- 30 Eylül 2014
- 4.277
- 12.429
- 208
Hanimlar gunaydin,
Okadar yoruyorumki kendimi bu huysuzlugumla, biktim usandim inanin. Huysuzlugum sadece hoslandigim adama ama…
Bir sure once hos, olgun, ne istedigini ve istemedigini iyi bilen, prensipli, karakterli biriyle tanistim (daha dogrusu simdilik oyle gibi gorunuyor…). Yemin ederim ben bana bukadar huysuzluk yapsa bir erkek ‘git kimin bahcesinde bayiliyosan bayil!’ der kovardim. Sabirla, uzatmayarak, beni uyarip ‘yapma, lutfen yapma’ diye sabirla bekleyip duruyor, ama nereye kadar? Yazik, onada yazik, ama en cok bana yazik. Kotu hissedip duruyorum, sanki eski esimden miras kaldi bana ‘ kendi huzurumu kacirmak icin elimden geleni yapmak’.
Daha iki gun once bi konu yuzunden alindi (biraz hakliydi), tum gun gonlunu almaya calistim pas vermedi, sabaha kadar kotu ruyalar gordum e dogal olarak pazarim gayet keyifsiz gecti, onunda agzindan burnundan getirdim (pazar hicbisey olmamis gibi davranmaya basladi, daha cok sinirlendim tabi). Her iki uc gunde bir adami canindan bezdiriyorum, bakin, biraz once yine! Ve her defasinda gemileri yakmaya hazirim, pire icin yorgan yakmak hayatimin hikayesi oldu sanki.
Sabah artik dayanamadi ‘lutfen, kavga tartisma istemiyorum seninle basimin belasi, kiyamiyorum, gonlum el vermiyo fazla uzatmaya, hadi sende uzatma’ diyerek mesaj atinca idrak ettim. Ben cok sacmaliyorum hanimlar. Gercekten sacmaliyorum. Yok boyle bi huysuzluk yaa. Yanindaykende boyleyim! Hic eyvallahim yok. Halbuki cokkk hoslaniyorum, gozum gonlum aklim fikrim onda.
Ne yapiim soyleyin, sabah bu mesajini okudugum anda ‘belkide yardim almalisin kizim’ dedim kendi kendime..yoksa ilacim ondamidir, ask midir, kabul edemiyorum sanki, kendime izin veremiyorum sanki, yahu adam ‘seviyorum’ dedikce benim beynim sanki ‘error’ veriyor! Yardim almalisin dediginizi duyar gibiyim…hic istemiyorum ama, hic…
tavsiyeleriniz nedir..?
Okadar yoruyorumki kendimi bu huysuzlugumla, biktim usandim inanin. Huysuzlugum sadece hoslandigim adama ama…
Bir sure once hos, olgun, ne istedigini ve istemedigini iyi bilen, prensipli, karakterli biriyle tanistim (daha dogrusu simdilik oyle gibi gorunuyor…). Yemin ederim ben bana bukadar huysuzluk yapsa bir erkek ‘git kimin bahcesinde bayiliyosan bayil!’ der kovardim. Sabirla, uzatmayarak, beni uyarip ‘yapma, lutfen yapma’ diye sabirla bekleyip duruyor, ama nereye kadar? Yazik, onada yazik, ama en cok bana yazik. Kotu hissedip duruyorum, sanki eski esimden miras kaldi bana ‘ kendi huzurumu kacirmak icin elimden geleni yapmak’.
Daha iki gun once bi konu yuzunden alindi (biraz hakliydi), tum gun gonlunu almaya calistim pas vermedi, sabaha kadar kotu ruyalar gordum e dogal olarak pazarim gayet keyifsiz gecti, onunda agzindan burnundan getirdim (pazar hicbisey olmamis gibi davranmaya basladi, daha cok sinirlendim tabi). Her iki uc gunde bir adami canindan bezdiriyorum, bakin, biraz once yine! Ve her defasinda gemileri yakmaya hazirim, pire icin yorgan yakmak hayatimin hikayesi oldu sanki.
Sabah artik dayanamadi ‘lutfen, kavga tartisma istemiyorum seninle basimin belasi, kiyamiyorum, gonlum el vermiyo fazla uzatmaya, hadi sende uzatma’ diyerek mesaj atinca idrak ettim. Ben cok sacmaliyorum hanimlar. Gercekten sacmaliyorum. Yok boyle bi huysuzluk yaa. Yanindaykende boyleyim! Hic eyvallahim yok. Halbuki cokkk hoslaniyorum, gozum gonlum aklim fikrim onda.
Ne yapiim soyleyin, sabah bu mesajini okudugum anda ‘belkide yardim almalisin kizim’ dedim kendi kendime..yoksa ilacim ondamidir, ask midir, kabul edemiyorum sanki, kendime izin veremiyorum sanki, yahu adam ‘seviyorum’ dedikce benim beynim sanki ‘error’ veriyor! Yardim almalisin dediginizi duyar gibiyim…hic istemiyorum ama, hic…
tavsiyeleriniz nedir..?