çok doluyum....siz olsanız ne yapardınız?

adigemmm .!.:

umursamıyor onları aramaz sormaz kayınvalidem bize kalmaya gelir tek kelime konuşmaz kendince böyle cezalandırıryor. ben Allah rızası için arar sorarım benim ceza şeklimde bu :)

Genişletmek için tıkla...

blackangel80 .!.:

8 yılın birikimi olsa gerek,artık susmak ,içime atmak,birşey yokmuş gibi davranmak istemiyorum..ne olacaksa olsun herşeyi göze aldım evliliğime mal olacaksa bile umrumda değil...çok uzatmak istemiyorum konu kayınvalidem...sıkılmaz okursanız fikirlerinize gerçekten çok ihiyacım var....eşimle nişan arefesindeyken işleri bozuldu,işsiz kaldı ben aileme yansıtmadım nikahımız 1.5 yıl ertelendi...bir taraftan ailemi idare etmeye çalıştım bir taraftan da nişanlıma kirası,elektriği,evin ihtiyaçlarında destek oldum..çünkü nişanlanmadan önce ev tutulmuştu işsiz kalınca da dönemedik...k.validem 2 sokak ötesinde oturmasına rağmen akşamdan akşama yemeğe gel burda ye demedi...ben her hafta sonu gidip nmarket alışverişini yapıyordum ,(tabi bunlardan ailemin kesinlikle haberi yoktu) hafta arası da görümcem kocasını alıp eve geliyor benim aldıklarımdan evine taşıyormuş...bu arada görümcemde k.valimde gayet varlıklı insanlar...bu arada eşim iyi bir yer olana kadar geçici işlerde çalıştı ,parasını alamadı çıktı..1.5 yıl boyunca maddi anlamda hiçbir katkısı olmadan benim çabamla (birikmiş param vardı yine ailemin haberi yoktu) evimizi kurup,nikahımızı yaptık...k.valimde nikah için 5.000 tl ayırdım gelinliğini kınalığını setini yapacağım sadece gerisine karışmam dedi ve dedğini de yaptı..davetiyimi de kendim bastırdım,kuaför paramı da kendim karşıladım...evimde tek bi eşyası dahi yok ,bana görümcemin artık kullanmadığı perdelerini verip bunları kullan denmesi de cabası...bunun üzerine kuzenlerim sen hangi birine yetişeceksin diye ortaklaşa perdelerimi yaptırdılar...maddi geçtim hazırlıklar nasıl gidiyor diye aranmışlığım bile olmadı...buna rağmen çeyiz sermeye niye bu kadar kalabalık gelindi diye laf etti ki gelenler sadece kuzenlerim ve en yakın birkaç arkadaşımdı...her fırsatta üzerime ne düşüyorsa yaptık diye ortada gezinmesi misafirlerimide yeterince gerdi zaten...
neyse bunlar geçti biz toparladık,hamile kaldım,sorunluydu hamileliğim işten ayrıldım.ailemin apartmanına taşındım ,kira vermeyelim diye.....doğuma 1 ay kala eşim işten ayrıldı,yine işsizlik,parasızlık....üstelik bu dönemde başkalarıyla mesajlaşmalarını yakaladım ve evden gönderdim,o evden çıkarken cebimde sadece 20 lira param vardı..çocuğum 2 aylıktı,zaten iş sorununa canım sıkılıyorken birde üzerine bu olunca sütüm gelmedi,çocuğumun her şeyini ailem karşıladı kaldı ki onlarda emekli insanlar ,kış mevsimi elektrik faturam evimin giderleri herşeyimi hallettiler...ben k.validemi arayıp çocuğu doktora götüremiyorum dediğim halde geleyim beraber götürelim denmedi...
kabus gibi 1 yıl geçirdim,kucağında ufacık bir bebekle ailemin eline bakmak o kadar zor birşey ki...iş aradım uzunca bir süre olmadı..bu sürede eşim bir sürü insan soktu araya ağladı yalvardı ve ben sadece çaresiz olduğum için , aileme daha fazla yük olmamak adına,çocuğunun ihtiyaçlarını karşılasın borçlarımı ödesin en azından diye barışmak zorunda kaldım...
üzerinden 4 yıl geçti beni pişman etmedi ,çocuğuna çok düşkün,benim gözümün içine bakıyor şimdi..ben 2 yıldır çalışıyorum yaşadıklarım ders oldu elime geçeni birikim yapıyorum,şimdi k.validem hiçbir şey olmamış gibi arayıp sormamı gidip gelmemi istiyor...öğreniyorum ki ben bu kadar sıkıntı çekerken görümceme işyeri açması için yüklü paralar verilmiş,görümcemin 3 çocuğunun da masrafı zaten onlar tarafından karşılanıyordu ..çocuklara yatırım olsun diye devremülk v.s.alınmış
siz olsanız bunca şeyden sonra hala susar mısınız?içimde kalsın istemiyorum artık yazmak bile bu kadar rahatlattı gidip içimde ne varsa sayıp dökeyim mi?

