• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çok mu bencilim?

selbisu

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
18 Mart 2009
15
0
86
49
Ankara
benim 15 yasinda kizim var ve bundan 3 ay evel arkadas vesilesiyle 3 yas büyük olan bi gencle cikmaya basladi.
ne kadarda istemesemde karsi cikmasamda. cünkü bu genc okulu birakmis ve yas farki oldugu icin korkularim dogdu. benim kizim okuyor. suan onun son senesi ve derslerini etkiliyecekdir diye.
tahmin ve hisettigim gibide kizim okuldan sogumaya basladi. vari yogu bu genc oldu.
ilk zamanlar ne sölersem anlamiyordu bana tepki veriyordu. ben kizimi kendimden uzaklastirmamak icin bu arkadasliga kabul etmek zorunda kaldim. amaa.. peslerini birakmadim. yerine göre takip ettim. ve arastirmamda ortaya kizimin ve o gencin arkadas cevresinin alkol ve uyusturucu kullandini ögrendim.
bu ögrendimle birlikte bos kalmadim. kizima sert cikismak zorunda kaldim. ne kadarda o genc kullanmasada ama o kisiyle birlikte öle bi ortamda bir kere hayir der ikicisindede ama belkim 3cüsünde bende kizimi kaybederim diye kizima " YA beni YADA o GENCI secersin!!! diye tepki verdim.
kizim ortamin gecde olsa iyi bi ortam olmadini kendide farkina varmaya basladi ve bu sözüme karsi beni secti.
ama duygulari o gence karsi cok agir bastigi icin bana bakislari sanki suclar gibi. senin yüzünden sevdigimi terk ettim der gibi.
bende üzülüyorum.. yeri geldi kizim dizimde agladi o genc icin yeri geldi karsilikli aglastik acisini..belki o genc cok iyi biriydi ama ben bunu sansa birakazdim.
bu kondu sizler düsüncelerinizi söyleyin ben cok mu bencil anneyim ki kizimi sevdiginden ayirdim?
 
benim annem erkek arkadaşımla çıkmaya başladığımda
telimi karıştırmış mesajlarımı okumuş
ve teli elimden aldı..5 ay kadar yaklaşık telefonsuz kaldım..
ama yinede ne pahasına olursa olsun bu ilişkiyi sürdürdüm
gizli tel aldım,yakalandım,arkadaşların teline taktım
akrabalarımın teline taktım vs...vs...
belki gereksiz bir inattı ama inatlaştım durdum..
yani siziin kızınızda da yapma dedikçe daha çok yapmak isteği
doğmuş olabilir..yaşı daha çok küçük şu an için bir ilişki yaşaması için çok erken
üstelikte anlattığınız gibi biriyse...her daim yanında olun,kafasını dağıtmaya çalışın
zaten bir kaç sene sonra o da benim gibi yaptığı cahilliğin farkına varacaktır..
 
hayır canım bencillik yapmamışsın
her annenin vereceği tepkiyi verimşsin
tüm yolları denemişsin...
sana şimdi kızabilir ama sonra anlayacak
otur konuş niye yaptığını korkularını anlat
ona güvenin olmadığını da düşünebilir...
ancak onun istemi dışında neler olabileceni anlat...
 
15 yaşındaki çocuğun sevgisinden ne olur yaaa....
En iyisini yapmışsınız... 15 yaşında yaşanan ilişki sevmekten öte hoşlanmadır, zaten topu topu 3 ay sürmüş....
Kendinizi bu kadar üzmeyin, bu kadar drama bağlayıp ağlama seansları da düzenlemeyin... Kızınzla oturup birlikte ağlamak yerine birlikte eğlenmeyi deneyin, çıkın beraber alışveriş yapın, sinemaya gidin, böylece bu kötü ilişkiyi unutması daha kolay olacaktır
 
büyük konuşmak istemiyorum ama,
siz de çok hata sezdim ben...
15 yaşındaki bir kızın arkadaş çevresi
ailenin gözetiminde olmalı,kendinden yaşça büyük,
okulu bırakmış biriyle nasıl arkadaşlık etmesine izin verirsiniz...
bence disiplin ailede başlıyor,saygı ailede başlıyor...
bazı konularda kızınızla yüz göz olmamalıydınız ki,
kendinizi,tanımadığınız bir çocukla kıyaslamaya kadar gitmiş...
ne denemek,ya ben,ya o...tutupta dövün demiyorum ki,
karşıyım şiddetin her türlüsüne,ama
ailenin hiç mi yaptırımı yok ya,bu nasıl bir düzen anlayamadım...
baba nerede arkadaşım...??
 
