• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çok öfkeliyim lütfen yargılamayın..

Arkadaslar kusura bakmayin. Internet ortaminda cok fazla ayrintiya girmek istemedigim icin ustunkoru yazmistim. Ailem farkli sehirde. Ablamla ikimiz yasiyoruz. bu demek degil ki ailemin bana destek olmasina gerek yok. Ama ablam bir iste calistigi halde ve benim eve alisveris yapamayacagimi bildigi halde sorumsuzuk yapiyor. Ben luks istemiyorum. En azindan kahvaltilik olsun evde. Makarna vs. Et almasini meyve sebzeyi coktan gectim.
Bence asıl sorumsuzluğu aileniz yapıyor
İlk çocuğun üstüne ikinciyi yıkmış.
Çok şaşırıyorum buna, abla kardeşine baksın, abi kardeşini evlendirsin e siz ana baba olarak ikinci çocuğu niye yapıyorsunuz o halde? İlkine baktırtmak için mi?
 
Ben de bipolarim. Ikimiz de tedavi goruyoruz. Ogrenci olmam belki mani olmazdi ama ders saatleriyle uyusmuyor ve ben akademide kalmak istedigim icin parttimeda bile calissam derslere ozen gosteremiyorum. Gercekten bahane degil

Bu konuda seni haksiz buldum. 23 yasinda kocaman genc bir kadinsin, sartlarin uymuyorsa hem calisip hem derslerine ozen gostermek zorundasin, yapamiyorum diye bir sey yok, tam olarak bahane, degil deme hic.

Ben dahil cogu kisi okurken hem calisip hem de akademik kariyerine devam etmistir (doktora mezunuyum). Ailem bana fazlasiyla destek oldugu halde butun okul hayatim boyunca ozel ders verdim ve ceviri yaptim, cunku universitenin sadece derse gir cik olmamasi gerektigini dusunuyorum.

Kiz kardesim ben yuksek lisansa basladigim sene universiteye yanima geldi, o arada benim arastirma gorevlisi kadrom gelmisti, ondan tabii ki kira almadim ama ozel olarak ne yiyor ne iciyor takibini de yapmadim. Cunku yurtta kalsa nasil basa cikmasi gerekiyorsa benim yanimda da ayni becerileri kazanmasi gerekiyordu kaldi ki 3 sene beraber yasadik, ben yurtdisina ciktim sonrasinda ve o da yalniz kalinca hic zorlanmadi.

Kisaca kendinden baska kimsen yok, calismak zorundasin.
 
Ay bu ailenin küçük çocuğu sendromu bıktırdı beni valla. Nerden baksam tanırım ailedeki küçük çocuğu. Ablanizin size karşı hiçbir sorumluluğu yok. Yurtlarda binlerce öğrenci kalıyor onlar her şeylerini nasıl kendileri yapıyorsa siz de kendiniz yapacaksınız. Onların masraflarını ya aileleri ödüyor ya çalışıyorlar ya da burs alıyorlar. Gidin anneniz babanızdan alın ne kadar lazımsa. Ya salın bir ablanizi yazık günah bütün sorumluluğu büyüğe yikmislar kimse de demiyor niye ben çocuğuma bakmıyorum doğru düzgün de diğer çocuğumdan bakmasını istiyorum.
 
Ailem destek olmaya calisiyor ama ben onlara yuklenmek istemiyorum. Ablamsa hep para koparma derdinde ailemden. Birazcik bir sey soylesem ablama git anne babana agla der
Ablaniz koparana kadar siz isteyin enne babanizdan. Evde yiyecek olmuyor bana aylik şu kadar erzak parası verin deyin. Anne babanızdan istemeye cekinmeyin. Blsacma bir fedakarliğa gerek yok
 
