Çocuktan sonra 'tek takılma' problemi

Cocukla disari cikabilmek super bir seyse esiniz denesin bunu.

Elbette cok agir bir iste calismiyorsa, o gun hasta degilse vs "aksam bana birakman ne derece mantikli" sorusunu sormamali.
Hadi hafta ici isten geliyor yorgun olsun
Bir hafta sonu ya hanim icimde kaldi, bugun ben ilgileneyim seni de gidecegin yere atayim diye bir teklif etmesi gerekirken bir de sanki sorumlulugu yokmus gibi adeta "bu isi bana yikman ne derece mantikli" diyor.

Yarin bu cocuk buyuyecek size ihtiyaci bile kalmayacak ama iste bu destekten mahrum kalmaniz "ne derece mantikli"?

Haklisiniz, net.
 

Ben gayet çıkıyorum valla.. Sabah kahvaltısı edıyoruz, mutfagı topladgm gibi hooop dısarı, aksam 7 8 9 gibi gelıyorum.. Oyle her haftasonu degılde, 1.5 ayda bir mutlaka arkadaslarımla görüşüyorum dısarda.. Bence insanın rahatlamaya cok ihtiyacı var, asıl hele anneyse.. Ama 2.cocuktan snra benım bu rahatlığım ne durumda olur hiç kestiremıyorum
 
Benim oğlum da 18 aylık.
Ben arada sırada arkadaşlarımla akşam çıkıyorum. Eşim her hafta çıkıyor.
Ben çıkacağım zaman yemeğini suyunu uykusunu kıyafetini her şeyini organize ediyorum. Günler öncesinden strese giriyorum. Eve yakın lokasyon seçiyorum. O işten direkt arkadaşlarıyla gidiyor.
Ben bir gün bir yere gitsem annem kayınvalidem bana psikolojik şiddet uyguluyor resmen. Ayyy sensiz mi uyudu yavrum zaten bütün gün görmüyor seni yazık kız bir daha gitme çok acıdım. Ama eşim çıktığında eh biraz kafa dağıtsın baban eve gelmezdi yine iyi yardım ediyor sana gibi bir tepki.
Anladım ki eşitlik meşitlik yok bu işte. Bizim eşimle evde her işte iş bölümümüz var ama bebekte yok asla.
Bebek büyüdükçe rahatlayacağız diye umuyorum ben. 1 yaş ile 1.5 yaş arasında bayağı şey değişti hayatımızda. Sana da kendime de sabır diliyorum o sebeple. Zamanla her şey kolaylaşacak inanıyorum
Bu arada akşamları beybi uyuduktan sonra ben tek başıma yürüyüşe çıkıyorum. Bana çok iyi geldi.
 
Evet haklısınız. Geçen anneme bırakıp 5 saat kadar çıktım ve annem uyutamamis, direnmiş bebeğim.. geldiğimde ağlamaya başladı vicdanım ve ruh halim arasında gelip gidiyorum.

Eşim zaten öyle gün boyu çıkmıyor.. akşam işten gelince gidiyor mesela 11 gibi geliyor. Birkaç saat yani ve belki haftada belki iki haftada bir vs.. yani çok değil ama bunu ben hiç yapamadığım düşünülürse batıyor işte
 
Evet tüm gün evde zaten o çocukla ilgilenilmiyor, ev işi yemek yapılmıyor sanki. Yani valla bunlar evde otursun biz işe gidip çalışalım ya.
 
Reactions: The
Evet ben de çıkıyorum. Hatta her hafta/ haftada birkaç bile çıkıyorum. Ama dediğim gibi eşim gibi rahat rahat cikamadigim ve sürekli çocuk avuttugum için yakınıyorum
 
Evet tüm gün evde zaten o çocukla ilgilenilmiyor, ev işi yemek yapılmıyor sanki. Yani valla bunlar evde otursun biz işe gidip çalışalım ya.
Hiç sormayın gerçekten öyle. Akşama kadar fir dönüyorum evin içinde. Zaten 2 yaşına gelince mecburen çalışmaya döneceğim , asıl o zaman göreceğiz nasıl olacak
 
