Ailem eşime çok değer verir. Hem maddi hem manevi. Nişan düğün vs hep tek başına çabaladı. Babam da bu yüzden ona kıyamadı hep yardımcı oldu. Bütün kışlıklarımızı annem yaptı. Öyle ki markete sadece deterjan almak için gideriz. Sırf eşim çok yoruluyor çalışıyor diye ellerinden gelenin fazlasını yaparlar. ( çay şeker makarna tuz zeytinyağı bulgur mercimek pirinç tarhana salça reçel bal peynir ekmek memleketten alınır ve her gittiğimizde annem bize fazlasıyla koyar eve hep dolu dolu geliriz )
Bugun eşimle uzak bi yere gezmek için gittik. Yolda gelirken yol kenarında soğan patates vs satılıyordu( meşhurmuş gittiğimiz yerde )
Her neyse eşim küçük bir çuval ailesine bir çuvalda eve soğan aldı. Arabaya binince “ keşke annemlere de alsaydın “ dedim. İlerde alırız dedi ancak benim ister istemez suratım düşünce bastı geldi eve. Hiçbir şey demedim. Alındığımı anladı eve gelince “ neden suratın asık ben seni mutlu edemedim galiba “ dedi. İnan’ın mesele soğan değil ailem alıyo zaten ama onun düşüncesizliği ve ayırması çok zoruma gitti.