- Konu Sahibi notkeepcalm
- #21
Kendimi senin yerine koyuyorum ve onlarda senin gibi ayni acinin kaderindeler ve iki destegi kayip ettikten sonra o iclerindeki "korku" dinmez. Seni yalniz birakmaktan korkuyorlar, kücüklerisin ve anne ve babanizin emanetisin, senin üstüne titremeleri cok dogal.
Ayrica
Samsonn
un yorumuna da katiliyorum, bir asamadan sonra herkes kendi hayatina yönelir, eski cevre gecmiste kalir. Yurt meselesine de deginirsek, ev gibi rahati bulamazsin orada. Kuzenim bir ara ben Samsun da okumak istiyorum diye tutturmustu ve gitti de. Ama ailenin yoklugunu o dönemlerde cok iyi hissetti ve geri döndü.
Hem gidecegin yerde adapte olup ayak uyudurmaktan tirsma derim. Ben babamin vefatindan sonra sirf annemin arkadas cevresi olsun diye tasinmaya boyun eydim. Yeterki onun ici ferah olsun diyerekten yeni cevreye bende ayak uydurdum. Eski mahalleyi bile ailemle olan hatiralardan ötesinide hic özlemedim.
Ayrica
Samsonn
un yorumuna da katiliyorum, bir asamadan sonra herkes kendi hayatina yönelir, eski cevre gecmiste kalir. Yurt meselesine de deginirsek, ev gibi rahati bulamazsin orada. Kuzenim bir ara ben Samsun da okumak istiyorum diye tutturmustu ve gitti de. Ama ailenin yoklugunu o dönemlerde cok iyi hissetti ve geri döndü.Hem gidecegin yerde adapte olup ayak uyudurmaktan tirsma derim. Ben babamin vefatindan sonra sirf annemin arkadas cevresi olsun diye tasinmaya boyun eydim. Yeterki onun ici ferah olsun diyerekten yeni cevreye bende ayak uydurdum. Eski mahalleyi bile ailemle olan hatiralardan ötesinide hic özlemedim.
