Çocukken yaşadığım tacizi unutamıyorum

Mesela sağlıklı duygusal ilişkiler kurman imkansız hale gelebilir ve sebebini bastırdığın için çözüme kavuşturamazsin. Daha önemlisi bu duygu saldırganlaşmana ve şiddet eğilimi oluşmasına sebep olabilir ileride.. Muhtemelen sebepsiz ağlama krizleri, öfke nöbetleri.. Bunun dışında içe kapanıklık, ve tüm bu olumsuzlukların getirdiği hayattan soğuma.. Biraz psikoloji eğitimi aldım. Bunlardan birini yaşamama ihtimalin yok ve hepsi ağır bir depresyon başlangıcı.. Gerekli tedaviyi görüp kendini suçlamaktan kurtulmalısın.. En büyük hatan zaten kendini suçlamak ama elinde değil onu da biliyorum. O yüzden profosyonel yardım konusunda ısrarcıyım.
 
Kamburluğumun sebebidir taciz.

Ortaokuldayken göğüslerim herkesinkinden önce büyümeye başladı, belirginleşti, bu durum da sınıftaki ergenlerin dikkatini çekmiş olmalı ki, her gün sarılma bahanesiyle ya da konuşurken yanlışlıkla dokunur özür dilerler ve sonra da kendi aralarında gülerlerdi. Kamburumu çıkarıp yürürdüm, kambur otururdum. Hala dar bir şey giydiğimde dimdik yürüyemem, saklarım kendimce göğüslerimi.

Yazık, hepimize, çocukluğumuza, psikolojimize yazık.
 
Maalesef daha yeni yeni gündeme gelebilen, üstünde konuşabilen bir konu bu taciz olayı. Yaşamayan varmıdır? sanmıyorum. Konuştuğum her arkadaşım ya komşusunda ya da yakın akrabalardan bu tacizi yaşamıştır. Geçmişe baktığımda defalarca o an taciz olduğunu anlamadığım ama hiç iyi duygular hissetmediğim, ters giden birşeyler olduğunu hissetiğim anılarım var. Bakkalımızın kardeşinin dizine oturtması, yakın bir genç akrabanın dudağımdan öpmesi, okul yolunda koca adamın sözlü tacizi, yanımdan geçen başka bir genç çocuğun mememi sıkması, üniversiteye gittiğim yaşlarda, eve dönerken 14-15 yaşında bir çocuğun bisikletle yanımdan geçerken popomu ellemesi, part time çalıştığım işyerinde (kızı da üniversite öğrencisiydi ve benim yaşımdaydı, babasının yanına gelip giderdi) çalışan müdürün sürekli yanıma yaklaşarak bişey istemesi, nefesinden adamın yanıma geldiğini anlardım öyle sinsice yaklaşırdı. Başka bir çalışanın elimi tutmaya çalışması.
Ve yalnız olmadığımı biliyorum, kime anlattıysam cesaretlenip ya ben de bunu yaşadım diyor. Ne yapılabilir inanın bilmiyorum. Biz annelere düşen görev kız çocuklarımızı da erkek çocuklarımız da bilinçlendirmek.
 
;(
 
Canım yaa..beni aydınlattın gerçekten..duygusal ilişkilerim sorunlu evet ama genelde uzun ilişkilerim oldu..şu anda evliyim..yedi yıllık bir ilişkinin içindeyim..eşimi seviyorum seviliyorum ama sorunlarımız oluyor..
Öfke patlamaları ben de çocukluğumdan beri var..ilişkimde de sabırlıyım ama patlayınca çok kötü..ve saldırgan bir yapım var bu da doğru..öğretmenlik beni sakinleştirdi sanıyordum ama hala içimde fırtınalar kopar ve ben bunu pms ye bağlarım..ağlamalarım ise başlayınca üç gün..
Nereye kime gideyim istanbulda..şu anda yurt dışındayım ama mayısta dönüyorum..
Bu kadar yaşamımı kişiliğimi etkileyebileceğini hiç düşünmemiitim..hala da öyle sanıyorum ben böyleyim mizacım bu sanıyorum..bilmiyorum ki..
Bu anlattığım olay başlangıçtı..sonrasını da ara ara anlattım..
Siz öyle deyince bi ağlama geldi bana bak ya..
 
Ben 80 ler çocuğuyum..özel kanalların ilk çıktığı yıllar sansür die bir şey yok..hemen her türk filminde tecavüz sahneleri açık açık gösrerilirdi..dehşete düşerdim..
Ben de ne yapmamız gerektiğini tam bilmiyorum..bu konu çok ciddi bir konu..
Üni lerde taciz ifşa eylemlerini görüyorum rahatlıyorum ama başka daha nasıl bir araya gelinir nelee yapılabilir bilen arkasaşlar yazsınlar...
Ben daha tepki vermeyi beceremiyorum..o kaskatılığımdan edilgenliğimden nefret ediyorum..
 
