Çocuklarıma kızınca...

Ben bugunku nesilin de cok matah oldugunu dusunmuyorum.
Hatta sokaklarin tozunu attiran biz 80-90 nesli gercekten bugunun genclerine bin basar.
Simdiki herseyi ben bilirim diyen annelerin arasinda cocuklar cigirindan cikmis vaziyette..
Sadece ben diyen, motor becerileri sifir, karsidakine empati yeteneginden yoksun, varsa yoksa kendi istekleri pesinde kosan, sosyal sorumlulugu zerre takmayan ustrupsuz bi nesil var gumbur gumbur.
Cocugu uyarmak var uyarmak var.
Kinle nefretle bikkinlikla uyarilan cocuk tabi annesine babasina dis biler.
Bazen oyle seyler yapiyorlar ki bildigin kendini oldurmeye tesebbus ediyor cocuk, misal dun kizim bardakla su icerken birden sandalyeden sirtina agirlik vererek sallanmaya calisti..
Ya soluk borusuna su gidecek ya bardak kirilip bogazini kesecek..
Bendeki yukselmeyi tahmin bile edemezsiniz..
Durumu kurtardiktan sonra “ canim yaptigin cok tehlikeli “ diye metanetini koruyana helal olsun,aklim cikti bildigin delirdim.
Kesinlikle katılıyorum bazen durumun vehametini anlamaları açısından kızmak gerekebilir..canına kast edecek tehlikeli durumlarda da sakin kalırsak çocuk işin ciddiyetini anlamayabilir..
hakaret etmeden çocuğun onurunu zedeleyecek cümleler kullanmadan ses yükseltmenin bazı durumlarda faydalı olabileceğini düşünüyorum

Bir de değerli konu sahibi, başka çocuğumuz var mı bilmiyorum benim bir tane de büyüğüm var.. tek çocuk büyütmek ile ikiz çocuk büyütmenin alakası yok. Hatta pedagogların bille ikiz anneleri tam olarak anlayabilecekleri inanmıyorum.ikizlerle ilgili tavsiyeleri havada kalıyor çoğunlukla güvendiğim tecrübeli ikiz annelerini dinliyorum
 
Abarttığınızı düşünüyorum.Ben de pek bağırmayan bir anneyim.Bağırdığımda vicdan yapar,gözlerine bakarak özür dilerim.Ama gece uyumayip ağlamak abartı geldi bana.Bu da hepimize empoze edilen sosyal medyadaki çocuk evi yıksa gülümsemesi eksik olmayan instamomlar yüzünden.Gercek değil onlar.Hepimiz insanız, sabrımızin taştığı zamanların olması çok normal.Bu kadar yüklenmeyin kendinize.
 
çok sinirli bi anneyiz galiba tahammül bitiyor bi süre sonra haliyle
 
Arkadaşınız neden müdahale ediyor
Para için bile olabilir
Canınız istememiş olabilir ona ne ki ayıp etmiş.
Valla otorite kurallar ebeveynlik sizin işiniz
Şimdi yapamazsanız ileride çok daha üzülürsünüz sizi saymazlar çünkü
Bunun ergenlik dönemini düşünebiliyor musunuz
O yüzden vicdan azabı çekmeyin onların iyiliği için yapıyorsunuz işkence etmiyorsunız sonuçta.
Bir de babası dışındaki insanlara müdahale ettirmeyin bence
 
Kızıp da ne yapıp ne dediniz ki.
Ben en çok tehlikeli hareketler yaptığında kızıyorum, diğerleri bir şekilde halloluyor.
Kizmaktan kastım iletişimi kesiyorum, hatasını anlayana kadar.

Sakin kalıyorum, kalmaya çalışıyorum yada.
Kendisine gelip hatalı davrandım özür dilerim dediğinde de genelde pek uzatmiyorum.

Ve tabi ki bende insan olarak hata yaptığımda, yanlış tepki verdiğimde özrümü hiç sakinmiyorum.

Yaşadıklarıniz çok normal bu arada, onlar ikiz ve sizde bir insansınız.
Sabır bu taşar arada.
 
Hele o laflar yok mu :KK43: ikizlerimden biri bu akşam öyle kızınca “anne kızma korkuyorum” dedi..o zmn oturup ağlayacaktım da dışardaydım 😔

O zaman sözünü dinleyip, şimarmayacaklardi. Bu şekilde söyleyecektin onlara.

