-
- Konu Sahibi Birgariplik
- #81
Alkis butonu olsa ona basacaktimEşitlikçi ve yardımcı bir erkekle evli değilseniz gayet doğru. Kariyerimi seviyorum derseniz onu toptan çöpe kaldırıp atıyorsunuz, ilk 3 yıl sadece bebekle ve dertleriyle uğraşıyorsunuz, kahve içmeye bile vakit olmuyor, uyku zaten yok, sporluk hobilik vakit yok baba desen zaten 2 agu gugu yapıp babalık diyor çocuk bakımından oralı olmuyor ... Türkiyede annelik = kendini feda etme.
Bizden önceki kuşak zaten berbat adamlara, fiziksel şiddete, psikolojik şiddete, aldatılmaya , horlanmaya, aileye ezdirilmeye çocukları için katlanmış cefakar anneler topluluğu. Kime baksam b.k gibi 5 para etmez bir ayıya çocuklarına sebep katlanmış. 50+ annelerin hepsi cennetlik, eli değil ayağı öpülesi insanlar. Dedem kumarcıymış, anneannem 6 çocukla hayat mücadelesi vermiş resmen. Oturup bakıyorum kadının hayatına kumarcı bir kocaya sebep koskoca bir hiç.
Daha sonra nasıl bir insan olacak, eğitimi, mutlu olması, iyi bir insan olması, dürüst olması şusu busu derken 20 yıl boyunca kafa patlatıyorsun düzgün bir insan yetiştirmek için. Gamsız insanlar daha rahat bu işe giriyor bence, amann çocuk bu büyür işte diyenler planlama yapmayanlar ya da topluma iyi bir insan kazandırma derdi olmayanların başı daha rahat.
Biz de zombi olunca gelir bunlar iyi günleriniz deriz millete napalım ayolAh Mirve, sorma o his çok eğlenceli bişi ya, hep oynasın istiyor insan
Ama birazdan bikaç aylık bebekli ablalar gelir, muhteşem hevesimizi kursağımızda bırakan “ah bunlar iyi günler, doğsun zombi gibi gezecen! Uyuyamıycan. Bir büyüsün diyecen, ama her anı öncekinden daha zor, daha eziyetli.” Diyerek bizi dibe çekiceklerama olsundu, herkesin kendi görüşüydü.
Velhasılkelam kimsenin cocuguna hiç kimseler karışamazBen istiyorumdur, o istemiyordur. Ayrıca tek cocugu olan kişiye ikinci ne zaman? Kardeşsiz mi kalsın diyen teyzelere de ayrı gıcığım keşke insanlar birbirini bi salsa
Belli bir süre sonra düşüncelerinizin değişeceğini düşünüyorum . Daha yeni evli olduğunuz için sorumluluk almak istememeniz normal . Ama hiç istemiyorum asla da istemeyeceğim diyorsanız eşiniz ne düşünüyor en önemlisi o. Sonuçta siz anne olmak istemiyorsunuz diye o da baba olmak istemiyor diyemeyiz . Eğer ikinizde istemiyorsanız çevrenizde çocuk sorunları takmamak lazım her ailede öyle akrabalar maalesef var10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Zahmetsiz rahmet olmuyor biliyoruz hepimizTabi ki öyle. Simdi keyifle hazırlanıp yatıp yuvarlanıyorum yaptığım bir şey yok. Sonrasına dair kaygılar listelendi bekliyor kenarda.Büyüdükçe zorlaştığını da artık daha keskin gözlerle gözlemleyebiliyorum. Öncesinde sadece ben de anne olabilir miyim korkum vardı.
Çok saçma bir düşünce ama söyleyeyim ;N
Peki neden keşke daha evvel yapsaymisim diyorsunuz?
Bende aynısını kocam icin diyorum hep .Çok saçma bir düşünce ama söyleyeyim ;
Sanki uzun yaşayacağımın garantisi var gibi onunla daha çok vakit geçirebilirim yaşlanınca diye düşünüyorum
10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Bir arkadaşım aynı konu sahibi ve sizin gibi düşünüyor, bana şaşkın şaşkın bakıp neden yaaa bir insan neden çocuk yapar ki, Allah aşkına motivasyon kaynağı olarak ne buldun da yaptın diye sorar hepYapmadım pişman değilimbende çocuk yapmak isteyenlere şaşırıyorum mesela
Bende bu çocuk varken hiçbir aktivite yapamayanlari anlayamiyorum.Annelige hic kendini feda etme olarak bakmadim, hic de cefakar annelerden olmadim. Bu yuzden yaptigim en dogru ve guzel sey anne olmakti.
Burda okudugum örneklerde kadinin bir dizi acip izleyemedigi, spora veya bir hobiye haftada 3 4 saat ayiramadigi, arkadaslarla bulusup 2 saat muhabbet&kahve yapamadigini, işi biraktigini, hem maddi zorluk yasadigini hem de vakit yoklugundan bir sac kesimine bile gidemedigini, bebek ve ev isleri arasinda boguldugunu görüyorum. Eger öyle olacaksa en dogru karar evet, istememekte haklisiniz, kimsenin de yorum hakki yok.
Ben bu yuzden 6 yil erteledim ilk kuzumu. Ne zaman yatili bakici tutacak duruma geldim, o zaman cesaret edebildim.
Ama zor islem degilse mutlaka yumurta dondurun. Gecen seneden beri istedigim tek sey dogurmak. Hormonlar sanirim... böyle bir duruma gelirseniz ve is isten gecmis olursa üzülürsünüz.
Bende bu çocuk varken hiçbir aktivite yapamayanlari anlayamiyorum.