20 yaşındayım üç senelik bir ilişkim var ikimizde aynı ünide okuyoruz lisede de beraber okuduk ve o bizim ailenin çocuğu oldu çünkü yurttan çıkma bir çocuktu dört arkadaş aynı yeri kazandık ve ev tutuuk bana ne deseniz haklısınız ama çok yanlızım çok çaresizim nasıl diycem bilemiyorm birlikte olduk herşey iiydi çok kötüyüm kendimi çok günahkar hissediyorum çok dövdü yere bi çatal düşmesinden bile sinirleniyor çok kötü şeyler yaşadım Rabbime karşı suçluydum evlenmeliyim diye sustum şimdi iyi davranıyor eskiye göre ama içimde çok şey gitii sevgim kalmadı çok ilgisizleşti asosyalleşti sevgim gitii gururum sevincim çok içim acıdı üç yılda 10 kilo verdim vakit daralıyor okul bitiyor evlilik vakti yaklaşıyor nolurr bişeyler deyin napmalıyım çok farklıyız onun benden başka kimsesi yok ama çok mutsuzum hep aynı şeyler hiç romantik deil beni hiçe sayıyor hep evdeyiz ilgilenmiyor bunu hakettim biliyorum ama ömür yanlız geçmez benimle ama çok uzak gözlerime bile bakmıyor hayatımın en güzel günleri esir gibiyim herşey yasak üni okuyorum ama hapis gibi çok çaresizim napıcam ben ayrılırsam nasıl başkasıyla evlencem evlenmek kolay Rabbime nasıl bakıcam çok kötüyüm çıkmazdayım kafayı yiyorum kararsızımm çıkıım yok hayatım bitii bu bana mustak demi arkadaşlar onu sevmiştim çok kanmıştım öldürsem kendimi yeterince günah işledim kimseye bakamıyorum cezam çok ağır oldu çok mutsuzum nolur kızsanızda akıl verin çok utanıyorum Allah kimseye bu duyguyu yaşatmassın evlensem yanlızz bi hayat evlenmesem vicdan azabı başkasıylada evlenemem buna vicdanım el vermez napıcam ben kafesteyim ölüyorum