Böyle vicdan azabi duyarsan, seni parmağinda oynatirlar. Yeri geldiğinde kizmak, ceza uygulamak doğru ve gerekli şeylerdir. Yeter ki niye bağirdiğini yada ceza verdiğini sonradan anlatirsan.

Arada bağirmadan, kural koymadan çocuk büyütülmez. Ha bide o arkadaşina söyle, bir daha böyle müdahale olmasin. Çocuklarin ile arana girmesin.
 
Bakin paraniz olmayabilir.
Paraniz olsa da bosuna iki defa odeme yapmak istemeyebilirsiniz.
Yok param cocuklar, param bugun bu oyun alanina yetti, bidahaki gelisimizde digerine gurebilirsiniz demekten niye cekiniyorsunuz?
Kizim 3 yasinda, bisey tutturdugunda ve gercekten gereksiz biseyse “ kizim suan istedigini alacak param yok” diyorum.
Baska zaman baska bir yere gidersek daha guzelini secersin diyince tamam diyip susuyor.
Cocuklar sizin kaynaklarinizin sinirli oldugunu bilmeli.
Beklemeyi, arzu etmeyi, istediginin hayalini kurmayi ogrenmeli.
Burda oynamazsaniz gideriz yerine , bugun burayi sectik, sizin icin ayirdigim parayi buraya verdim, bidahakine ne istediginizi iyi dusunun sadece 1 hakkiniz var diye onden onden konusun bence.
Sorun para olmasa bile her dediklerinin aninda yapilmasi bence dogru degil.
Nasil bekleyip sabretmeyi, aa annemi zorlamayalim demeyi ogrenecekler?
Kizmayan anne varsa ellerinden operim.
Kizip belli etmeyen anne vardir, o da icten ice kendini yer napsin?
Bunu yaptım zaten hem dediğiniz gibi önden konuştum (hatta bankamatiğe uğradık para almam lazım paramız yok,oyuncaklara binmemiz için para lazım,dedim)hem de vardığımızda paramız çok az bir tane oyuncak seçelim dedim,tamam dediler devamı malum...
 
Benimkiler 4 aylik biberonu,memeyi almayinca ben de kiziyorum.😢 tek bebek bakmak cidden dunyanin en kolay isiymis.Ikiz olunca cidden zor.Coook zorr.Ne deseniz haklisiniz.
 
Tek çocuğu bile idare etmek kolay değil, sizin sinirlenip kızmanızdan doğal ne var.
Arkadaşınız karışmasaymış o kadar gerilmezdiniz zaten.
Etraf karışmasa işimiz daha kolay.
Aynen öyle.kızma olayını da önünde yapmadım,küçük de olsalar çocuklarım rencide olsun istemedim,tuvalete gidelim deyince konuştum,ağlayınca da kızdım:( Arkadaşım sanki para için ağlatıyormuşum gibi muamele edince gerildim,üstüne aldım götürdüm yine de ağlamasına devam etti falan iyice üzüldüm.Topluca bir yere gitmek hataymış dedim,başkası senin çocuğuna çocuğunla iletişimine çok kolay karışabiliyor..
 
benim de ikizlerim 3 yaşında, ayrı şeyler istedikleri zaman idare etmek gerçekten zor oluyor hele ki dışarıdaysak..

İstekleri makulse genelde yapmaya çalışıyorum ama gerçekten olmadık bir istek se veyahut da kendini ağlayıp yere atıyorlarsa hiç müdahale etmiyorum.
Siz de gayet iyi bilirsiniz ki her çocuk bir olmuyor mesela benim oğlum o yaşlarda çok güzel ikna olurdu ama ikizlerim ikna olmuyorlar:(

Allah kolaylık versin

Evet bu çok var ben de görüyorum,annesi çocuğa ters bakıyor çocuk bi daha istemiyor ama ben konuşuyorum da kızıyorum da anlatamıyorum,ikizler de inat daha fazla ya da birlik oldukları için daha çokmuş gibi geliyor :)
 