ben okumaya başladığımda kızınız sizden gittikçe uzaklaşıp o gence bağlandığını yazacağınızı sanıyordum. çünkü genelde "ya ben ya o" diye başlayan replikler; karşı tarafın henüz yaşının küçüklüğü dolayısıyla "o" diye sonuçlanıyor.
çünkü çok kışkırtıcı bir yöntem..
ama ne mutlu size.. kızınız kendine göre doğru ya da yanlış sizin yanınızda..
ama sizi tamamen haksız olduğunuzu düşünse bence yanınızda olmazdı..

bence kızınızın yaşadığı bir nevi gençlik aşkı..
sonuçta bu yaşta mantıklı ilişkiler kurmasını bekleyemezsiniz zate..
ama "ben kızımı sevdiğimden ayırdım çok bencilim" diye düşünmeyin; sonuçta sizi suçlasa paylaşmaz acısını da..
ama acısı bugün olmazsa yarın geçicektir, endişelenmeyin..

tekrar söylüyorum; siz bencil değilsiniz..
çünkü kendinizi değil kızınızın hayrını düşünüyorsunuz..
 
15 yaşmı. çocuk daha. aşkmı ... 15 yaşında çocuğun aşkından ne olur.
sizde , kızınız,kocaman insan gibi kendinizi suçluyorsunuz. sanki kızınız 25in de gibi...

bencil değilsiniz. doğru olanı yapmışsınız. uyuşturucu ve alkol ortamı olan o gençle kızınızın işi ne . 15 yaşındaki çocuğun......
 
hayır hiç bencil bir anne değilsin.
tabi ki kızının kararlarında ona yön verip doğru yolu göstereceksin.
15 yaşımı hatırlıyorum da o yaşlarda daha yeni yeni karşı cinsi fark etmeye başlıyosun ve duyguların ağır basıyor,doğruları göremiyosun.
bu da gelip geçici bir durum.
sen de biliyosun ki daha ne aşk acıları yaşayacak...
böle biri her ne kadar çok iyi biri olsa da arkadaş çevresinden etkileniyor ve sevgilisi oalrak kızın da etkilenecek.sen uyarmakla en doğrusunu yapmışsın.çok baskı kurmadan bu şekilde devam etmelisin.
 
biz burda fikirlerimizi yazıyoruz tabi ki ama size en iyi cevapları; sizin gibi egenlik çağında ya da o dönemleri atlatmış çocukları olanlar verir herhalde..
 
bencillik değik bu bence.
bir kere en başta karşı çıkmayarak çok iyi yapmışsınız.psikolog değilim ama o yaşlarımı düşünerek şunu diyebilirimki;eğer baştan karşı gelseydiniz kızınız size muhtemelen karşı gelecek yada gizlice ilişkisini sürdürecekti.sizede hiç bişey anlatmayacaktı.bu durumda ne bu arkadaşlığın gidişatı nede çocuğun çevresi hakkında bu kadar bilgi edinemeyecektiniz.
sizi suçlar gibi baksada size hak verdiki lafınızı dinledi.
tabi yinede çok güvenmemek lazım.sizi oyuna getirmeye çalışıyorda olabilir.yani ayrıldım deyip görüşmeye devam ediyorda olabilir.çaktırmadan,tehdit etmeden,yine arkadaş gibi davranarak takip edin.
zira yaşı çok fazla sıkmayacak kadar isyana müsait olduğu kadar,bu tür ortamlar için fazla başı boş bırakmayacak kadarda hata yapmaya müsait..
Allah yardımcınız olsun...
 
bakın arkadaşım,bir anne olarak manevi anlamda
hep yanınızda olurum,destek olurum ....ama;
çok duygusalım ama çok ta katıyımdır...
kızım 12 yaşında,elbette okul aşkı dedikleri
platonik duygular yaşayacaktır,buna engel olamam ki...
ama ben kızımın çalıştığım halde,hep ensesindeyimdir,o da bilir bunu...
katıyım evet,benden habersiz okul sonrası bir yere gidemez,
bu korku değil,sakın yanlış anlaşılmasın,ben
kızıma babamın bana anlattıklarını anlattım...
ilk hedefin okumak olduğunu anlattım...
aşk,meşk işleri için daha çok büyümesi gerektiğini anlattım...
anneden habersiz,kimseden bir kağıt parçası bile olsa alınmayacak bunu anlattım...
böyle gidiyor işte...
sizi anlıyorum ama tatlı sert olun lütfen...
sizin karşınıza geçipte,daha 15 yaşında bir kız,
bir çocuk yüzünden laf söyleme cürettini nereden buluyor...
bu kadar rahat olmayın lütfen...
bırakın beni sert anne,kuralcı anne bilsinler,
umrumda bile değil inanın...ben kızıma doğruyu öğreteyeim de
o bunu düşünmüş,şu bunu düşünmüş,hiç de önemli değil benim için...
lütfen,kızınıza bazı kurallar koyun,doğruyu,yanlışı anlatın,
yaşaması gerekenlerin zamanı olduğunu söyleyin,
aklını derslerine vermesinin şart olduğunu
söyleyin,çünkü daha çok küçük annesi...
başkaları bizim baktığımız gibi bakmıyor kızlarımıza....
sevgiler...
 
