Kendimi hic bi zaman kapatmadim cok aci cektim ama disariya belli etmedim. Belki ayni anda 5-6 kisiyle gorustum ama durust oldum umut vermedim olmicaksa olmicak dedim. Hic yalniz kalmadim kendime bunlari dusunecek firsat yaratmadim. Sonra aniden esimle evlenmeye karar verdim. Cok sevmedim karar verdigimde. Ama zamanla sunu anladim ask zaten yok. Sevgi dediginde vefadan geliyo. Gonlunu hos ediyosa zaten cok seviyosun. Onceki sevgi degilmis sadece aciya bagimlilikmis

simdi esimi seviyorum cokda seviliyorum. Bana eskiden yasatilanlari hayirlatacak en ufak davranisi yok kendimi mutlu hissediyorum ve sukrediyorum

sadece ailesinden nefret ediyorum