Yanınızdaki arkadaşınıza paradan dolayı inat etmediğinizi kanıtlamak için tutarlığınızı bozmasaydınız keşke. Böyle böyle öğrenecekler çok küçükler. Oğluma 3.5 yaşına kadar bak parka, oyun alanına gidiyoruz, şu kadar zaman durucaz veya şu kadar oyuncağa bindikten sonra gidicez diye evde açıklama yapardım. Tutturup ağlasan da değişen bir şey olmaz diye de eklerdim. Oyun alanında da son bikaç hakkı kala o fikre alışsın diye uyarmaya başlardım veya ona saydırırdım. Elbet verdiği sözü arada tutar çoğu zaman tutmazdı, biz ise hep tutarlı olduk (eşim arada kıyamazdı bir de onun hakkından gelirdim düşünün halimi, içimde volkan patlardı ama bi de senle uğraşmayım ayarlarımı kaçırma derdim oğlum duymadan :KK70:) velhasılı 3.5 4 yaşından sonra çocuk iyice bunu algıladı ve zorluk çıkarmaz oldu. Ve biz, bizi hiç üzmedin teşekkür ederiz oğlum diye sarıldık teşviğini arttırdık :)) şu an 8 yaşına gidiyor ve annem bi şey söylüyorsa doğrudur, nettir bana asla yalan söylemez diye olayı tamamen çözdü. Bana çok güvendiğini söyleyip duruyor. Sizinkiler henüz 2.5 yaşında yılmadan anlatmaya sabırlı olmaya özen gösterin kazanan siz olacaksınız. Bikaç seneye kadar onlar da ayıkıcak tabi siz tutarlı olursanız :KK66:
 
Aynen öyle.kızma olayını da önünde yapmadım,küçük de olsalar çocuklarım rencide olsun istemedim,tuvalete gidelim deyince konuştum,ağlayınca da kızdım:KK43: Arkadaşım sanki para için ağlatıyormuşum gibi muamele edince gerildim,üstüne aldım götürdüm yine de ağlamasına devam etti falan iyice üzüldüm.Topluca bir yere gitmek hataymış dedim,başkası senin çocuğuna çocuğunla iletişimine çok kolay karışabiliyor..
Gercekten toplum olarak bir oz elestiri yapmamiz lazim, annelerin cocukla iliskilerine karisiyoruz bu konuda haddimizi bilmiyoruz. Anne birseyi yapma diyor hemen " aaaa olur mu yapsin, karisma cocuk o " deyiveriyoruz. Sizin konunuzda da isleri bu kadar cetrefilli hale getiren sizi psikolojik olarak yoran o arkadasiniz. Ister paranin hesabini yaparsiniz isterseniz yapmazsiniz buna karisamaz. Bayiliyoruz milletin cocuguyla annecilik oynamaya.
 
Bir de şunu eklemek isterim, elbet insanız kızdığımız sinirlendiğimiz zaman olucak, önemli olan bunu sonrasında telafi etmek ve bu davranışı alışkanlık haline getirmemek. Çocuklar da sinirlenip öfkelendiklerinde o duyguyu nasıl yaşayıp kontrol etmeleri gerektiğini bizden öğrenecekler. O yüzden sabır diyorum, bolca sabır diliyorum. Bol ve içten duayla bunun üstesinden gelirsiniz 😊
 
Lütfen abartmayalım..
Insaniz, çaresiz hissettiğimiz, yetersiz kaldığımız zamanlar olur. Bağırıp kızabiliriz de bu insanı kötü anne yapmaz.
Neticede sonrasında şefkatinizi, ilginizi gösteriyorsunuz.
Çocuklar akıllıdır. Kızılma sebebini anlar, ayrımı yapar. Hatalarını da bilirler aslında.

Bizi yetiştiren annelerimiz bugunun ceyregi kadar bile dikkatli değildi. Psikolojimize bir şey olmadı. Maşallah çelik gibi. :)
Annem de benim için dünyanın en iyi annesidir..

Kendinize boşa yüklenmeyin.
 