Anliyorum. Ailem bu fedakarligi bana yapsa eger hep minnet altinda hissettirirdi.ornegin Sadece kiyafet aldiginda bile annem canimi yakmak icin tartisma aninda kendime almadim sana aldim derdi. Anlattiginiz gibi bir aile ortamina alisik degilim. Bu yuzden ailemin bu tavri normal geldi muhtemelen. Ama sanirim onlara olan ofkemi bilincdisinda ablama yansitiyorum. Cunku ailemi herkesten cok seviyorum.
şurada 10 kişinin 7sine sorsanız "kendime almadım sana aldım, yemedim yedirdim, içmedim içirdim" laflarını duymuşlardır. siz can yakmayı çok farklı algılıyorsunuz ya da çok hassassınız. tereyağ örneğinden bahsetmeyeceğim bile. çocukları kendi ayakları üzerinde durana kadar sorumluluk anne-babadadır. eğer açsanız, onlardan yardım isteyeceksiniz. hiçbir anne "açım" diyen çocuğuna "beni ilgilendirmez" demez diye düşünüyorum. ihtiyaç olmayan bir şey istemeyeceksiniz çünkü.
ablanıza kendinizce çok sorumluluk yüklemişsiniz. her kardeş kendi parasını kazanıyor diye kardeşinin yiyecek içeceğini karşılamak zorunda değil. zaten kira almıyor sizden, bir de küçük çocuğa bakar gibi yemeğinizi ayağınıza beklemeyin. ya anne babanızdan bekleyin ya da aç kalmamak için part time iş bulun.
 
şurada 10 kişinin 7sine sorsanız "kendime almadım sana aldım, yemedim yedirdim, içmedim içirdim" laflarını duymuşlardır. siz can yakmayı çok farklı algılıyorsunuz ya da çok hassassınız. tereyağ örneğinden bahsetmeyeceğim bile. çocukları kendi ayakları üzerinde durana kadar sorumluluk anne-babadadır. eğer açsanız, onlardan yardım isteyeceksiniz. hiçbir anne "açım" diyen çocuğuna "beni ilgilendirmez" demez diye düşünüyorum. ihtiyaç olmayan bir şey istemeyeceksiniz çünkü.
ablanıza kendinizce çok sorumluluk yüklemişsiniz. her kardeş kendi parasını kazanıyor diye kardeşinin yiyecek içeceğini karşılamak zorunda değil. zaten kira almıyor sizden, bir de küçük çocuğa bakar gibi yemeğinizi ayağınıza beklemeyin. ya anne babanızdan bekleyin ya da aç kalmamak için part time iş bulun.
Tabi ki de ailem o kadar gaddar degil. Ama yasadigimi soyluyorum. Annem bu durumu bildigi halde konuyu degistirip kendi borclarindan bahsetmeye basliyor. Nasil bir psikolojide bilmiyorum ama surekli para yetmeyecek korkusu var. Daha ayrintili seyler de var ama burada ailevi detaylari vermek istemiyorum. Burada anlattiklarim cok yavan kaldi sanirim. Ben ablamdan beni beslemesini vs beklemiyorum. Bipolar oldugu icin para harcamayi durduramiyor ama gecen kredilerden dolayi haciz geldi. Ve bu durumu bildigi halde halen dusunmeden harciyor. Evi sadece ben kullanmiyorum. O da kullaniyor ama ablam eve alinacal varken daha farkli seylere bu ekonomik sartlarda cok para harciyor. Gecen gun piyango bileti almak istedi 200tl lik. Ben de evde tereyaginin olmadigini soyledim bana kendin de alabilirsin dedi. Mesele ne tereyagi ne de sorumluluklarimi ablama yikmak. Ders saatlerim cok ters. Haftanin 5 gunu de dersim var ve saatler de uyusmuyor calismaya. Bi kac kez denedim haftasonlari calismayi ama devam ettiremedim. Cunku enerjim kalmiyordu derslere.
Ay bu ailenin küçük çocuğu sendromu bıktırdı beni valla. Nerden baksam tanırım ailedeki küçük çocuğu. Ablanizin size karşı hiçbir sorumluluğu yok. Yurtlarda binlerce öğrenci kalıyor onlar her şeylerini nasıl kendileri yapıyorsa siz de kendiniz yapacaksınız. Onların masraflarını ya aileleri ödüyor ya çalışıyorlar ya da burs alıyorlar. Gidin anneniz babanızdan alın ne kadar lazımsa. Ya salın bir ablanizi yazık günah bütün sorumluluğu büyüğe yikmislar kimse de demiyor niye ben çocuğuma bakmıyorum doğru düzgün de diğer çocuğumdan bakmasını istiyorum.
Bu konuda seni haksiz buldum. 23 yasinda kocaman genc bir kadinsin, sartlarin uymuyorsa hem calisip hem derslerine ozen gostermek zorundasin, yapamiyorum diye bir sey yok, tam olarak bahane, degil deme hic.

