Benim babam da aynı senin eşin gibi. Annem çok sessiz bir kadın. Herşeye susuyordu. Bayram arefesinde babam ona fena bir dayak atmıştı. Lise 1e gidiyordum. Bu adamı çekmek zorunda değilsin dedim. Dayımları, anneannemleri aradım.Annem kardeşlerimi ve beni babama bırakıp gitti. Babam onu getirmek için gitti. Anneannemler kovmuşlar. Sonra 6. aya geldik. Biz çok zor durumdaydık. Erkek kardeşim 6 yaşındaydı. Annemi aratmış ona büyükbabamlar. Anne evde kimse yok. Ben seni çok özledim, yalnızım dedirtmişler. Ben de 3 çocuğa bakmaktan bıkmıştım açıkçası. 14 yaşındaydım. Babam anneni almaya gidiyorum, bu sefer de gelmezse boşancam ondan dedi. Annem küçük için çok üzülmüş, sonuçta 4 çocuğu vardı. Herkes çocukların şöyle olur, böyle olur demiş bi de. Annem de geri döndü. 6 Ay babam çok iyi davrandı anneme. Derken annem döndükten sonra 1 sene geçti. Ve babam eski haline döndü. Onların kavgalarının ceremesini de biz çektik senelerce. Hatta sana şöyle söyleyeyim ben evlenirken bile onca sıkıntı çıktı. Nişanlım geldiğinde babam anneme yatak odasında dayak attı. Çok üzüldüm. Bence çocuklarını düşünüp geri dönme. Sonuçta ben bir çocuk olarak hep boşanmalarını istedim. Sonra şu da var. Değmiyor... Çocuklar belli yaşı geçince annelerini tınlamıyorlar. Annemin kaç kez bunun için mi döndüm ben dediğini hatırlıyorum. Kimse için dönme. Eşinden soğumuşsun zaten. Olan heba ettiğin yıllara ve sana oluyor. Yaşın fazla geçmeden de başka biriyle evlen bence. Kimse için hayatını mahvettiğine değmiyor. Çocukların için bile inan. Annemden biliyorum. Bu ortamda büyüyen çocuk da o durumlardan etkilenip anneye babaya asi oluyor. Babadan korktukları için de hep anneyi üzüyorlar. Sakın dönme. Ne hali varsa görsün... Çocukların senin dayak yediğini görünce daha çok üzülür. İnan bana...