Başlıkta yazdığım gibi çocuklarıma kızdıktan sonra aşırı vicdan yapıyorum ağlıyorum üzülüyorum :KK43:
Haksız yere asla kızmam bağırmam çağırmam hatta herkes de der çok sabırlısın diye,çünkü çocuklarım ikiz ve 2,5 yaşındalar,karakterleri apayrı ve bu daha çok yoruyor...Biri kitap okumamı isterse diğeri onla koşmamı ister,ona rağmen hep ayak uydururum,zaten okul öncesi öğretmeniyim,hep dolu dolu vakit geçiririz ancak bazen kızabiliyorum,misal bugün arkadaşla avmde bulunan oyun alanına gittik,orda oyun alanına girdiler azıcık oynayıp başka bir alana doğru koştu benimkiler ben de haliyle konuştum anlattım “karşımda yetişkin biri varmış” gibi anlattım,önce orada oynayalım saatimiz dolsun sonra diğer alana geçebileceğimizi söylemeye çalıştım,yok olmadı,o halde geri gitmeyiz dedim,dediğimi de yaptım,yeni istedikleri alana soktum,tekrar diğer alana götürmedim.”Tutarlı olmak” gerekiyor ya..İkisi birden yerlere yatsa bile tutarlı olurum ama yanımdaki arkadaş da sürekli müdahale edince ve para yüzünden inat ettiğimi söyleyince tamam deyip istedikleri alana soktum..Ama onda da çok az durup başka yere gitmek istediler,işte o zmn kızdım,bi daha da getirmem dedim..(tehdit ve bağırma ile olmaz farkındayım ama normal göz seviyesinde sakin konuşmak da olmuyor) :KK43:
Öğrendiğim ne varsa uyguluyorum yok :KK43: En son kızıyorum sonra da böyle uykusuz kalıyorum,ağlıyorum.Teori ve pratik başkadır tamam da bnle gelen arkadaşın dahil alanda kaç çocuk vardı benimkiler gibi kimse annesini üzmedi,kıyaslamayı içimden yapıyorum çocuğuma tabii ki söylemiyorum ama hem onlara kızıyorum hem sonra onlara kızdım diye kendime...
İkiz cocuk cok zor Allah yardm etsin.bagırmanız cok normal geldi bana.biz 1 tane büyütürken zor sabrediyoruz ikiz dahada zor.yardımcı olan birileri yokmu etrafnzda yükünüz azalır sizde daha tahammüllü olursunuz
 
Eğer gerekli gereksiz gevşeye bağırıp çağıran, başkalarına sinirlenip çocuğundan çıkaran, ilgi göstermeyen, tv karşısına kilitleyen, eğitimi ile ilgilenmeyen biri değilse anne, arada kızdığı da olsun.
Çocuk bunu da bilsin.
Sonra toplum içinde sudan cıkmış başlığa dönüyorlar.
Azıcık üzülecek, ağlayacak, hatta bazen haksızlığa da uğrayacak. Karşılıklı hata yapacaksınız, özür dilemeyi de öğrenecek..
Bu kadar kendinizi yıpratacak bir şey yok.

Oyun alanı içinse, böyle yerlere çocuklarımı getirmeyi sevmiyorum.
Yuksek ses, kalabalık, havasızlık gereksiz küçükler için ve huy değiştiriyorlar.
Yok bir sebepden gotursuysem de, çok nadirdir, serbest bırakıyorum.
Orada da kural koyup uğraşacaksam anlamsız oluyor cünkü
Tabiki arkadaşına zarar vermemek, yüksek sesle bağırmamak, gideceğiz Dediğimde tutturmamak gibi kurallarımız var ama oyun anlamında serbestler.
 