Genişletmek için tıkla...

blackangel80 .!.:

8 yılın birikimi olsa gerek,artık susmak ,içime atmak,birşey yokmuş gibi davranmak istemiyorum..ne olacaksa olsun herşeyi göze aldım evliliğime mal olacaksa bile umrumda değil...çok uzatmak istemiyorum konu kayınvalidem...sıkılmaz okursanız fikirlerinize gerçekten çok ihiyacım var....eşimle nişan arefesindeyken işleri bozuldu,işsiz kaldı ben aileme yansıtmadım nikahımız 1.5 yıl ertelendi...bir taraftan ailemi idare etmeye çalıştım bir taraftan da nişanlıma kirası,elektriği,evin ihtiyaçlarında destek oldum..çünkü nişanlanmadan önce ev tutulmuştu işsiz kalınca da dönemedik...k.validem 2 sokak ötesinde oturmasına rağmen akşamdan akşama yemeğe gel burda ye demedi...ben her hafta sonu gidip nmarket alışverişini yapıyordum ,(tabi bunlardan ailemin kesinlikle haberi yoktu) hafta arası da görümcem kocasını alıp eve geliyor benim aldıklarımdan evine taşıyormuş...bu arada görümcemde k.valimde gayet varlıklı insanlar...bu arada eşim iyi bir yer olana kadar geçici işlerde çalıştı ,parasını alamadı çıktı..1.5 yıl boyunca maddi anlamda hiçbir katkısı olmadan benim çabamla (birikmiş param vardı yine ailemin haberi yoktu) evimizi kurup,nikahımızı yaptık...k.valimde nikah için 5.000 tl ayırdım gelinliğini kınalığını setini yapacağım sadece gerisine karışmam dedi ve dedğini de yaptı..davetiyimi de kendim bastırdım,kuaför paramı da kendim karşıladım...evimde tek bi eşyası dahi yok ,bana görümcemin artık kullanmadığı perdelerini verip bunları kullan denmesi de cabası...bunun üzerine kuzenlerim sen hangi birine yetişeceksin diye ortaklaşa perdelerimi yaptırdılar...maddi geçtim hazırlıklar nasıl gidiyor diye aranmışlığım bile olmadı...buna rağmen çeyiz sermeye niye bu kadar kalabalık gelindi diye laf etti ki gelenler sadece kuzenlerim ve en yakın birkaç arkadaşımdı...her fırsatta üzerime ne düşüyorsa yaptık diye ortada gezinmesi misafirlerimide yeterince gerdi zaten...
neyse bunlar geçti biz toparladık,hamile kaldım,sorunluydu hamileliğim işten ayrıldım.ailemin apartmanına taşındım ,kira vermeyelim diye.....doğuma 1 ay kala eşim işten ayrıldı,yine işsizlik,parasızlık....üstelik bu dönemde başkalarıyla mesajlaşmalarını yakaladım ve evden gönderdim,o evden çıkarken cebimde sadece 20 lira param vardı..çocuğum 2 aylıktı,zaten iş sorununa canım sıkılıyorken birde üzerine bu olunca sütüm gelmedi,çocuğumun her şeyini ailem karşıladı kaldı ki onlarda emekli insanlar ,kış mevsimi elektrik faturam evimin giderleri herşeyimi hallettiler...ben k.validemi arayıp çocuğu doktora götüremiyorum dediğim halde geleyim beraber götürelim denmedi...
kabus gibi 1 yıl geçirdim,kucağında ufacık bir bebekle ailemin eline bakmak o kadar zor birşey ki...iş aradım uzunca bir süre olmadı..bu sürede eşim bir sürü insan soktu araya ağladı yalvardı ve ben sadece çaresiz olduğum için , aileme daha fazla yük olmamak adına,çocuğunun ihtiyaçlarını karşılasın borçlarımı ödesin en azından diye barışmak zorunda kaldım...
üzerinden 4 yıl geçti beni pişman etmedi ,çocuğuna çok düşkün,benim gözümün içine bakıyor şimdi..ben 2 yıldır çalışıyorum yaşadıklarım ders oldu elime geçeni birikim yapıyorum,şimdi k.validem hiçbir şey olmamış gibi arayıp sormamı gidip gelmemi istiyor...öğreniyorum ki ben bu kadar sıkıntı çekerken görümceme işyeri açması için yüklü paralar verilmiş,görümcemin 3 çocuğunun da masrafı zaten onlar tarafından karşılanıyordu ..çocuklara yatırım olsun diye devremülk v.s.alınmış
siz olsanız bunca şeyden sonra hala susar mısınız?içimde kalsın istemiyorum artık yazmak bile bu kadar rahatlattı gidip içimde ne varsa sayıp dökeyim mi?

