çocuklarının arası 1,5 yaş olanlar

kaos302

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
5 Ağustos 2010
881
293
158
İzmir
çocuklarının arası 1,5 yaş olanlar nasıl büyüttünüz? ilk eve geldiği günlerde büyük olanın tepkisi nasıldı?kıskançlığı nasıl yendiniz? tecrübelerinizi bekliyorum..
 
çocuklarının arası 1,5 yaş olanlar nasıl büyüttünüz? ilk eve geldiği günlerde büyük olanın tepkisi nasıldı?kıskançlığı nasıl yendiniz? tecrübelerinizi bekliyorum..

benim kardeşimle aramda 1,5 yaş var annem biraz zorlandı, hatta sırf bu yüzden beni bir yaş erken okula göndermişti, ama bir yandan da iyi oluyor evde canları sıkılmaz ama anne için biraz zor kendi annemden biliyorum : )
 
Bu cocugun fıtratına da bakıyor biraz
Benim buyuğüm belkide kiskanc bi cocuk olmadigindan, aralarinda 3,5 yas olan kardeslerden daha kolay oldu,,,oluyor gözlemledigim kadariyla

Ama buyuk olanda henuz ilgiye muhtac oldugundan cok dilkatli olmak gerekiyor
Fedakarlik ,fedakarlik
Saglikla kucaginiza alin ins
 
Benim abimle aramda 2 yaş var sanırım en güzeli birlikte büyüyüp gittik :)
 
Ablamla aramızda 1.5 yaş var kardeşler için çok iyi. Hiç arkadaşa ihtiyaç duymadık. Benim ikizlerim var. Çok zor anne için ama çocuklar için kendi yaşıtlarıyla olmak çok güzel.
 
Benim çocuklarımın arası 2 yaş..
Öncelikle çalışmamın da etkisiyle hamile olduğumu öğrenir öğrenmez büyüğü kreşe verdim. İki yaşından önce ne yazık ki..
Doğuma yakın verseydim kendini kovulmuş hissedecekti.
O gelene kadar zaten okula alışmıştı.
Kardeş nedeniyle gitmiş olmadı.
Yine doğumdan çok önce odası ayrıydı. Odadan da kovulmuş hissetmedi..
Ben 6 ay boyunca büyük çocuğumun yanında küçük çocuğumu mıncık mıncık sevmedim.
Baktı gördü ki gelen onun yerini asla almadı hep o sevildi.
Bütün bakımını onunla birlikte yaptım.
Bezini o bağlıyordu görmeden ben düzeltiyordum.
Sadece emzirdiğimi gördü.
Kucağına aldığında herkes bağırıyordu aman bırak düşürürsün diye. Kesinlikle müdahale ettirmedim.
ALdı sevdi yamuk yumuk kucağında tuttu bişey demedim.
Hatta doktorumuz bu şekimde küçüge bişey olmaz ama büyüğe olur dedi.
Ona asla kardeşin demedim ismiyle söyledim.
Sen ablasısısın diyerek ona ağır bir sorumluluk vermedim ona da adıyla hitap ettim.
Enteresandır ki oğlum ablasına abla diyor ismiyle seslenmedi..
Büyümeye başladıklarında ablasının elinden bişey almak istediğinde hayır onunla ablasının ismini sleyerek oynuyor şu anda veremez dedim.
Küçük diye ağlamasın diye ona ayrıcalık tanımadım.
6 aydan sonra her ikisine de eşit davranmaya başladım..
Her şeyde ablanın fikrini aldım.
Çocuklarımla asla küçüklermiş gibi konuşmuyorum.
Kararlarına saygı duyuyorum olumsuz ya da kötüyse anlayabilecekleri en küçük detaylarla nedenini anlatıyorum.
Kıskançlık yok.
Birbirleriyle iyi geçinen iki arkadaş gibiler..
 
benim 2 yas 4 ay olacak takipteyim bu konuyu :27:
 
Benim çocuklarımın arası 2 yaş..
Öncelikle çalışmamın da etkisiyle hamile olduğumu öğrenir öğrenmez büyüğü kreşe verdim. İki yaşından önce ne yazık ki..
Doğuma yakın verseydim kendini kovulmuş hissedecekti.
O gelene kadar zaten okula alışmıştı.
Kardeş nedeniyle gitmiş olmadı.
Yine doğumdan çok önce odası ayrıydı. Odadan da kovulmuş hissetmedi..
Ben 6 ay boyunca büyük çocuğumun yanında küçük çocuğumu mıncık mıncık sevmedim.
Baktı gördü ki gelen onun yerini asla almadı hep o sevildi.
Bütün bakımını onunla birlikte yaptım.
Bezini o bağlıyordu görmeden ben düzeltiyordum.
Sadece emzirdiğimi gördü.
Kucağına aldığında herkes bağırıyordu aman bırak düşürürsün diye. Kesinlikle müdahale ettirmedim.
ALdı sevdi yamuk yumuk kucağında tuttu bişey demedim.
Hatta doktorumuz bu şekimde küçüge bişey olmaz ama büyüğe olur dedi.
Ona asla kardeşin demedim ismiyle söyledim.
Sen ablasısısın diyerek ona ağır bir sorumluluk vermedim ona da adıyla hitap ettim.
Enteresandır ki oğlum ablasına abla diyor ismiyle seslenmedi..
Büyümeye başladıklarında ablasının elinden bişey almak istediğinde hayır onunla ablasının ismini sleyerek oynuyor şu anda veremez dedim.
Küçük diye ağlamasın diye ona ayrıcalık tanımadım.
6 aydan sonra her ikisine de eşit davranmaya başladım..
Her şeyde ablanın fikrini aldım.
Çocuklarımla asla küçüklermiş gibi konuşmuyorum.
Kararlarına saygı duyuyorum olumsuz ya da kötüyse anlayabilecekleri en küçük detaylarla nedenini anlatıyorum.
Kıskançlık yok.
Birbirleriyle iyi geçinen iki arkadaş gibiler..
biraz daha cok buyugu kayirmis gibi olmussunuz.
su an kac yasindalar?
kucugun buyuge dusmanlik beslemesinden korkardim ben bu sefer de
 
biraz daha cok buyugu kayirmis gibi olmussunuz.
su an kac yasindalar?
kucugun buyuge dusmanlik beslemesinden korkardim ben bu sefer de

Dikkat ederseniz ilk 6 ay diye yazdım..
Sonrasında eşit davrandığımdan bahsettim..
Büyük küçüge düşman olmadı..
Şu an biri 4 diğeri 6 yaşında..
Biz kızımla birlikte büyütmüş gibi olduk oğlumu..
Sorumluluk almak hoşuna gitti.
Hatta psikoloğumuz kızım için içine anne kaçmış diyor.
Psikoloğumuzla zaman zaman dışarda vakit geçiriyoruz iyi arkadaşım oldu.
Kızım sürekli kardeşini bilgilendirir. Dikkat etmesi gereken bir konuda uyarır.
Hatta kardeşi benden çok ona fikir sorar.
Öyle iyi anlaşırlar ki bazen nazar değecek diye korkuyorum..
 
yorumlar için teşekkürler.. ben en çok büyük kızım için korkuyorum duyguları incinmesin. onunla çok ilgilenip bu seferde küçük ilgisiz kalır mı korkumda var. çalışıyorum 6 ay ben bakıcam. işe başlamadan bir ay önce kızımı kreşe vericem, küçüğüde babaanne bakıcak. ilk günler zor olacak. evde iş bölümünü nasıl yaptınız. birine yemek yedirirken diğeri emmek isteyecek. birini uyuturken diğeri ağlayınca uyanacak nasıl yeticem? ev işleri zaten hak getire. sürekli başımda kayınvalidemide istemem.rahat edemem.. nasıl yetebilirim ilk 6ay örnek ve tavsiyeler..
 
Dikkat ederseniz ilk 6 ay diye yazdım..
Sonrasında eşit davrandığımdan bahsettim..
Büyük küçüge düşman olmadı..
Şu an biri 4 diğeri 6 yaşında..
Biz kızımla birlikte büyütmüş gibi olduk oğlumu..
Sorumluluk almak hoşuna gitti.
Hatta psikoloğumuz kızım için içine anne kaçmış diyor.
Psikoloğumuzla zaman zaman dışarda vakit geçiriyoruz iyi arkadaşım oldu.
Kızım sürekli kardeşini bilgilendirir. Dikkat etmesi gereken bir konuda uyarır.
Hatta kardeşi benden çok ona fikir sorar.
Öyle iyi anlaşırlar ki bazen nazar değecek diye korkuyorum..
umarım bende başarırım. çocuk gelişimi mezunuyum ama işin pratiğine gelince gözüm korkuyor. sevgi ,eğitim konusunda sıkıntı çekmesem bile bakım ve ev işleri de gözümü korkutuyor.
 
yorumlar için teşekkürler.. ben en çok büyük kızım için korkuyorum duyguları incinmesin. onunla çok ilgilenip bu seferde küçük ilgisiz kalır mı korkumda var. çalışıyorum 6 ay ben bakıcam. işe başlamadan bir ay önce kızımı kreşe vericem, küçüğüde babaanne bakıcak. ilk günler zor olacak. evde iş bölümünü nasıl yaptınız. birine yemek yedirirken diğeri emmek isteyecek. birini uyuturken diğeri ağlayınca uyanacak nasıl yeticem? ev işleri zaten hak getire. sürekli başımda kayınvalidemide istemem.rahat edemem.. nasıl yetebilirim ilk 6ay örnek ve tavsiyeler..

