Merhabalar. 2,5 yıllık evliyim. 30 yaşında 8 aylık bir kız evladı olan mühendis bir anneyim. Çalışıyorum çok şükür. Aslen Trabzonlu olmama rağmen Elazığda çalışmam vesilesiyle Adıyamanlı biriyle evlendim aileler istemedi birsürü sorun yaşandı hala bile annem istemiyor. Kültürümüz herşeyimiz farklı çok zor anlaşıyoruz. Bunu yaşayacağımı biliyordum ama aşarım sandım. Eşimi çok severek evlenmedim iyi bir insandı vicdanı vardı merhameti vardı beni çok seviyordu. İlk seneler herşey yolunda giderken kızıma hamile kaldım. Hamilelikten buyana eşim bambaşka biri oldu. Kavgalar arttı bağırmalar çağırmalar ben onun gözünde saygısız bi insan olmuşum oysaki ben eviyle benimle ilgilenmediği için sürekli ne olması gerektiğini anlatıyordum. Eşime bunların tamamı dırdır geliyordu. Alışmamış ilgi nedir sevmek nasıl gösterilir. Okadar bunaldım ki ondan nefret ediyorum.. özel işi var eve geç gelir telefonu hiç susmaz kızıyla oynar uyumaya gider. Ve eşim hamilelikte korktuğu için hamilelikten sonrad bu kavgalardan dolayı benimle birlikte olmuyor aynı evde arkadaş gibi bile değiliz. Benim varlığımın bu evde gr önemi yok. Beni düşünmek ilgi göstermek sıfır zaten. Ben ona evde huzur vermiyormuşumm benim saygım yokmuş ben düzelene kadar bana ilgide göstermezmiş benide görmezmiş umrunda değilmişim. Ve okdr aileci birisiki onlar ne derse desin önemli acil kesin yapılması gerekiyor ama konu biz olunca öyle değil bizi bırakıp gider geç gelir umrunda olmaz Benim tek istediğim ilgi sevgi. Bunları görmeyen her kadın söylenir. Okadar bencilki kendi yaptıklarını görmüyor kendimi okdr değersiz hissediyorum ki bana bir akıl verin.
Son düzenleme: