Slm arkadaşlar.oyle bunaldimki anlatamam.dahavoncede konu acmistim.otuz yaşında bir erkek kardeşim var.is beğenmiyor.istedigi işler olmuyor.bekliyor bakalım daha nereye kadar.evde canı sıkılıyor sürekli.annemde ondan bunaliyor kimseye gidemiyorum kimseyi kabul edemiyorum diye.yillardir hergun bende.bunaldikca daraldikca gelip bana anlatıyor.hadi ablasiyim bunalmistir diyorum.ama her zaman kafa çekmiyor.yillardir buduurm boyle.gunde enaz üç kere gelir.evimde istediğin gibi hareket edemiyorum.biyere gidemiyorum.kimseyi kabul edemiyorum.anbeme bunu yıllardır söylüyorum.anne bak bu alıyorum lütfen bu işleri sen ayarla diyorum.ozamanda bana kin besliyor.ama benimde kendimce soeunlarim sıkıntılarım çocuklarım var.kocamdan çok kardeşimi goruyorum.annem biyandan dert anlatır kardeşim biryandan.hic arkadaşım kalmadı onlar yüzünden.radar gibi kardeşim hep basimda.kimle arkadaşlık yapsam annem yok onun bakışını beğenmedim yok bu iyi biri değil.herkese bir kulp taktiği şimdiye kadar.Artik canım hicbirsey istemiyor kafam kalkmıyor.kebdi halime kalmak istiyorum.sabah kalkıp çocuklarımla kahvaltı yapıp biyere gideceksem gideyim birini kabul edeceksen kabul edeyim diyorum ama kardeşimi beklerken günüm berbat oluyor.bunu anneme defalarca anlattİm.annecim bak kazık kadar adam.hep onun iş sıkıntısını dinlemekten bunaliyorum diye.ama annem cocuklusun zaten kimse istemez seni diyor.biyere gidecek olsam gitme napcan işte o kişinin bakışını beğenmedim yok öle yok böle.valla artık hayattan sogudum.hep uykuluyum depresyondan.esimede söyleyemiyorum böyle diye.misafirim gelsin kardeşim bende yada misafir varken çıkıp geliyor.tamam ablasiyim derdine ortak olayım ama ben koca gün kardesimden başka kimseyi görmüyorum.soyleyincede kötü oluyorum.artil kalbim ağrıyor kendimi sikmaktan oooofff offff