Ben birini emzirirken öbürünü de diğer kolumun altına aldım. sürekli ikisi de kucağımdaydı.
Zaten öyle miniciklerdi ki.
İkisini de alıp kitap okuyabilirsiniz.
Minik yanınızda yatarken büyükle oyun oynarsınız..
Ben biri hastanede yatarken diğerini de yanımda tutardım mesela.
Hasta olacak mikrop kapacak derlerdi.
Artık hijyene o kadar dikkat ediliyor ki hastanelerde..
Hiç ama hiç ayırmadım onları ne birbirlerinden ne kendimden..
Kayınvalide sıkıntı olabilir.
Çünkü kendi aileniz gibi uyaramazsınız.
Benim ailem bana destekti. Asla istemediğm bişeyi yapmadı.
Küçük olduğu için biraz daha abartılı seviliyor. Bir de yeni.
Ben kızımın boynunu bükmesine dayanamazdım hiç.
Gelen misafirler yaptıklarında hemen onu kucaklardım.
 
umarım bende başarırım. çocuk gelişimi mezunuyum ama işin pratiğine gelince gözüm korkuyor. sevgi ,eğitim konusunda sıkıntı çekmesem bile bakım ve ev işleri de gözümü korkutuyor.

O konularda yardım alın.
Diğeri için çözüm o kadar basit ki.
Sevgi ve saygı ve adalet sadece.
Ben kendimle bu konuda gurur duyuyorum.
Anne baba ayrı çocuklar olsa da son derece keyifli mutlu ve huzurlu çocuklarım var Allah'a şükürler olsun.
Dilerim hep böyle devam eder..
 
Benim çocuklarımın arası 2 yaş..
Öncelikle çalışmamın da etkisiyle hamile olduğumu öğrenir öğrenmez büyüğü kreşe verdim. İki yaşından önce ne yazık ki..
Doğuma yakın verseydim kendini kovulmuş hissedecekti.
O gelene kadar zaten okula alışmıştı.
Kardeş nedeniyle gitmiş olmadı.
Yine doğumdan çok önce odası ayrıydı. Odadan da kovulmuş hissetmedi..
Ben 6 ay boyunca büyük çocuğumun yanında küçük çocuğumu mıncık mıncık sevmedim.
Baktı gördü ki gelen onun yerini asla almadı hep o sevildi.
Bütün bakımını onunla birlikte yaptım.
Bezini o bağlıyordu görmeden ben düzeltiyordum.
Sadece emzirdiğimi gördü.
Kucağına aldığında herkes bağırıyordu aman bırak düşürürsün diye. Kesinlikle müdahale ettirmedim.
ALdı sevdi yamuk yumuk kucağında tuttu bişey demedim.
Hatta doktorumuz bu şekimde küçüge bişey olmaz ama büyüğe olur dedi.
Ona asla kardeşin demedim ismiyle söyledim.
Sen ablasısısın diyerek ona ağır bir sorumluluk vermedim ona da adıyla hitap ettim.
Enteresandır ki oğlum ablasına abla diyor ismiyle seslenmedi..
Büyümeye başladıklarında ablasının elinden bişey almak istediğinde hayır onunla ablasının ismini sleyerek oynuyor şu anda veremez dedim.
Küçük diye ağlamasın diye ona ayrıcalık tanımadım.
6 aydan sonra her ikisine de eşit davranmaya başladım..
Her şeyde ablanın fikrini aldım.
Çocuklarımla asla küçüklermiş gibi konuşmuyorum.
Kararlarına saygı duyuyorum olumsuz ya da kötüyse anlayabilecekleri en küçük detaylarla nedenini anlatıyorum.
Kıskançlık yok.
Birbirleriyle iyi geçinen iki arkadaş gibiler..

maşallah size.....
 
