Halbuki bi doğursanSorulabilecek en yanlış yerde sormuşsunuz bu soruyu. Şimdi çocuğun ne kadar güzel bişey olduğunu dinleyeceksiniz bol bol
Ben pişmanım ama neden bu kadar geç yaptık diye
56.günden bildiriyorum: Eğer istemiyorsanız asla yapılacak iş değil. Eşimle hep diyoruz ki bu kadar istemesek ve sevmesek bu yorgunluk ve uykusuzluğa katlanamazdık.
Toplumsal baskı için veya doğunca severim heralde diye çocuk yapılmaz.
Gayet normalsiniz
Bi insan yaptiklarindan degil ama yapmadiklarindan cok pisman oluyor o kesin..bi tanidigim vardi.. yani 2 cocugu vardi ve gercekten oglunun dolandirmadigi kimse yoktur kizi dersen cok kotu bir hayati vardi.. kavga ederlerdi hep. Simdi duzeldiler ikiside evli barkli ama ne fayda? Anne gocup gittikten sonra hersey sut limanA bir tanidigim daha var o da cok pismanim demisti hayat bombos suan filan diyordu ya tabii bunlar benim cevremden ornekler bu kararindan mutlu olanlarda vardir.
Ya da çocuk çok aglak diyelim benimki öyle idi mesela ben ya eşime ya anneme vs bırakıyordum işlerimi halledene kadarBen de, ama azımsanmayacak derecede var.
Ben bebegi sallarken kitap okuyordum. Esim bakiyordu kuaföre gidiyordum, birlikte spor salonuna gidiyorduk. Akustik konsere gittik 3 aylikken tabi korona vs yoktu :)
Yasi gelmeden yurtdisina gittik.
Tabi ki cocuksuz hayat kadar konforlu degil ama kendimden vazgecmedim hic bir sekilde. Hic bisey yapamasam bahcesi genis bi starbucks var, arabaya koyup gidiyordum. Orda mis gibi uyuyordu.
Bence hicbirsey onun gulumsemesi kadar tatlı değilDur bak bunlar zor günler. Gittikçe güzelleşecek. 121. Günden bildiriyorum çooook tatlı bir şey oldu yahu. Doyamıyorum bakmaya. İlk 3 ay gibi değil. Herkes bunlar iyi gnlerin der dururdu yeni doğduğunda. Ama yok öyle değil. Yenidoğan zamanları bitik.
Allah hayirli evlat versin cok zor gercekten.Bi insan yaptiklarindan degil ama yapmadiklarindan cok pisman oluyor o kesin..bi tanidigim vardi.. yani 2 cocugu vardi ve gercekten oglunun dolandirmadigi kimse yoktur kizi dersen cok kotu bir hayati vardi.. kavga ederlerdi hep. Simdi duzeldiler ikiside evli barkli ama ne fayda? Anne gocup gittikten sonra hersey sut liman
36 yaşında 6 senelik evliyim. 1 sene öncesine kadar “asla çocuk istemiyorum, çocuklu aileler benim kadar rahat yaşayamıyor neden kendimi kısıtlayayım” derdim. Ağlayan çocuğa katlanamazdım. Çocuk yapacak mısınız diyene “sevişirken korunup korunmadığımı mı soruyorsun, ne ayıp” der terslerdim. Eşimin de içten içe istediğini biliyordum ama hep saygı duydu, hiç baskı yapmadı, bana uydu.10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
yazdığınız 2.çocuk durumu en büyük korkum ya...hatta rüyamda 1 koğuş dolusu yenidoğanı uyutmak zorunda kalıyorum fln kan ter içinde uyanıyorum ..ilk çocuktan sonra böyle kabuslarım olduHayatım boyunca çocuklara mesafeli oldum, anaç biri de değilim.
Evlendiğimiz zaman eşime kalsa hemen yapardık ama ben istemedim. Sonra korunmama rağmen hamile kaldım daha iki aylık evliyken ama düşük yaptım çok geçmeden. O çocuk istemeyen ben hamile kalıp düşük yaptıktan sonra çocuk istemeye başladım hatta olmadı diye üzüldüm 5 ay boyunca :) sonra hamile kaldım doğurdum ve çok zor bir şey olduğunu ben de anladım. Çocuk olana kadar çok zor olduğunu hep duyuyorsun ama deneyimlemek bambaşka bir şeymiş. Ki ben bireyci, kafasına göre takılmayı seven biriydim çocuğum olunca nevrim döndü :)
Daha da bombası henüz birinci çocuğun şokunu atlatamadan 2.ye hamileyim yine korunarak (2 yöntemle). Aralarında 1,5 yaş olacak ve kurbanlık koyun gibi doğumu bekliyorum.
Eğer gerçekten istemiyorsanız da yumurtaları dondurun bence çünkü benim gibi sonradan isteyebilirsiniz. Ben bana sırnaşan bebeklere bile ısınamazdım ayıp olmasın diye diye bi gülümseyip geçerdim buna rağmen sonradan istedim ilk çocuğumu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?