Çok bunaldım

Aysendkmn

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Aralık 2020
293
214
26
Merhaba arkadaşlar içimi dökmek istedim. biraz çok bunaldım, artık ailemden uzakta yaşıyorum .1 buçuk saatlik mesafede ama onlar da yıllarca köyden çıkıp etmemiş öyle alışmışlar evime gelmeyeli 1 yılı geçti ben 30 güne 40 güne 1 gidip 2 3 gün kalıp dönüyorum ,burda da bir arkadaşlık kurup etmedim kimseye güvenmediğim için iş başvurusu yapıyorum yaptığım yerlerden ses yok. eşim çalışıyor 3 buçuk alıyor ayda 2 bin kredi ödemesi var yarısı ev kredisi geriye kalanla da ittir kaktır geçiniyoruz. eşim hiç dışarıya çıkmayı sevmiyor, haliyle bende bunalıyorum evde 1 ay oldu sadece markete pazara gidiyorum. tamam arabamız yok ,oda otobüsle yorucu oluyo gezmekten bişey anlamıyoruz diyo bende evde bunaldıkça onu darlıyorum .yok o eksik bu eksik hiç dışarıya çıkmıyoruz sıkıldım diye sizlerde de durumlar aynı mı yoksa ben mi böyle sıkılıyorum.
 
Kimseye güvenmiyorum diye insanlarla arkadaş olmamak nasıl bir düşünce yapısıdır çözemedim. Zaten güven tanıdıktan sonra oluşması gereken bir duygu. Kimsenin alnında güvenilir insan yazmaz.

Ayda bin beş yüz lirayı geçime ayırıyormuşsunuz. Araba da yok diyorsunuz. Eşinizin gezmeye hali bile kalmamıştır.

En kökten çözüm sizin çalışıp para kazanıp sosyalleşmeniz.
 
Bence de gezmeyi sevmemek değil hayat yorgunluğudur… parasız alternatifler oluşturabilirsiniz, çayı termosa koyup kek sandviç yapıp her şeyi hazırladıktan sonra “hadi gidelim parkta-şurda burda yiyelim” deseniz ona sadece üstünü giyip çıkmak kalır, bunu yapar heralde. Böyle böyle alıştırabilirsiniz gezmeye. Maddi durum düzelince kendisi de ister çıkmayı.

İnşallah iş bulabilirsiniz ve durum çabucak düzelir🙏🏻
Aileler de o evde yalnız olmadığınız için genelde eşlerin tepkisinden çekinerek gelmiyorlar. Burada da okuyoruz hep bi “senin ailen geldi, benimki gelmedi” vb konulardan kavga çıkıyor, ondan gelmemişlerdir. Buna doğru demiyorum elbette ama kültür işte alışkanlık.
 
Merhaba arkadaşlar içimi dökmek istedim. biraz çok bunaldım, artık ailemden uzakta yaşıyorum .1 buçuk saatlik mesafede ama onlar da yıllarca köyden çıkıp etmemiş öyle alışmışlar evime gelmeyeli 1 yılı geçti ben 30 güne 40 güne 1 gidip 2 3 gün kalıp dönüyorum ,burda da bir arkadaşlık kurup etmedim kimseye güvenmediğim için iş başvurusu yapıyorum yaptığım yerlerden ses yok. eşim çalışıyor 3 buçuk alıyor ayda 2 bin kredi ödemesi var yarısı ev kredisi geriye kalanla da ittir kaktır geçiniyoruz. eşim hiç dışarıya çıkmayı sevmiyor, haliyle bende bunalıyorum evde 1 ay oldu sadece markete pazara gidiyorum. tamam arabamız yok ,oda otobüsle yorucu oluyo gezmekten bişey anlamıyoruz diyo bende evde bunaldıkça onu darlıyorum .yok o eksik bu eksik hiç dışarıya çıkmıyoruz sıkıldım diye sizlerde de durumlar aynı mı yoksa ben mi böyle sıkılıyorum.
Kendine bir iş bulup bu düşüncelerden uzaklaşmalısın. Nasıl bir iş bakıp aradığını bilmiyorum ama. Tek maaş ile bu devir de istediğin statü yaşamak ne yazıkki çok zor
 
İnsanlara güvenmiyorum diye kimseyle arkadaşlık etmemek sağlıklı bir düşünc gibi gelmedi bana.
Tanıdıkça güvenirsiniz zaten.

Ödemelerden sonra elinizde kalan para oldukça az, dışarıya çıkacaksanız, çayınızı, yemeğinizi yanınıza alacak şekilde alternatifler bulabilirsiniz. Eşiniz de buna hayır dememeli en azından. Ona da sıcak bakmıyorsa şikayetinizde haklısınız.

İş konusuna da ağırlık verin, hem maddi hem sosyal açıdan en iyi çözüm sizin için.
 
Bir kapı komşusu bari edinin en azından bir kahve içimlik gider gelirsiniz samimiyete gerek yok. Yaklaşık 2 yıldır bizde çok dışarı çıkmıyoruz pandemi sebebiyle bu durumu alıştık galiba. Şuan bizim evde bebek var onunla pek sıkılacak vaktimiz olmuyor. Sizde bebek yapın anlamında söylemiyorum bunu. Umarım sizin içinde geçici bir durumdur.
 
Iş için söylebileceğim işkura bizzat git sana atanan danışmanla irtibatta ol birlikte mutlaka bulursunuz.. Artık zaman öyle zamanki cv göndermekle dönüş olmuyor.. Gezme konusuna gelince park bahçe dışında çalışmama rağmen benim bile ne vaktim ne maddi gücüm yetiyor kredi ödeyenlerin durumu hep aynı..
 
Merhaba arkadaşlar içimi dökmek istedim. biraz çok bunaldım, artık ailemden uzakta yaşıyorum .1 buçuk saatlik mesafede ama onlar da yıllarca köyden çıkıp etmemiş öyle alışmışlar evime gelmeyeli 1 yılı geçti ben 30 güne 40 güne 1 gidip 2 3 gün kalıp dönüyorum ,burda da bir arkadaşlık kurup etmedim kimseye güvenmediğim için iş başvurusu yapıyorum yaptığım yerlerden ses yok. eşim çalışıyor 3 buçuk alıyor ayda 2 bin kredi ödemesi var yarısı ev kredisi geriye kalanla da ittir kaktır geçiniyoruz. eşim hiç dışarıya çıkmayı sevmiyor, haliyle bende bunalıyorum evde 1 ay oldu sadece markete pazara gidiyorum. tamam arabamız yok ,oda otobüsle yorucu oluyo gezmekten bişey anlamıyoruz diyo bende evde bunaldıkça onu darlıyorum .yok o eksik bu eksik hiç dışarıya çıkmıyoruz sıkıldım diye sizlerde de durumlar aynı mı yoksa ben mi böyle sıkılıyorum.
Arabasızlık da gerçekten büyük etken bizde de araba yok eşimde aynı şekilde arabasız nereye nasıl gideceğiz diyor gerçekten hak veriyorum bi yere gidene kadar yoruluyor dolmuş otobüs saati kaçıyor otobüsün girmediği yerler oluyor kısacası arabasız gezmek bende çocukta var gerçekten sıkıntı Allah inşallah bize de araba nasip eder
 
İş bulmak için zorlayın, bulana kadar da evden dışarı çıkmamazlik yapmayın. Sandviç hazırlayın, yanına içecek. Parka gidin orda yiyin, yürüyüş yapın, spor yapın, günlük tutun, kitap okuyun, belgesel izleyin, yoga yapın. Yapmak istedikten sonra yapılacak şey cok
 
X