Yanınızdaki arkadaşınıza paradan dolayı inat etmediğinizi kanıtlamak için tutarlığınızı bozmasaydınız keşke. Böyle böyle öğrenecekler çok küçükler. Oğluma 3.5 yaşına kadar bak parka, oyun alanına gidiyoruz, şu kadar zaman durucaz veya şu kadar oyuncağa bindikten sonra gidicez diye evde açıklama yapardım. Tutturup ağlasan da değişen bir şey olmaz diye de eklerdim. Oyun alanında da son bikaç hakkı kala o fikre alışsın diye uyarmaya başlardım veya ona saydırırdım. Elbet verdiği sözü arada tutar çoğu zaman tutmazdı, biz ise hep tutarlı olduk (eşim arada kıyamazdı bir de onun hakkından gelirdim düşünün halimi, içimde volkan patlardı ama bi de senle uğraşmayım ayarlarımı kaçırma derdim oğlum duymadan :KK70:) velhasılı 3.5 4 yaşından sonra çocuk iyice bunu algıladı ve zorluk çıkarmaz oldu. Ve biz, bizi hiç üzmedin teşekkür ederiz oğlum diye sarıldık teşviğini arttırdık :)) şu an 8 yaşına gidiyor ve annem bi şey söylüyorsa doğrudur, nettir bana asla yalan söylemez diye olayı tamamen çözdü. Bana çok güvendiğini söyleyip duruyor. Sizinkiler henüz 2.5 yaşında yılmadan anlatmaya sabırlı olmaya özen gösterin kazanan siz olacaksınız. Bikaç seneye kadar onlar da ayıkıcak tabi siz tutarlı olursanız :KK66:
Aynısını ben de hep yaparım dün hariç o da arkadaş sağolsun onlara bakıp “ee gitsinler ona da neolcak” deyince ağlamaları daha da çığlığa döndü :( yoksa dediğiniz gibi ve ben de eşimin kıyamamalarına rağmen tutarlıyımdır :)
Dışarıya artık grupça gitmemeye karar verdim bu yüzden.. benimkiler biz tekken bana bunu asla yapmaz en azından bi de ortamdaki dış ses ile gerilmiyorum,yanımızdaki çocuklardan da etkilendiler vs vs
 
İkiz cocuk cok zor Allah yardm etsin.bagırmanız cok normal geldi bana.biz 1 tane büyütürken zor sabrediyoruz ikiz dahada zor.yardımcı olan birileri yokmu etrafnzda yükünüz azalır sizde daha tahammüllü olursunuz
Şuan yok,ben okuldayken bakıcımız var :)) okula giderken tahammülüm daha yüksektir,evdeyken bütün sabrım tükenmiş oluyor :(
 
Aynısını ben de hep yaparım dün hariç o da arkadaş sağolsun onlara bakıp “ee gitsinler ona da neolcak” deyince ağlamaları daha da çığlığa döndü :KK43: yoksa dediğiniz gibi ve ben de eşimin kıyamamalarına rağmen:)
Dışarıya artık grupça gitmemeye karar verdim bu yüzden.. benimkiler biz tekken bana bunu asla yapmaz en azından bi de ortamdaki dış ses ile gerilmiyorum.o çocuklardan da etkilendiler vs vs
siz çocuklara değil arkadaşınıza kızmışsınız haklı olarak. İnsanlar ne hadsiz duracağı yeri asla bilmiyor. Bende çok kuruluyorum böyle durumlarda ama lafımı çekmiyorum, annesi benim aramıza kimse girmesin herkes kendi çocuğuyla ilgilensin diyorum. Sanırım bu yüzden kafa dengi dostlarımdan başka pek arkadaşım yok 😁
 
Bir oğlum var, dünya bir yana yavrum bir yana. Onun mutluluğu için rahatimdan tamamen vazgeçmiş durumdayım, tıpkı diğer anneler gibi. Ama bu kızma işini özellikle yeni nesil annelerin çok abarttigini düşünüyorum.

Hanımlar biz de insanız. Tabii ki kizmasak, sinirlenmesek, çok daha iyi ama insanız ve üzerimizde bir anne olarak çok fazla yük var. Yemesi içmesi hastalığı oyunu derken insan bazen tahammulsuzlesiyor. Çocuğa kizdiysaniz kizdiniz. O anlık yaşandı bitti. Bir daha, daha sabırlı olmaya gayret edersiniz en fazla. Sonuçta çocuklarımızı kızınca elektirikli süpürge sapıyla dovmuyoruz. Kizarken, yüzümüzü yüzüne yapıştırıp avazimiz çıktığı kadar bagirmiyoruz. Sesimizi yukseltiyoruz en fazla. Bazen daha sidddetli bazen daha az. Olabilir, insanız ya. Bizimde bir sınırımız var.

Sonrasında sabahlara kadar uyumamak, vicdandan ölmek de neyin nesi? Ben bu kadar vicdan yapıp hayata kusecek olsam baştan bagirmam olur biter. Abatmayin.

Bu çocuklar yarın hayata karışacak ve ister istemez canavar gibi insanlarla muhatap olacaklar. Hadi bunu da önleyin yapabiliyorsaniz.
 
Back
X