Hiç sormayın gerçekten öyle. Akşama kadar fir dönüyorum evin içinde. Zaten 2 yaşına gelince mecburen çalışmaya döneceğim , asıl o zaman göreceğiz nasıl olacak
O zaman kreşe gidecekse daha rahat olur sanırım her ikiniz için de. Etrafımda kim verdiyse çok memnun kaldılar kreşten. Benim daha 2 senem var kreş için
 
Emen bebek olduğu için uzun süre ayrı kalamazsınız elbette yani eşinizin rahatça çıkmasıyla kendinizi kıyaslamayın derim. Annenin bebekle daha fazla vakit geçirmesi çok normal. Sizin de kendi başınıza vakit geçirmeye ihtiyacınız var. Neticede babası elbette bebeğine bakacak. Ben tek başıma çıkıyordum iki arka sokaktaki bir cafede takılıyorum bilgsayarımı alıp. O bile çok iyi geliyordu.
 
Aynen haklısınız. Şartlar eşitlenirse rahatsız olmam zaten. Şu an kafamda sürekli bu adaletsizlik diye döndüğü için mutsuz oluyorum. Bunu deneyecegim
 

Valla ne yalan soyleyeyim bende bunalirdim. Cunku tuvalete bile tek gidemiyorum, kapida bekliyor. Haftada birgun idare edin esinizi. Ancak esinizde sizi idare etsin. Haftasonu birkac saat baksin. Hiic merak etmeyin babalar bir sekilde uyutuyor cocuklari
 
Evet ben de çıkıyorum. Hatta her hafta/ haftada birkaç bile çıkıyorum. Ama dediğim gibi eşim gibi rahat rahat cikamadigim ve sürekli çocuk avuttugum için yakınıyorum

Onun için ara ara babaya kısa aralıklarla bırakıp yakın mesafe biyerlere gidin.. Biraz cocuk da baba da siz olmadan idare edebılmeyı ogrenmeli.. Eşim asla ev işi yemek yapmaz.. Ama ben herseyı hazırlayıp evı derli toplu bırakıp cıkıorm, o zaman ses etmıyo bakıo cocuga.. Babayla ilişkisini artırın, emin olun rahat edıceksınız.. Şimdi şimdi baslayın ki memeden kesince benım gibi sabah çıkıp akşam dönebılesınız eve.. Valla ilaç gibi gelıyo bana, kime gelmezki.. Dimi ama
 
Valla çocuğu babaya bıraksan ne olacak ki şahsen ben mi kuaföre gidiyorum onda da acaba evde ne yapıyorlar çocuğun yanında telefonla uğraşıyor mu çocuk ne yapıyor vs vs düşünmekten gittiğim yerden zevk alamıyorum
 
Sizi anlıyorum, sizin ev kadını olmanız istediğiniz saatte dışarı çıkabilecek olmanız, her gün 7/24 çocukla en çok sizin ilgilendiğiniz gerçeğini değiştirmiyor.
Anne olmak her an çocukla yapışık gezmek değil ara sıra insan nefes almak istiyor, ben de ev kadınıyım kızım küçükken eşim haftasonları kızı alıp çıkarırdı o kadar iyi gelirdi ki.

Eşiniz çalıştığı için yorulduğunu ve kafa dağıtmak için dışarı çıkmanın hakkı olduğunu düşünüyor, evet hakkı ama sizin de tek başına kalıp kafa dinlemek hakkınız.

Galiba eşiniz çocuğunuzla hiç tek başına dışarı çıkmadı ne demek istediğinizi anlayamıyor o yüzden, bir hafta sonu çocuğu hazırlayıp verin eline dışarı çıkarsın birkaç saat gezdirsin belki o zaman empati yapar.
 
Sizde yapın işte bırakın 4 saati kendinize ayırın eşiniz bunu kabul etmek zorunda. Gece uykusuna eşiniz geçirebiliyorsa akşamda rahatça cıkın. Yani eşinizde cok sık cıkmıyormuş sizde arada çıkın nefes alın. Ama en kötü ihtimalle eşinizin haftasonu izninde öğlen çıkın veya annenize bırakın imkansız birşey değil 4 saat güzel bir zaman.
 