Genişletmek için tıkla...

blackangel80 .!.:

8 yılın birikimi olsa gerek,artık susmak ,içime atmak,birşey yokmuş gibi davranmak istemiyorum..ne olacaksa olsun herşeyi göze aldım evliliğime mal olacaksa bile umrumda değil...çok uzatmak istemiyorum konu kayınvalidem...sıkılmaz okursanız fikirlerinize gerçekten çok ihiyacım var....eşimle nişan arefesindeyken işleri bozuldu,işsiz kaldı ben aileme yansıtmadım nikahımız 1.5 yıl ertelendi...bir taraftan ailemi idare etmeye çalıştım bir taraftan da nişanlıma kirası,elektriği,evin ihtiyaçlarında destek oldum..çünkü nişanlanmadan önce ev tutulmuştu işsiz kalınca da dönemedik...k.validem 2 sokak ötesinde oturmasına rağmen akşamdan akşama yemeğe gel burda ye demedi...ben her hafta sonu gidip nmarket alışverişini yapıyordum ,(tabi bunlardan ailemin kesinlikle haberi yoktu) hafta arası da görümcem kocasını alıp eve geliyor benim aldıklarımdan evine taşıyormuş...bu arada görümcemde k.valimde gayet varlıklı insanlar...bu arada eşim iyi bir yer olana kadar geçici işlerde çalıştı ,parasını alamadı çıktı..1.5 yıl boyunca maddi anlamda hiçbir katkısı olmadan benim çabamla (birikmiş param vardı yine ailemin haberi yoktu) evimizi kurup,nikahımızı yaptık...k.valimde nikah için 5.000 tl ayırdım gelinliğini kınalığını setini yapacağım sadece gerisine karışmam dedi ve dedğini de yaptı..davetiyimi de kendim bastırdım,kuaför paramı da kendim karşıladım...evimde tek bi eşyası dahi yok ,bana görümcemin artık kullanmadığı perdelerini verip bunları kullan denmesi de cabası...bunun üzerine kuzenlerim sen hangi birine yetişeceksin diye ortaklaşa perdelerimi yaptırdılar...maddi geçtim hazırlıklar nasıl gidiyor diye aranmışlığım bile olmadı...buna rağmen çeyiz sermeye niye bu kadar kalabalık gelindi diye laf etti ki gelenler sadece kuzenlerim ve en yakın birkaç arkadaşımdı...her fırsatta üzerime ne düşüyorsa yaptık diye ortada gezinmesi misafirlerimide yeterince gerdi zaten...
neyse bunlar geçti biz toparladık,hamile kaldım,sorunluydu hamileliğim işten ayrıldım.ailemin apartmanına taşındım ,kira vermeyelim diye.....doğuma 1 ay kala eşim işten ayrıldı,yine işsizlik,parasızlık....üstelik bu dönemde başkalarıyla mesajlaşmalarını yakaladım ve evden gönderdim,o evden çıkarken cebimde sadece 20 lira param vardı..çocuğum 2 aylıktı,zaten iş sorununa canım sıkılıyorken birde üzerine bu olunca sütüm gelmedi,çocuğumun her şeyini ailem karşıladı kaldı ki onlarda emekli insanlar ,kış mevsimi elektrik faturam evimin giderleri herşeyimi hallettiler...ben k.validemi arayıp çocuğu doktora götüremiyorum dediğim halde geleyim beraber götürelim denmedi...
kabus gibi 1 yıl geçirdim,kucağında ufacık bir bebekle ailemin eline bakmak o kadar zor birşey ki...iş aradım uzunca bir süre olmadı..bu sürede eşim bir sürü insan soktu araya ağladı yalvardı ve ben sadece çaresiz olduğum için , aileme daha fazla yük olmamak adına,çocuğunun ihtiyaçlarını karşılasın borçlarımı ödesin en azından diye barışmak zorunda kaldım...
üzerinden 4 yıl geçti beni pişman etmedi ,çocuğuna çok düşkün,benim gözümün içine bakıyor şimdi..ben 2 yıldır çalışıyorum yaşadıklarım ders oldu elime geçeni birikim yapıyorum,şimdi k.validem hiçbir şey olmamış gibi arayıp sormamı gidip gelmemi istiyor...öğreniyorum ki ben bu kadar sıkıntı çekerken görümceme işyeri açması için yüklü paralar verilmiş,görümcemin 3 çocuğunun da masrafı zaten onlar tarafından karşılanıyordu ..çocuklara yatırım olsun diye devremülk v.s.alınmış
siz olsanız bunca şeyden sonra hala susar mısınız?içimde kalsın istemiyorum artık yazmak bile bu kadar rahatlattı gidip içimde ne varsa sayıp dökeyim mi?

