Çok korkuyorum

canım doktora gideceksin
 
Coktan o hale geldimki ertesi gun kelebegi tokAtlarkn gordum kendimi sozde kndimden uzaklatirmaya calisiyorim
 
O kopege ses gitsin die yaklasirsam bn kalpten giderim:) ama yinede bkicm :)
 
Kendimi gördüm resmen. Birkac ay önce köpek kovalamisti :))mahalle kalabalikti yaz aksami hem rezil oldum hem de iyi ki kalabalikti kopegi kovdular gercekten o korkuyu suan bile yasiyorum. O gunden sonra korkum artti. Korkma diyenlere de sinirleniyorum kopek bu garantisi var mi :))bizim mahallede suru halinde geziyorlar genelde :) kabus
 

Dimi ama ya kopek bu hayvan sonucta napcagi bellimi olur :)))
 
Bende bazi köpeklerden korkuyorum. Hele türkiyedekilerden, hepsinden korkuyorum. Yanimizdan gecince hemen diger tarafa kaciyorum. Esim" kacma, öyle yaparsan korktugunu anlar daha cok saldirir." diyor ama ne fayda. Sanki ben bilmiyor muyum ama elimde degil iste..
 
Bende de var bu korkumu artık neyse fobim yani,
Gördügüm yerde yolumu degiştiriyorum.
Beni küçükken ısırmıştı o yüzden sen yine iyi atlatmışsın
 

Anlamiyolar iste bizi o an keske yerimizdr olsalarda nasil korku yasadimizi bilseler :)
 
Çocukluğumda saldırıya uğradığımdan mütevellit ben de çok korkardım.Öyle böyle değil ama.Yolda yanımdan köpek geçti diye tanımadığım adamın kucağına atlamışlığım,dışarda köpek var diye bir buçuk saat bankamatikte kapalı kalmışlığım var
Kızım doğduktan sonra o kadar çok kedi köpek düşkünüydü ki,mecburen yendim korkumu.İçimde bütün kanımın ayaklarımdan toprağa çekildiğini hissederdim başlarda.Zamanla ufak adımlarla geçti hepsi.
Şimdi mi?Dört tane köpeğimiz var.Ölüyorum onlar için.Sokak köpekleri için arabamda mama taşıyorum.Gördüğüm yerde besleyip seviyorum.Üç beş tanesiyle güreşmişliğim bile var.Bildiğin sarılıyoruz artık yani
Demem o ki,aşılmaz bir durum değil bu.Ben aşıp bu hale geldiysem sen de aşarsın.Sarılma aşamasına geçmesen de olurMinik minik adımlarla ilerle.
 


Ayy ne guzel darisi benim basim insallah bende korkumu yenmek istiyorum :)))
 
sokaktaki her köpek saldırgan değil diyemeyiz elbet ancak korktun mu daha çok üzerine geliyorlar. yazlıkta sahilde baktım köpek üzerime geliyor havlıyor normalde kaçmam ama korktum bundan korktukça denize girdim dizime kadar meğerse oyun yapıyormuş ev köpeğiymiş ancak denizden yürümeye devam edince gitti köpek de. orada oturan iki amca ile bir teyze de tebrik ederiz soğukkanlı davrandın kaçmadın denize girdin diyor birde bana sor amca ömrümden ömür gitti dedim içimden
 
Köpekten değil insanlardan kork sen, kuduz olmayan köpek ısırmaz. Korkulacak hayvan var korkulmayacak hayvan var kedi köpekten korkanları hiç anlamıyorum git bi barınağa sev onları yenersin bu korkunu.
 


Sogukkanli olamiyom ben ya vucuduma kadar titriyorum :)
 

Aynı korku malesef ki yıllardır bende de var, ortaokuldayken (15 yılı geçti yani) karşı apartmanda birinin baktığı bir süs köpeği vardı, sabah yanımda geçerken ben de ay ne tatlı diyordum, köpek bir hırladı bana peşime düştü, sabahın 7'si servis bekliyorum bir çığlıklar bastım kapıcı bile çıktı dışarı noluyor diye, camlar titremişti yani. Hayvanları çok seviyorum ama o uyuz köpek meğer saldırganmış, sahibine de hırlayıp ısırıyormuş. Köpek beni tanıyordu artık, ne kadar uzaktan gelirsem gelim hemen başlıyordu bana doğru hamle yapıp havlamaya. Annem de bigün gözleriyle görünce dedi, şimdi anladım cidden seni görünce kendini sana kesti dedi.
Apartmana giriş yolumuz tek bir dar aradan geçiyor, apartmanların önünde 2'ye ayrılıyordu, yıllarca her Allah'ın günü o korkuyla koşarak girdim apartmana, çöp atmak, bakkala gitmek hayal olmuştu zaten, sürekli sağı solu kollayarak yürüyordum, evden çıkmadan önce balkondan etrafı kolaçan ediyordum. Sonradan verdiler hayvanı ama bende çok fena korkusu kaldı. Ne zaman köpek görsem kendimi en yakınımdaki kişinin önüne atıyorum, genç yaşlı erkek bayan kim varsa en yakınımda hemen koluna girip onu da sürüklüyorum.
Geçtiğim yollar, gideceğim yerler, her planım bu korkuma bağlı, ben yolda yürürken balkondan bile havlasa dizlerim titriyor. 1-2 kere yakınlaştım ama olacak gibi değil. Şuanda dayımda misafirim mesela apartman yeni yapıldı, yolu 100 m falan ama hiç ışık yok ve çok ıssız, orada alçak tellerin arkasında geniş bir alanda bağsız bi rottweiler var ve önünden geçmek zorundayım. Geçen sabah uzaktan baktım yoktu geçeyim dedim sonra bi nefes sesi duydum gayriihtiyari bi baktım ki kocaman köpek bana bakıyor, dizlerimin bağı çözüldü, jöle kıvamına geldiler, bi kere havlasa olduğum yere yığılacağım daha taşımayacak dizlerim beni. Dün akşam da hava karanlık en az 15 dakika cesaretimi toplamaya çalıştım oradan geçebilmek için, en sonunda şemsiyemi açıp onun olduğu tarafa tuttum onu görmemek için, bi yandan da kulaklarımı tıkıyorum şarkı söylüyorum ki duymayayım onu diye, çünkü nefesi, pati sesi, havlaması korkutuyor beni, sonuçta yanıma gelemez çit var ama havlarsa diye bile ödüm patlıyor.
Benimki geçmedi yani, o anki kalp çırpıntılarım, kulağımdaki basınç, yaşadığım panik, çaresizlik ve acizlik hiç geçmiyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…