Çok ama çok yorgunum hayatta hiç bir şeyi başaramıyorum ne okul hayatım ne aile hayatım ne de aşk hayatım ne de kendime özgüvenim var, guzel biri değilim hatta guldugumde tipim cok komik oluyor gülemiyorum, ( burnum çok uzun guldugumde aşağıya kayıyor, göz aldim mosmor, saçlarım yok denecek kadar az, gözlerim de o kadar baygın bakıyor ki gören hasta zanneder) insanlar icinde rahat rahat gülen insanlara o kadar özeniyorum ki. Ben konuşurken teyzemin yüzüne bile bakamıyorum yere bakıyorum, kendimi ifade etmeyi bile bilmiyorum sesim de çok kalın okulda alay edenler de olmuştu hicbir yeteneğim yok Kimse beni begenmiyor konusmak icin arzulanan biri de degilim bu beni cok yaraliyor kiminle konussam ya kisa kesiyor ya da bi isim var diyo ama ben herkese merhem olmaya calisiyorum eski konularda da yasadigim bazi olaylar var. En yakın arkadaşlarımla bile aram bozuldu. Içimden yaşamaya dair hiçbir istek yok intihar etmeyi düşünüyorum artik her gece ama çok da korkuyorum gunlerim yatarak geçiyor ben napicam