bencllikmi olur arkadaşım..siz onun annesisiniz.ve nerelerden kötülük geleceğini ondan iyi biliyor,korumak istiyorsunuz..çokta doğru yapmışsınız..

körpecik hayatını mahfetmesine izinmi vericektiniz..

geçmiş olsun..
a.s.
 
Canım arkadaşım. Benim de 13ünde bir kızım var. Sizi anlıyorum.
Kızınızla arkadaş olmaya çalışmanız çok güzel ama siz ipin ucunu biraz kaçırmışsınız.
Ne olursa olsun sizin anne olduğunuzu unutmaması gereken bir yaşta.
Olaylar sizin kontrolünüzde olmalı ama bu şekil değil.
Bencil değilsiniz ama hatalısınız.

15 yaşındaki bir kıza ya ben ya o deyip olayları iyice dramatize edip onun kafasında iyice büyütmesini, ciddiye almasını sağlamışsınız.
Şimdi de bu ayrılık acısına ortak olup iyice beynine yerleşmesini sağlıyorsunuz.
Yapmayın böyle.. arkadaş olmak bu demek değil.
Sizin bu noktada anne olmanız lazım. Bi toparlanın bakalım, kızınızla konuşun bol bol, derslerine yardımcı olun, beraber bir şeyler yapın, örgü örün, yürüyüş yapın...
Beraber oturup ağlamak niye? Nasıl unutacak bu şekilde?

Bir de gerçekten merakımdan soruyorum "O" deseydi ne yapacaktınız?
 
uysuturucuyu duymasaydım cok ustune gıttın dıyecektım ama pısman olmktansa ıyı yapmıssın ...
 
Benclik degildir bu....evladinin iyligni istemek nasil bencilik olabilir...??

15 yasindaki bir kiz tabikide sizin benim gördüklerimi göremez..o gencin ona yarin öbür gün zarardan baska birsey getiremeyecegini idrak edemez...bir yetiskin akli ile sizi anlamasini beklemeyin lüften....cünkü o bir yetiskin degil.....:delphin:

Tabiki gün gelecek Anne cok hakliydin diyecek o güne kadarda kesinlike kizinizin pesini birakmayin sürekli takipte olun..:kahve:

Songülcügmün dedikleride cok dogru..dikkate almanizi öneririm..:delphin:
 
Hatırlıyorum bi kız arkadaşım vardı beni parka götürürdü yaz tatili olduğu için sürekli orada duruyorduk tabii orada takılanlar pek iyi değillerdi ama o zaman anlayamıyorduk..Bir gün ananemle ,annem beni parktan almaya geldiler ama nasıl bi almaya gelme zaten ananemden ödüm kopardı bir daha o oldu benim için .Şu an diyorum ki iyikide gelmişler iyikide korkutmuşlar. Başka şekilde yaptırımın yoksa ne yapabilirdin ki? Ben bunu bencillik değil annelik iç güdüsü olarak görüyorum üstüne üstük takdir bile ediyorum çocuğuna sahip çıkıyorsun ...Helal olsun sana çocuğunu takip etmişsin onun yaşı kaç ki daha..
 
bakın arkadaşım,bir anne olarak manevi anlamda
hep yanınızda olurum,destek olurum ....ama;
çok duygusalım ama çok ta katıyımdır...
kızım 12 yaşında,elbette okul aşkı dedikleri
platonik duygular yaşayacaktır,buna engel olamam ki...
ama ben kızımın çalıştığım halde,hep ensesindeyimdir,o da bilir bunu...
katıyım evet,benden habersiz okul sonrası bir yere gidemez,
bu korku değil,sakın yanlış anlaşılmasın,ben
kızıma babamın bana anlattıklarını anlattım...
ilk hedefin okumak olduğunu anlattım...
aşk,meşk işleri için daha çok büyümesi gerektiğini anlattım...
anneden habersiz,kimseden bir kağıt parçası bile olsa alınmayacak bunu anlattım...
böyle gidiyor işte...
sizi anlıyorum ama tatlı sert olun lütfen...
sizin karşınıza geçipte,daha 15 yaşında bir kız,
bir çocuk yüzünden laf söyleme cürettini nereden buluyor...
bu kadar rahat olmayın lütfen...
bırakın beni sert anne,kuralcı anne bilsinler,
umrumda bile değil inanın...ben kızıma doğruyu öğreteyeim de
o bunu düşünmüş,şu bunu düşünmüş,hiç de önemli değil benim için...
lütfen,kızınıza bazı kurallar koyun,doğruyu,yanlışı anlatın,
yaşaması gerekenlerin zamanı olduğunu söyleyin,
aklını derslerine vermesinin şart olduğunu
söyleyin,çünkü daha çok küçük annesi...
başkaları bizim baktığımız gibi bakmıyor kızlarımıza....
sevgiler...

