Not : Yazdıktan sonra farkettim uzun olmuş okuyanlara teşekkürler .
Çevremdeki insanlar en ufak hareketime ya da sözüme hemen alınıyor beni dışlıyor benden vazgeçiyor. Kimsenin bana tahammülü kalmamış gibi düşünmeye başladım. Kelimelerimi sürekli düşünerek çıkarsam bile herhangi bir şeye alınıp bana bağırıp çağırabiliyorlar. Ben bu insanlara bu kadar büyük ne yapıyorum hakkaten merak ediyorum. Benden tiksiniyorlar mı ne oluyor ?
Bir örnek verecek olursam , bugün annemleri dışarı çıkarmam gerekti. Bir yerlere gidecektik sözleştik. Arabayla götürücem. Ben arabayı sürekli dışarı çıkarmıyorum çünkü yaşadığım yerde inanılmaz bir park sorunu var. Bir kere bir yere park edince münkün oldukça kımıldatmıyorum. Bugün çıkaracağım için arabayı heyecanlıydım ayy bakalım dönüşte yer bulcaz mı stres oldum fln dedim. Neyse bindik arabaya gideceğimiz yere vardık ( oraya daha önce gitmemiştim nasıl bir yer olduğunu bilmiyordum ) . Bir de baktık ki oraya sadece vapura binen müşterileri arabayla alıyorlar aksi halde dışarda bırakıp yürüyerek gideceksin. Vapura binmesen de 30 lira ödersen vapur parası yine alıyorlar. Bunu öğrenince şaşırdık tabi ne yapalım olmazsa çıkarız dedik çıktık mecburen. Çıktığımız yerde de anca otoparka koycan öyle gelcen. Napalım fln dedim annem de dedi başka yerdeki şubesine gidelim bende arabayı sürüyordum ya orda da var ama sanki park sorunu dedim aacaba yakınında bi avm var oraya koyup mu gireriz diye düşünüyordum. Tam dicektim ki daha rahat bi yeri varmı acaba oraya gidelim. Annem çıldırdı. Sen benim burnumdan getiriyorsun sen şöylesin sen böylesin . Zorla götürüyorsun bizi neler neler saydı. Şok oldum ya dedim oraya almamalarının benimle ne gibi bir alakası var ? Ben sana bıraktım kararı o zaman ödeseydin girseydin madem ? Oooo yok efendim ben onlara yemek de yemicekmisiniz demişim nasıl öyle dermişim sanki ben de yemek yemeyecekmiymişim . Bağırdı çağırdı indir beni eve götür direk attı arabadan kendini. Ben yani dedim sana bıraktığım için kararı yemek yemicekmisiniz dedim. Hani gerçekten annemin böyle birden parladığını bildiğimden ben pek dışarda şunu yapalım demem. Tamamen ne dese onu yapacaktım. O cümleyi kurma amacım o yani. Sen bizi eve tıktın . Kendin geziyorsun. Güleryüzlü neşeli götürmüyorsun. Vs vs Off ya neler saydı tüm dünyanın kabahati bende o an. Halbuki işim gücüm harici pek dışarı çıktığım da yok benim. Hele arabayla hiç bi yere gitmiyorum. Ağladım bende sinirim bozuldu ya dedim bana neden böyle yapıyosun sen.
Bu bir örneğiydi sadece onun dışında çevremdeki kimseye ne bir fikrimi söyleyebiliyorum, Ne benim hoşuma gitmeyen bir davranış yaptığında onu söyleyebiliyorum. Hele birine kızmam yani ne mümkün
Hemen anında parlıyorlar bana. Uzaklaştırıyorlar beni hemen . Artık ağzımı açasım gelmiyor kimseye çünkü acaba bu sefer neyi yanlış anlıcaklar diye düşünüyorum. Çok mu iticiyim acaba ? Herhalde sevmiyorlar beni.
