Söylerseniz sevinirim. Dertlesmek istiyorum
Söylerim ama derdinize çare olacak şeyler değil sadece çemkirip:) rahatlama maksatli şeyler. Size önce annenizi hâlâ çağırıyor musunuz ve o da geliyor mu diye sormak istiyorum.
Hayır iyi bir bakıcı bulmuşken neden gelmesini istiyorsunuz? Hem de siz evde yokken. Bakiciya guvenmeme durumuna karşın kamera koymuşsunuz zaten gözünüz arkada değil. Anneniz de zorla geliyorsa neden bu denklemdeki herkese sıkıntı olacak bir şeyi ısrarla istiyorsunuz? Çocuk, bebek diyip geçiyoruz ama her şeyi anliyor hissediyorlar. Sevilmedigini de hissediyor çocuk. Durduk yerde sevilmemeyi tattiracaginiza etrafinda sadece ona iyi davranan insanlari barindirin.
Her şeyi geçtim sizi mirasindan bile mahrum birakacak insanlarla zaten sizin kendinizin artik görüşmemesi gerekmiyor mu? Kendi yuvanizi kurmuşsunuz, kendiniz de çalışıyorsunuz eşiniz de çalışıyor yani onlarla aynı evde kalmak zorunda kalmak, paralarına muhtaç olmak gibi bir durum yok çok şükür. Sevgilerine de muhtaç değilsiniz. Zaten sevgi verecek olsalar siz büyürken verirlerdi. Artık verseler neye yarar ki zaten vermiyorlar.
2 parça kumaşı getirdik diye söylemeye utanmiyorlar, (ihtiyaçları olsa size kızardım) ama çocuğunuzun rızkından çalmayı sorun etmiyorlar.
Anlamadığım bir şey var bu arada. Biricik oğluna neden kendi yapmıyor yemeği. Sizinki mi kiymetli oluyor? Tekrar söylüyorum ihtiyaçları olsa siz yapin derim zaten. Oğulları evlenince de gelinin burnundan getirecekler.
Zorla fotoğraf çekip eşe dosta torunumla ilgileniyorum havasini atacaklar.
Artık lütfen kimseyi çağırmayın da gitmeyin de. Onlar gelmek isterse arasinlar bir saat siz evdeyken gelsin gitsinler. Ama siz bir şey yapmazsaniz biz burada ne söylersek söyleyelim hepsi boşa gider.