Ben dahil cogu kisi okurken hem calisip hem de akademik kariyerine devam etmistir (doktora mezunuyum). Ailem bana fazlasiyla destek oldugu halde butun okul hayatim boyunca ozel ders verdim ve ceviri yaptim, cunku universitenin sadece derse gir cik olmamasi gerektigini dusunuyorum.

Kiz kardesim ben yuksek lisansa basladigim sene universiteye yanima geldi, o arada benim arastirma gorevlisi kadrom gelmisti, ondan tabii ki kira almadim ama ozel olarak ne yiyor ne iciyor takibini de yapmadim. Cunku yurtta kalsa nasil basa cikmasi gerekiyorsa benim yanimda da ayni becerileri kazanmasi gerekiyordu kaldi ki 3 sene beraber yasadik, ben yurtdisina ciktim sonrasinda ve o da yalniz kalinca hic zorlanmadi.

Kisaca kendinden baska kimsen yok, calismak zorundasin.
 
Tamamen ailenizin sorumsuzluğu. Ikinizde bipolarsiniz, mevsim gecislerinde ataklariniz oluyor, gecenlerde babasi bipolar olan bir fenomenin röportajini izledim evde yiyecek yokken gidip beyaz esya vs almis, para harcama istegini durduramiyormus. Bunlari bile bile ikinizi ayni eve koyup birbirinize bakin diyemezler. Siz zaten calisiyormussunuz, eğitiminize yurtta devam etmeliydiniz maddi olarak eksik kaldiginiz yerde de aileniz destek olmalıydı.
 
Tamamen ailenizin sorumsuzluğu. Ikinizde bipolarsiniz, mevsim gecislerinde ataklariniz oluyor, gecenlerde babasi bipolar olan bir fenomenin röportajini izledim evde yiyecek yokken gidip beyaz esya vs almis, para harcama istegini durduramiyormus. Bunlari bile bile ikinizi ayni eve koyup birbirinize bakin diyemezler. Siz zaten calisiyormussunuz, eğitiminize yurtta devam etmeliydiniz maddi olarak eksik kaldiginiz yerde de aileniz destek olmalıydı.
Aslinda bu eve gecerken hic istemedi ailem bildikleri icin. Ama su an islerine geliyor olabilir dediginiz gibi.
 
Aslinda bu eve gecerken hic istemedi ailem bildikleri icin. Ama su an islerine geliyor olabilir dediginiz gibi.
Ailenizle gorusun, yurda basvuracaginizi maddi destek beklediginizi belirtin. Ikinizin ayni evde çatışmadan yasayabilmesi mumkun degil. Ikinizde bipolarsaniz genetik yatkinliginiz olabilir. Anneniz ya da babanizda bipolar mi?
 
Ailenizle gorusun, yurda basvuracaginizi maddi destek beklediginizi belirtin. Ikinizin ayni evde çatışmadan yasayabilmesi mumkun degil. Ikinizde bipolarsaniz genetik yatkinliginiz olabilir. Anneniz ya da babanizda bipolar mi?
Babam da bipolar ama kabul etmiyor. Bipolar oldugu asikar ama doktora bu sikayetle gitmedigi icin boyle bi teshis konmadi.
 
Bence en acilinden part time bir iş bulun tertemiz, Çoğu firma yemek parası da veriyor, maaşı da harclık yaparsınız bir güzel.. en iyi çözüm, kafanızda rahat olur
 
Back
X