Çok Korkuyorum

labfaresi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2014
2.671
5.301
158
Evet korkuyorum.

Neredeyse 2 yıllık evliyim. Çocuk istediğimiz için tedaviye başladık. Ancak ben korkuyorum. İliğime kemiğime kadar hem de. Ya bakamazsam ona? Ya en az kendi ailemin bana yaptığı kadar zulmedersem? Ya o da bir gün bana kırılır ve keşke senin çocuğun olmasaydım derse?

Kimsemiz yok... Ailemiz yok.. Kimsemiz yok...

Ya bu kadar yalnızlık içinde bir kere bile olsa bir desteğe ihtiyaç duyarsam ve o desteği bulamadığım için ayakta kalamazsam? Ya çocuğum yalnız kalırsa? Ya benim yüzümden zarar görürse? Ya ben iyi bir anne olamazsam...

İliğime kemiğime kadar korkuyorum. "Hamilesiniz" sözünü duymaktan korkuyorum. Doğurmaktan korkuyorum. Ama en çok O meleği hakettiği gibi büyütememekten onu sevememekten incitmekten korkuyorum.

Bu hazır olmadığım anlamına mı geliyor? Çok istiyorum ama çok korkuyorum....
 
Sizin ailenizi hatırlıyorum sanırım. Öyle olmanız için saf kötü olmanız gerek. Siz anne olmayı çok istiyorsunuz ve onu çok seveceğinize eminim bu yüzden.
 
Bence bu endiselere sahip olmaniz bile iyi bir anne olacagınızı gösteriyor :)

Ikinizin ailesini de biliyorum ve bence siz o aileler sayesinde nasil bir anne-baba olmayacağınızı öğrendiniz :)

Daha basit bir endiseden bahsedebilirim size. Arkadaşım hamileyken sürekli "ya dogduktan sonra aciktigini anlamazsam bebegimin, ya cani yandığını farkedemezsem, ya bir gece uyanir da onu duyamazsam" derdi. Ama anne olduktan sonra hic de korktugu gibi olmadığını, bebeginin bir aglamasndan ne istedigini hissettigini söylüyordu.

Bence bebekle beraber evinize nese de gelecek :) eğer esinizde de bu korku varsa oturup dertlesebilirsiniz, bi yol plani yapabilirsiniz
 
Seninle aynı durumdayım . Bende 2 senelik Evliyim ama bende aynı bu çelişkileri yasıyorum
 
Iki cocugum var cok şükür.
Mukemmel bir anne degilim, zaman zaman hayal kirikligina da ugratiyorumdur onlari mutlaka. Belki kızıyorlardir da.
Ama bu dünyadaki herkesten cok onlari seviyorum.
Onlara iyi birer anne olabilmek için elimden gelen her seyi yapiyorum.
Asla olmasalardi demedim
Cok sukur Allah nasip etti. Layigiyla buyutmek icin de her imkanimi zorlarim. Bence yeterli bu kadari ;)
 
böyle düşünüp kaygılanmanız bile iyi bir anne olacağınızı gösteriyor bence.

ailenizi geçmişi bi kenara bırakın.

bende sevgisiz büyüdüm gibi bişey.ama sevgimi ilgimi çocuğuma fazlasıyla gösterdiğimi düşünüyorum.ailem gibi olmadım olmıcam da biliyorum. mükemmel değilim kimse olamaz tabiki.


siz de biraz kendinize güvenin. su akar yolunu bulur.
 
Bence bu endiselere sahip olmaniz bile iyi bir anne olacagınızı gösteriyor :)

Ikinizin ailesini de biliyorum ve bence siz o aileler sayesinde nasil bir anne-baba olmayacağınızı öğrendiniz :)

Daha basit bir endiseden bahsedebilirim size. Arkadaşım hamileyken sürekli "ya dogduktan sonra aciktigini anlamazsam bebegimin, ya cani yandığını farkedemezsem, ya bir gece uyanir da onu duyamazsam" derdi. Ama anne olduktan sonra hic de korktugu gibi olmadığını, bebeginin bir aglamasndan ne istedigini hissettigini söylüyordu.

Bence bebekle beraber evinize nese de gelecek :) eğer esinizde de bu korku varsa oturup dertlesebilirsiniz, bi yol plani yapabilirsiniz


inanır mısınız durup durup bunları düşünüyorum. uykum çok ağır. bazen yorgunluktan elim kolum kalkmıyor. ya duyamazsam ya yapamazsam diye içim içimi kemiriyor. ailemi hatırlamanız beni daha iyi anlamanıza olanak sağladı. onları düşündükçe daha da fena oluyorum. ya dibine düşen armut olursam diye...

eşim sürekli düşünme yap Allah kolaylık verecek diyor. ne bileyim...
 
hazır değilsen neden tedavi görüyosun ki? herkesin acabaları olur ama seninki aşır boyutta.
 
inanır mısınız durup durup bunları düşünüyorum. uykum çok ağır. bazen yorgunluktan elim kolum kalkmıyor. ya duyamazsam ya yapamazsam diye içim içimi kemiriyor. ailemi hatırlamanız beni daha iyi anlamanıza olanak sağladı. onları düşündükçe daha da fena oluyorum. ya dibine düşen armut olursam diye...

eşim sürekli düşünme yap Allah kolaylık verecek diyor. ne bileyim...