Adiler lanet olsun..ablamda tişörtünü öne doğru çekip bırakma tiki olmuştu hatırlıyorum..
Yahu diyorum bir kadın yoktur bunları yaşamayan..
Kızım olur diye korkulur mu hiç..ki kız çocuğu severim ben..
Ben fransadayım..burda daha bir sözlü veya bakışla taci edilmedim..derdi neyse gelip söylüyolar..dans mı etmek istiyor senle gelip söylüyor..seni güzel mi buluyor gelip söylüyor..
 
Ben pasif bir eylem gösteriyorum kendimce. Yapabileceğim elbet daha farklı, daha ses getirecek durumlar olmalı. Ama maalesef zaman bulamıyorum. Bu konuyu gündeme getirmeye çalışıyorum, arkadaşlarımın eşlerinin ya da iş arkadaşlarımın yanında çocuk tacizi konusunda kısa bir konuşma yapıyorum. Yine de özelimi paylaşmaktan çekinerek. Korktuğumdan değil, ama çekiniyorum. Kadınlar üzerinden özellikle siyaset yapılmasının yanlışlarından. Çünkü biz kadınları çok gündeme taşıyorlar, ve toplumun en hassas noktası bu. Hepimiz bir erkeğin eşi, kızı, annesiyiz. Kadın toplumun zayıf halkası oluyor. Ve zayıf olunca ne oluyor, şişirilmiş egolar, bastırılmış sapkınlıklar için uygun duruma geliyoruz.
Ve üzülme bunu hepimiz yaşadık ve yazıyoruz. Önemli olan bilinçlendirmek ve güçlenmek. Kadınlar çalışmalı, kadınlar üretmeli, kadınlar kendi ayakları üzerinde durmalı. Bir toplumun gelişmesini ve yükselmesini istiyorsak önce sağlıklı kadın için uğraş vermeliyiz. Sürekli itilen/kakılan, tacize uğrayan, öldürülen kadın nasıl sağlıklı olabilir ki? Erkeklerin bizi koruma adı altında bastırarak, pasifleştirmesine izin vermemeliyiz. Çünkü ancak biz kendimizi koruyabiliriz.
 
arkadaşlar, özellikle kız çocuğu olanlar, çocuklarınızı yetiştirirken bunları öğretin. kimseye dokundurtmasınlar kendilerini, tepki verdirtin. hatta çoğunuzda ailenize söylememe durumu var. ilk size söylesinler. öyle yetiştirin. kendilerini korumayı öğrensinler, etrafta hayvan çok.
 


Çok üzüldüm sizin için evet uzun süre belki ömür boyu unutulmayacak kendi dünyanda utançla karışık öfke ve çaresizlik değersizlik farklı olma hisleri ile dolduracak bir olay. Ben de 5 yaşındayken dayım olacak adam tarafından uzun süre taciz edildim ve bunun taciz olduğunu bile bilmediğim için ne kadar sürdü bilmyorum belki aylarca. Teyzem suç üstü yakaladı onu. Böyle bir konum var hatta.
http://www.kadinlarkulubu.com/forum...cukken-beni-taciz-eden-akrabam.800188/page-59
Bu konuyu açtıktan sonra benimle aynı şeyleri aynı yaşlarda yaşayan insanlar gördüm hem de o kadar çok ki. Ve o insanlar normal normal geziniyor yaşıyor toplumda. Kız çocuklarını kucağına alıp seven erkek görmeye dayanamıyorum, çok rahatsız ediyor beni, kız çocuğu bir erkek sevmesi görüntüsü çok antipatik tedirgin edici gidip elinden alasım geliyor. Bazem korkuyorum acaba kızım olsa eşime karşı da mı böyle olacağım ki diye. Kimseye sevdirtmem kucağa vermem çocuğumu kimselere bırakamam gibi geliyor.
Ablam başıma gelen bu olayları biliyor ve o da oğluna karşı öyle amcasından kuzeninden vs sakınıyor.
Eşim de bu olayı biliyor anlatmıştım ve eşime göre dayım başka çocukları da mutlaka taciz etmiştir etmese aklından geçirmiştir düşünmüştür. Çünkü normal bir erkek kırk yıl kadın yüzü görmese çocuğa ve hayvana nefsi uyanmaz diyor. Öyle kişilerin kesinlikle tek olayla kalmayacağı bir kez yapmışsa yine yapacağını söylüyor. Şimdi o dayım evli ve kızı var acaba kızına ya da başka çocuğa yapmış mıdır diye düşünüyorum...
 
Off çok kötü..eski konunuzu okuyacağım mutlaka..
Ben kendimi o adamıve diğer bütün tavizcileeimi teşhir edemediğim için suçluluk duyuyorum..
Sizde de var mı..bir de dayınız..üstelik iahit de var ve herkes sustu o adam evlendi ve bir kız çocuğu var..ben geçmişime müdahale edemiyorım..ama dayınızı ifşa konusunu lütfen düşünün..
Çok zor bir durum ve neden biz bu hesaplaşmalara düşüyor ve korkuyoruz..onlar hayatlarına devam ettiler..
 

