiyorsak tek sebebi ‘kendimizden bir parça’ olmasıdır.
Bu durum çocuk için de geçerli, elbette onunla 7 24 beraber olan insanı seviyor, onu biliyor çünkü.
Seçme hakkının bile olmadığı durumda, sevginin bambaşka ve koşulsuz olduğunu savunmak oldukça ironik.
Bu içinde yaşadığınız çalışma hayatı, kayınaile ilişkileri gibi çeşitli parametreler üzerinden değerlendirilmeli bence. Eşimden memnunum ama hayat bizi Zorluyor diyecek çok hatun var.Bu ayni şey degil ya.Cocuk buyutmuyorsun sonucta karsinda kocaman bir insan var, yük bindirmeye degil yük paylasmaya, hayati paylasmaya evlenmişsin zaten(bence oyle olmali)
Eş gercekten "iyi, hoş" olsa evlilik yük olmaz, ortada bir yük varsa paylasilir, sorun varsa çözülür.
Anne pismansa da annelik yapmak, bunu en iyi sekilde yapmak zorunda ama pisman olunan evlilik surmek zorunda degil bence.
İnanın siz gerçekten istemiyorsunuz....kendimden biliyorum insan isteyince çılgınlar gibi istiyor sürekli akli bebek işlerinde oluyor...kizim 16 sinda birkac yıl önce ben de acaba mi dedim ikinci için;ama o tutku o istek yok....olsa olur ile çocuk işine girilmez...gerçekten çok zor çocuk sahibi olmak ..ben açıkçası sizi takdir ettim bari ne istediğini biliyorsunuz gayet de aklı başındasiniz..hiç sanmam pişman olacağınızı...ama bir gün pişman da olursanız o pişmanlık duygusunu da asla atamazsiniz...tedbiri yumurta dondurmak ise olabilir siz nasil isterseniz:) sevgiler size10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Bu içinde yaşadığınız çalışma hayatı, kayınaile ilişkileri gibi çeşitli parametreler üzerinden değerlendirilmeli bence. Eşimden memnunum ama hayat bizi Zorluyor diyecek çok hatun var
Tamam söylerim derhal boşanırlarKayinaile sorunlari ben de yaşadim ama cozulmeyecek şeyler degiller zamanla cozuluyor. Çözülemiyorsa, 626272 senelik evli olup hala bitmek bilmeyen kayin aile sorunlari varsa o kocadan memnun olmamak lazim. Bitmeyen aile derdinin nedeni kocadir cunku.
Onun disinda iş, işsizlik, maddiyat, hayat zorlugu, sorumluluk gibi şeyler evlenilmese de olacaktir, sonsuza dek annemizin evinin kucuk kizi olmayacagiz sonucta.
Neyse konu bambaşka bir şeye gidiyor.Bu da oyle bir fikrim işte.
Şimdi Şstanbullu Gelin dizisinde Süreyya annesinin kendisini doğurmaktan yana pişmanlık duyduğunu günlüğünden okur ve depresyona girer. Dizi yorumlarına bakmıştım internette biri yazmış “ memleketin üçte biri ana rahmine kazara düşmüş zaten, depresyona mı girsin bütün bir toplum.” Sizinki de o hesap. Çok da şeyetmeyinAnnem beni 3 kere aldırmaya gitmiş de doktor almamış yahu
Bundan beter psikoloji mi var?
AhahahshŞimdi Şstanbullu Gelin dizisinde Süreyya annesinin kendisini doğurmaktan yana pişmanlık duyduğunu günlüğünden okur ve depresyona girer. Dizi yorumlarına bakmıştım internette biri yazmış “ memleketin üçte biri ana rahmine kazara düşmüş zaten, depresyona mı girsin bütün bir toplum.” Sizinki de o hesap. Çok da şeyetmeyin
Bilimin çözemediği konular var dünyadaNesilden nesile istemsiz aktarılıyoruz bilim yokmuşcasına
30 yasindayim, dikkate alinmak icin uygun bir aday miyim acaba?
Bazı üyelere de yaş beğendiremiyoruz.
Ayyy şu an beni tarif etmişsiniz.Kendimize geliyoruz ama değil mi,yani anca başladı da bende kendime gelmeler..Bir bebem var 7.5 aylık.
Ben çok isteyerek ana oldum. Ama olduktan sonra 3.5 ay kendime gelemedimo kadar değişik bir duygu ki. Çok özgürlüğüme düşkündüm, sanırım ondan çok zor oldu benim için.
Valla bu kadar isteyerek bu derece zorlanıyorsam , istemesem ömür boyu sürerdi sanırım depresyonun.
İnşallah faydası olmuştur
NOT; cidden bir gülüşleri var insanın içi eriyor
Kesinlikle. Of 3,5 ay zor geçti yaw. Ama o zamanlar bebekte hani tepkisiz oluyor. Doyur, yatır ve altını temizle döngüsünde kendimi kaybetmiştim. 5 aydan sonra güzelleşti benim, 7. Ayda ise mükooo oluyor cidden. Yürüteçle gülerek peşimden geliyorAyyy şu an beni tarif etmişsiniz.Kendimize geliyoruz ama değil mi,yani anca başladı da bende kendime gelmeler..
DR a noluyo ya?10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Herkes nasıl mutluysa öyle yaşasın bu baskıcı insanları anlamak asla mümkün değil. Ben de sizin gibi düşünüyordum asla istemem insanın en büyük zaafı olarak görürdüm çocuğu hayatımda benden daha önemli kimse yok gerekirse ailemi bile silerim ama evlat öyle olmaz diyordum. Ben önceden çocuk istemeyen ama sonra ani bi karar değişikliği yapıp anne olan biri olarak söylüyorum bu duyguyu yaşadıktan sonraki fikrim yapmasam kesinlikle pişman olurmuşum bi insan dünyaya getirmek her anına şahit olmak büyütmek yetiştirmek şahane bi insanı yansıtan rn büyük eser gibi. Ancak herkes evlenmek çocuk yapmak zorunda değil tabi siz kendinizi nasıl mutlu hissedeceksiniz önemli olan o10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?