Ben size verdiğim örneği 1 kişiden duymadım. Emin olun icinde biraz annelik sefkati taşıyan herkesin durumu bu. :)

Siz ailenizin yaptıklarından rahatsız oluyordunuz, çünkü onlar gibi degilsiniz. Farklısınız. Keza esiniz de öyle. Yani siz o kötü ailenin içinde dogru kalabilmis ve sonra da birbirini bulabilmiş 2 sevgilisiniz :)

Bu tarz endiseleri sahip kadınlarn ben hep iyi bir anne olduklarını gördüm. Elbette sizin de hatalarınız olucak. Benim annemin de oldu ama onları hatırlayıp gülüyoruz simdi :) önemli olan çocuğu yaralayacak seyler yapmamak

Siz birikim yapmaya başlayın. Ileride yardıma ihtiyac duydugunuzda da ailelerinize minnet etmezsiniz, birikiminizle atlatırsnz o süreci. Dunyadaki herkes ailesiyle büyütmüyor ki

Aileniz size sürekli mutsuzluğu, endiseli olmayı, korkmayı empoze etti. Hala bunu hissetmeniz, hala hayata karşı korkak olmanız cok normal bence. Tabi bu benim biraz cahilce bi yorumum. En doğrusunu Astoria Astoria söyler :)
 
Bunları düşünüyorsan iyi bir anne olacaksın canım merak etme.
Hiçbirşey düşünmeden keyfi yapanlarda sıkıntı oluyor bazen.
Bende çok düşünüyorum ama olmuyo :(
 
Annelik iç gudusel olarak yansır insana ki şimdiden doğmamış çocuğunu düşünüyorsun mesela.benim korktuğum da 4 yıldır beklediğim acılar çekerek hem de tedavimin sonunda ya anne olamazsam korkusu bence asıl korku bu
 
inanır mısınız durup durup bunları düşünüyorum. uykum çok ağır. bazen yorgunluktan elim kolum kalkmıyor. ya duyamazsam ya yapamazsam diye içim içimi kemiriyor. ailemi hatırlamanız beni daha iyi anlamanıza olanak sağladı. onları düşündükçe daha da fena oluyorum. ya dibine düşen armut olursam diye...

eşim sürekli düşünme yap Allah kolaylık verecek diyor. ne bileyim...

Uyku konusu aynı ben.
Davul çalsalar uyanmazdım ya öyle aşkla uyurdum.
Ben de hep korkardım.
Çocuk ağlasa duymam diye.

Ama o iş öyle değilmiş.
Duyuları gelişiyor resmen insanın.
Ne kadar yorgun olursan ol
Kimseyi duymasan da kendi çocuğunu duyuyorsun.
Bunun bilimsel bi açıklaması da vardı bildiğim kadarıyla.

Rahat ol, Allah yardımcın olsun.
Sağlıkla gelsin bebeğin..
 
Annelik içgüdüsel bir şeydir. Çocuğu veren Allah annelik kabiliyetini de veriyor
 
Tam tersi hazıe olduğunuzu gösteriyor bence, çocuğunuza nasıl davranmanız ve davranmamnız gerektiğini çok iyi biliyorsunuz çünkü
 
Rahatına düşkünsen tabiki erteleyebilirsin.Agır gelebilir çünkü.

Bizim de yakınımız yok annelerle görüşmüyoruz.Uzaktayız.Eşim asker yılın 7 ayı görevde,hem yurtiçi hem yurtdışı.Ama biz 4 yıldır çabaladık ancak oldu.

Korkmak,telaşe etmek yerine ne yapabilirim,nasıl davranmalıyım bununla ilgili bilgiler ediniyorum.Çünkü hem ana hem baba olacağım.Uzak bir şehirde Başbaşa kalacağım bebeğimle.

Kısacası korku varsa bu yola girmeyin bence de.Çünkü korkuyla Degil kendine güvenerek,kendinden emin olarak iyi yetiştirebilirsin.
 
Bu tedirginlikleri yasiyorsaniz farkindaligi yuksek bir anne olacaksiniz demektir. Farkindaligi yuksek birinden de cok guzel anne olur.

Ben hep derdim nasil anne olunacagini bilmiyorum ama nasil olmamam gerektigini iyi biliyorum. Iste bu benim kendime guvenmemi saglayan sey.
 
Back
X