Reactions: The
Benim bebekten sonra en büyük lüksüm duş almak. Doğumdan 4 ay sonra kazara yeniden hamile kalınca ve sar başa bütün o hamilelik ıstıraplarını bu sefer kundakta bebekle yaşayınca sosyalleşme hayal oldu bana. Bebeğimiz sadece beni ve babasını tanıyor. Başka hiç kimsede durmuyor. Kendi annem “Ben yaşlıyım” deyip kenara çekildi ve kızıma 1 gün dahi bakmadı. Eşim işimden ayrıldı bana destek olmak için. Kızıma dönüşümlü bakıyoruz. Gece uyuyamadığım zamanlar gündüz ben uyuyorum. Zor bir süreçten geçiyoruz ama bunlarda geçecek. Ama sık sık beraber dışarı çıkıyoruz. Bazen restauranta, bazen pazara, bazen yürüyüşe.
 
eşiniz anlayışsızmış baya. siz bütün gün evdesiniz ne derece mantıklı bir argüman ne alaka yani 3,4 saat duramıyor mu cocuguyla, ayda 1 bile yapamaz mı bu güzelliği cidden ne garip bu erkekler söylüyorum ama bana yapıldı mı hayır. oglum suanda 4.5 yaşında ve şimdi artık çok daha özgürüm babasıyla uzun uzun vakit geçirebiliyor. babası haricinde şehirde başka yakınınız var mı? paranız varsa tavsiyem oyun ablası güvenilir biri olursa.
 
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. İki çocuğumda da çocuklar bir yaşına gelene kadar aynı duygular içindeydim ve bu evde tartışma konusu olurdu. Babalık görevleri konusunda eşim fena değildir ama onun hop diye on dakikada dışarın çıkıp stres atıp gelmesi beni gıcık ederdi.
Bir kere bir Pazar günü strese girmişim kızım 1. sınıfa gidiyor ödevi banyosu okul hazırlığı, küçük daha birkaç aylık habire memede huysuz. Kara kara düşünüyorum nasıl yapsam diye. Eşim dedi ki “ben maç izlemeye gidiyorum” Kimin maçı olduğunu sordum Galatasaray- Beşiktaş deyince ben de kayış koptu ağzıma geleni saydım. “Sen Fenerbahçelisin ben bu haldeyim senin başka derby izleme lüksün yok” diye bağırıyordum en son
Şimdi küçük 4,5 yaşında. Çok hareketli ben peşinden koşamıyorum diye markettir parktır babasının yanına katıyorum. Benim çocuklar babaannelerinde gece yatısına alışık. İki üç gün tek başıma şehir dışına gitme imkanım bile oldu.
Zamanla çocuklar büyüdükçe eski günlere yakın bir konuma yaklaşıyoruz ama sadece bekleyin diyemem bu konuya hakkaniyetli bir çözüm getirmeniz gerek. Açık açık konuşun gerekirse emrivaki yapın. Evet anneyiz ama bu sadece sosyal rollerimizden biri. Mutlu anne=mutlu çocuk.
 

Çocuğu babasına bırakıp kapıdan çıktığım an unutuyorum ikisini de. :) Müthiş anneler şimdi içinden kınıyodur beni. Ama banane. Naparlarsa yapsınlar kendi çocuğu değil mi? Hasta değilse, başka bir sorunu yoksa neden babası bakamasın? Hem çocuk -baba özel zamana ihtiyaçları var onların da. Benim gibi yediremez, giydiremez ama o da kendi babalığını yapsın işte mükemmel olmasa da kimseye bişey olmaz bi günden.
1 yaşında da bırakıyordum bu kadar sık değildi ama bırakıyordum. Şimdi 4 yaşında bazı haftasonları eşim cumartesi günü gidiyor istediği yere , ben de pazar. Sen de 1 sene içinde rahatlarsın çocuğu bırakma açısından.
 
Yalnız değilsiniz. Hatta ben biraz fazla da olabilirim.
Benimde hiç aklım kalmaz.
Babası zarar verecek değil sonuçta. Ben ilk 2 aylıkken eşime bırakıp dışarı çıkmıştım. 3 yaşında yine babasıyla memlekete yolladım bir hafta şimdi iki çocuğum içinde durum aynı. Küçüğü 4 yaşında birkaç gün eşime bırakıp bir yerlere gidiyorum. Anneannelerinde de kalırlar küçük yaşlarında beri. Babaanneleri yakın olsa onu da değerlendirirdim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…