Bütün sülale biliyor dayılarım teyzelerim anneannem dedem biliniyor yani.
Dayım evden gönderildi, diğer dayılarım tarafından dövüldü ama beni de suçlamaktan geri durmadılar o küçik halimle.Konumda yazıyor ayrıntılar.
Dayıma karşı soğuklar ama hala görüşülüyor tabii. Annem vefat edene kadar hiç görüşmedi onunla küs öldü. Anneanem de görüşüyordu ama hep kırgınlığı vardı. Ve vefat etmesine yakın hastanedeyken "keşke onu doğurmasaydım" demişti...Aralarında başka sorun yoktu muhtemelen bu olay için söyledi.
Dayım tanınmış bir mali müşavir ve de eşi hemşire kapalı dindar bir kadın.Dayım da öyle dindar görünümlüdür.
 
Ya kendi memleketimde yol ortasinda bir adamin tacizine ugradim ve etrafta adam kilikli pislik insanlar da vardi ve sadece baktilar, hatta sirittiklarini bile hatirliyorum sanki. Adam birsey soracaklamis gibi yaklasti birden boynuma uzanip sacimi tutup kokladi. Ben ama donakaldim hicbirsey yapamdim, gayet memur tipli bir aile babasiydi. Evlilik hazirliklari icindeydim.
Ya o adam hadi sapik ya diger sokaktan gecen sapiklara ne demeli. Ben genc kizim sesim cikmadi soka girdim aninda. Insan bu beni taciz edecek simdi diye hazirlik da olamiyor her zaman. Aniden ya.. Görüp birsey yapmayanlar. O diger erkek kadin fark etmez o insanlar.
Yüzlerine tükürseydim bagirsaydim adamin tirnaklarimla gözlerini oysaydim, kendi bacaklarim tutmayincaya kadar tekmeleyip gbertseydim keske.
Hicbirsey yapamadim.
Simdi evliyim cocugum var. Birisine dalmam an meselesi. Kizimi bir an olsun ylaniz birakmiyorum. ve en degerli seyin o oldugunu söylüyorum. Kimseden korkmamasi icin simdiden cesaretlendiriyorum.
Benim annem bana böyle yapti, cogu zaman korktugum anlarda bile benimle konusmadi, cocuguz ya önemsemediler.
Benim kizim bagiracak.
Artik sunun ciddiyetini bir anlasin millet.
Anneler de babalar da bir insan olsunlar artik.
Bizler bilincliyiz. Esim kizimi kimsenin kucagina bile vermiyor. Simdiye kadar kimse alip sevmedi, vermedik. Yabani de olmadi. Bizden baskasi onu kucagina alamaz, kimsenin hakki yok. Kimseyi eglendirmek icin de dünyaya gelmedi. Herkes ona saygi duymak zorunda, iki yasinda ve su an ona duydugumuz sayginin ve dokunulmazliginin farkinda.
Yaziklar olsun bizi susturanlara.
Yaziklar olsun bu korkularimizi önemsemeyenlere.
Sessiz kalmis kadinlara.
Sen sus kizsin otur, oran cok degerli sakin birsey olmasin zihniyetcilere.
 
Anlıyorum..çok zor çok kötü..sizi suçlamaları çok acı...
 
Ben bayılacak gibi okduğum için konuşamadım annem de başka şeylerle ilgileniyordu beni farketmedi..sonrası kabus..üstelik bu hep devam etti..herkes yaşamıştır..ben bağıramadığımı bu yaşıma gelimce anladım..
Kızınız şanslı..
 
Tav
Doktor ismi vermem elbette çok zor ama forumda mutlaka iyi bir psikolog arayan vardır. Bi konu açıp doktor tavsiyesi alabilirsin memnun kalanlardan. Sadece önerim ilaç kullanmaman yönünde olacaktır. Mutlaka bunu yaşayan kadınların hepsi bir şekilde destek almalı. Kendini suçlamak, içselleştirmek, kabul etmek, bununla yaşamak hiçbir kadın için sağlıklı değil. Bu kadınların, bu ruh halleriyle çocuk yetiştirirken de zorlanmaları mümkün..
 
ohhh cok iyi olmus o pislige insallah rezil olmustur dügünde vallah böyle taciz olayini okudugun zaman diyorum insallah sonunda o pislige birsey oluyordur
inşallah canım benim ya birde annem ufacık tefecik 1.50 boyunda minnak bişeydir. pis sapıkta 1.80 falan vardı çok uzundu. annem nasıl o ayıyı halletti anlamış değilim. o tokatın sesi hala kulaklarımdadır. iki teyzemde ufacık tefecik pis sapığı öldürmüşlerdi resmen dövmekten
 
Çok üzüldüm. Allah kahretsin hepsini.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…