Genişletmek için tıkla...

distance .!.:

Kocanı affetmişsin ki bence bu çok büyük bir şey. Herkes yapamaz ben yapamazdım mesela. Aile ile de kötü anlamda muhatap olma hiç, ne gerek var ki? Sana haklısın kızım mı diyecekler sanki? Bir sonuç elde edemeyeceksin sadece canın sıkılacak. Bence sen eşinle ve çocuğunla mutlu mesut hayatını yaşa

Genişletmek için tıkla...

kbldmr .!.:

İnsan mı bu ya hayallahım ya eşin şimdi çalışıyomu peki canım herşeyin zamanı gelirmmerak etme çıkar bunlar o kadın dan

Genişletmek için tıkla...

blackangel80 .!.:

eşim çalışıyor zaten artık bir daha bana aynı şeyleri yaşatır beni aileme muhtaç ederse bir dakka düşünmem ayrılmak için..allaha havale ettim ben de

Genişletmek için tıkla...

kbldmr .!.:

Üzme kendini kaynanan insan olsa zaten eşini affettiğin için sana minnettar olması lazım madem bu kadar ızuyo seni olanlar kes alakanı olsun bitsin uzulmessin hiç olmasa biliyorum görmezden gelmek çok zor ama gormemeye çalış eşin ne diyor bunduruma

Genişletmek için tıkla...

blackangel80 .!.:

ben de yapamam diyordum ama gel gör ki çaresiz kalınca 1 şans vermek zorunda kaldım...dediğim gibi 5 kuruş param yoktu bebeğim vardı ,işsizdim aileme yük olacağıma gelsin evine çocuğuna baksın ben de bu arada kendimi toparlarım diyordum..şimdi ki gibi kendi ayaklarım üzerinde durabilseydim 1 dk.düşünmezdim boşanırdım kendi de biliyor bunu...

Genişletmek için tıkla...