Benim çocuklarımın arası 2 yaş..
Öncelikle çalışmamın da etkisiyle hamile olduğumu öğrenir öğrenmez büyüğü kreşe verdim. İki yaşından önce ne yazık ki..
Doğuma yakın verseydim kendini kovulmuş hissedecekti.
O gelene kadar zaten okula alışmıştı.
Kardeş nedeniyle gitmiş olmadı.
Yine doğumdan çok önce odası ayrıydı. Odadan da kovulmuş hissetmedi..
Ben 6 ay boyunca büyük çocuğumun yanında küçük çocuğumu mıncık mıncık sevmedim.
Baktı gördü ki gelen onun yerini asla almadı hep o sevildi.
Bütün bakımını onunla birlikte yaptım.
Bezini o bağlıyordu görmeden ben düzeltiyordum.
Sadece emzirdiğimi gördü.
Kucağına aldığında herkes bağırıyordu aman bırak düşürürsün diye. Kesinlikle müdahale ettirmedim.
ALdı sevdi yamuk yumuk kucağında tuttu bişey demedim.
Hatta doktorumuz bu şekimde küçüge bişey olmaz ama büyüğe olur dedi.
Ona asla kardeşin demedim ismiyle söyledim.
Sen ablasısısın diyerek ona ağır bir sorumluluk vermedim ona da adıyla hitap ettim.
Enteresandır ki oğlum ablasına abla diyor ismiyle seslenmedi..
Büyümeye başladıklarında ablasının elinden bişey almak istediğinde hayır onunla ablasının ismini sleyerek oynuyor şu anda veremez dedim.
Küçük diye ağlamasın diye ona ayrıcalık tanımadım.
6 aydan sonra her ikisine de eşit davranmaya başladım..
Her şeyde ablanın fikrini aldım.
Çocuklarımla asla küçüklermiş gibi konuşmuyorum.
Kararlarına saygı duyuyorum olumsuz ya da kötüyse anlayabilecekleri en küçük detaylarla nedenini anlatıyorum.
Kıskançlık yok.
Birbirleriyle iyi geçinen iki arkadaş gibiler..
maşallah...
çok güzel anlatmışsın...
 
Abimle aramda 1.5 yas fark var.
Bende bazen anneme sorarim kiskandi mi beni diye :)
Ama belkide yasi küçük oldugundan kiskanmak ne onu bile bilmemis..
Cok sevmis beni bende buyudukce onu taklit eder olmuşum. .

Su an ise bi tane daha abim var benden 4 yas büyük ama birlikte buyudugum abime cok daha fazla duskunum..oda baba öyle.
Sanki kiz kardesim gibide herseimi onu söylerim. .
Bence kardeşlik bagi cok onemli..guzel bi yas aralığı. .
 
iki kizimin arasi tam 18 ay.
doguma kadar ve dogum sonrasi buyuk kizimi ihmal etmemeye calistim. ancak dogum doneminde evdeki duzen degisince buyuk kizimda tavir davranis degisukligi oldu. hircinlasti. benim ikinci dogumum ve dogum sonram zor ve agrili idi. ne kadar hissettirmemeye calissam da o surecte buyuk kizim gerildi. ancak bdbege baglamadi bu durumu. neyse zaten bu durum kisa surdu. biz hrp buyuk kizimls ilgilendik. hep o pohpohlandi (evdeki kurallar degistirilmeden tabii) tum yakiblarimiz buyuk kizima hediyeler aldi once onu sevdi falan
 
bebek bir bucuk aylikken evde kendimiz kalmaya basladik ve eski uyumlu halimuze donduk. istedigim sey onlarin iyi anlasmasi bu yuzden birbirleri yuzunden birseyden mahrum kalmis hissi olustutmsmaya gayret ediyoruz. asla kizima nir seyi ertelerken bebegi ileri surmedik.
asla ellemw dokunma demedik. kucakladi sevdi giydirdi. simdi agladiginda ilk o kosuyor aglama buydayim diyor. bebek de ablayi seviyor. arada ufak zarar vermeler olabilur ama sinsice planlanmis seyler degil cunky bunu akil edecek yadta degil. suan bebek yedi aylik. iki ayri sandalyede ayni anda yemek yiyorlat beraber oynuyorlar. onlar birbiriylr dahs da anlamli. durumumdan cok mutluyum.
 
İki çocuğumun arasında 16 ay var. Kızım doğduğunda oğlum kıskanmadı çünkü o kadar küçüktü ki kıskanmayı bilmiyordu. Kızımı emzirirdim oğlum sırtıma atlardı veya mutfaktan bişeyler isterdi hem emzirir hemde oğlumun isteklerini yapardım. Herkese gösterirdi kardeşini bakın bebek diye. Odasını doğumdan çok önce ayırmıştım ama kızkm doğunca oğlumun uyku düzeni çok bozuldu. Sabaha kadar mızmızlanırdı bazen. Minicik kafasında neler kuruyordu kim bilir.

Benim içinde duygusal yönden çok zor oldu. Hep bir yetememe duygusu yaşadım. Oğlumu ihmal ediyor muyum duygusu yep benimleydi. Ne kadar etmemeye çalışsanda ilk zamanlar iki küçük çocukla dışarı çıkamadığımdan oğlumun isteklerine cevap veremiyordum. Park isterdi götüremezdim mesela. Ama zamanla aşılıyor bu duygular.

Ev işlerine gelince eşinden yardım almalısın. Eğer eşinde yardım etmiyorsa herşeye yetişicem diye harap etme kendini çünkü istesende yetişemiyorsun. Şimdi birbirlerine arkadaş oldu çocuklarım. İyi ki doğurmuşum kuzularımı. Allah hepimizin evlatlarını bağışlasın.
 
Back
X