songülcüüm dediklerine katılıyorum ama madalyonun diğer tarafınada bakmak lazım.
yani biz anneler istediğimiz kadar katı olalım,yapmaya niyeti olan yinede yapar.bunuda öyle güzel saklarlarki şaşar kalırız.
sana senin duymak istediklerini söyler ama diğer taraftan bildiğini okur.kurallar ne kadar katılaşırsa karşı tarafta o kadar çok kaçış noktası yaratır.
heleki çok tehlikeli olan ergenlik dönemlerinde iplerin azıcık gevşek bırakılması taraftarıyım.
burda konu sahibi arkadaşın hatası şu bence.ya o ya ben diyerek konuyu içinden çıkılmaz bir hale getirmeseydi keşke.ya kızı onu seçseydi ne olacaktı?
 
her annenın yapması gerekenı yapmıssınız
bencıllık degıl bu bence
ama kızınız daha 15 yasında bu ısler ıcın erken geldı bana
onun ıcın suan kı oncelıgı okulu olması gerk
 

burda konu sahibi arkadaşın hatası şu bence.ya o ya ben diyerek konuyu içinden çıkılmaz bir hale getirmeseydi keşke.ya kızı onu seçseydi ne olacaktı?

Katılıyorum, benim de demek istediğim buydu.
Çocuklarımıza alternatifler sunarken arkasını da getirmemiz gerekir, biz dengesiz durursak karşılarında onlar bizi düşürmeyi çok güzel becerebiliyorlar çünkü.

Ayrıca o yaşlarda zaten her şeyi büyütme, abartma eğiliminde oluyorlar yaşadıklarını.
Dolayısıyla bunun basit ve geçici bir şey olduğunu göstermesi gereken de biziz yine.
Diğer türlü o çocuk kafasında çözemez o konuyu. Annem de böyleyse demek ki cidden çok zor bir durumdayım ne yapacağım ben diye düşünmeye devam eder.

Ama anne olarak hislerinizi de anlıyorum, kolay değil annelik.
Takip etmişsiniz, boş bırakmamışsınız, tebrik ederim.
Olması gereken bu... üzgün bakışlarına takılmayın çok, duygusal davranmayın.
En nihayetinde o bir çocuk daha... atlatacaktır.
Siz konuyu kapatın yeter.
 
songülcüüm dediklerine katılıyorum ama madalyonun diğer tarafınada bakmak lazım.
yani biz anneler istediğimiz kadar katı olalım,yapmaya niyeti olan yinede yapar.bunuda öyle güzel saklarlarki şaşar kalırız.
sana senin duymak istediklerini söyler ama diğer taraftan bildiğini okur.kurallar ne kadar katılaşırsa karşı tarafta o kadar çok kaçış noktası yaratır.
heleki çok tehlikeli olan ergenlik dönemlerinde iplerin azıcık gevşek bırakılması taraftarıyım.
burda konu sahibi arkadaşın hatası şu bence.ya o ya ben diyerek konuyu içinden çıkılmaz bir hale getirmeseydi keşke.ya kızı onu seçseydi ne olacaktı?


kronikcim dedim ya,bu tip değerler temelden verilir çocuğa...
hani eğitim şart diyoruz ya,ailedeki eğitim de şart diyorum ben de...
hangi anne bu durumu yaşamak ister ki...
önemli olan çocuğuyla diyaloğu koparmamak..
bizim çocuklarımız,bizden daha şanssız bu konuda,
çünkü onların söyleyeceği her yalanı,
bizler neden ve ne için söyleyeceklerini az çok biliriz.
neden,çünkü çocuklarımızla daha ilgiliyiz,
herşeyleriyle alakadarız...
kısaca demek istediğim herkes yerini bilmeli,
çocukla yakın olmalı ama yüz göz olunmamalı...
hani biraz çekinmeli çocuk...yasaklar her zaman
ilgi görür,ama bu yasakları anlayabileceği tarz da anlatmak bizim işimiz...
tatlı sert olmak zorundayız...ortam çok kötü ve tekrar söylüyorum...
dışarıdaki insanlar,bizim çocuklarımıza baktığımız gibi bakmıyorlar maalesef...
sevgiler...
 
Back
X