- 30 Mayıs 2015
- 14.300
- 13.967
- 298
bu aralar çok konu açtığımın farkındayım ama acayip bunaldım. Lohusalığın dibini yaşıyorum resmen. Bebeğimin huzursuzluğu bitmedi, o huzursuz oldukça ben daha kötü oluyorum.
Kv deseniz beni depresyona soktu.
Ona tahammül etmek o kadar zor ki eşim annem dediği an içim bi nefret doluyor resmen. Ve bugün nefret kustum eşime. Kahvaltıya gidelim dedi,ordan “BİZ” seçime gideriz. Siz kim dedim,annemle ben dedi. Annesini de alıcakmışız.
Ben rahat edicekmişim. Ben onun annesiyle yan yana geldikçe adamdan nefret eder hale geldim. Çünkü anlamıyor beni nasıl bunalttığını,ona göre annesi,ben evde bayıldığım zaman bana bir çorba yapmayan annesi bana iyilik yapmak dışında birşey yapmıyormuş.
Evlendiğim günden beri hiç kafama takmadım bu kadını ama doğumdan sonra o kadar üstüme geldi ki,lohusalık derken bi bakmışım benim bunalma sebebim olmuş.
Çünkü sabrediyorum alttan alıyorum,en sonunda biriktirdiğimi farkına vardım. Ben bu kadına tahammül etmek zorunda mıyım dediğimde çocuğu bırakırsın bana bende anneme götürürüm çok özlüyor diyor.
Ben evime gelmesin demedim. Gelsin sevsin ama benim sütüme,çocuğu nasıl yatrdığıma,kilosuna boyuna çocuk bakımıma karışmasın. Ya bir anneye üstelik yeni bir anneye bakamıyorsun denir mı? Neyine bakamıyorum ben çocuğumun birkere bile ateşi çıkmadı bu zamana kadar. Tek sorunu gaz başka bir sorunu olmamışken neyine bakamıyorum?
14 yaşındayken kardeşime bakmışım 30 yaşındayım çocuğuma mı bakamicam?
Komşularım kadını 5 dk gördü doğumda,Allah sana sabır versin böyle bişey yok dediler. Yani 5 dk tahammül edemeyen varken ben o kadına nasıl tahammül edeyim? Böyle devam ederse boşanacağımı annesine dur demezse bu işin biteceğini söyledim.
Ona göre iyilik yapıyormuş.
Rabbim bir tas çorbaya muhtaç bıraksın aynı benim kaldığım gibi.
Elimi kolumu kıpırdatırsam insan değilim. Tek istediğim gelsin görsün ama sussun. Evine gelmesin torununu görmesin demiyorum. Sadece benim çocuğuma nasıl baktığıma karışmasın. Bakamıyorsun biz şöyle yapardık çiş sürerdik yüzüne,bırakırdık ağlatırdık,öyle uyutmazdık,böyle yedirirdik,tavuk verirdik çocuğa kemikler gelişirdi,bok bok konuşmasın yeter. Oğlu dur diyebilse.
Herşey düzelecek de anası kırılmasın..
Kv deseniz beni depresyona soktu.
Ona tahammül etmek o kadar zor ki eşim annem dediği an içim bi nefret doluyor resmen. Ve bugün nefret kustum eşime. Kahvaltıya gidelim dedi,ordan “BİZ” seçime gideriz. Siz kim dedim,annemle ben dedi. Annesini de alıcakmışız.
Ben rahat edicekmişim. Ben onun annesiyle yan yana geldikçe adamdan nefret eder hale geldim. Çünkü anlamıyor beni nasıl bunalttığını,ona göre annesi,ben evde bayıldığım zaman bana bir çorba yapmayan annesi bana iyilik yapmak dışında birşey yapmıyormuş.
Evlendiğim günden beri hiç kafama takmadım bu kadını ama doğumdan sonra o kadar üstüme geldi ki,lohusalık derken bi bakmışım benim bunalma sebebim olmuş.
Çünkü sabrediyorum alttan alıyorum,en sonunda biriktirdiğimi farkına vardım. Ben bu kadına tahammül etmek zorunda mıyım dediğimde çocuğu bırakırsın bana bende anneme götürürüm çok özlüyor diyor.
Ben evime gelmesin demedim. Gelsin sevsin ama benim sütüme,çocuğu nasıl yatrdığıma,kilosuna boyuna çocuk bakımıma karışmasın. Ya bir anneye üstelik yeni bir anneye bakamıyorsun denir mı? Neyine bakamıyorum ben çocuğumun birkere bile ateşi çıkmadı bu zamana kadar. Tek sorunu gaz başka bir sorunu olmamışken neyine bakamıyorum?
14 yaşındayken kardeşime bakmışım 30 yaşındayım çocuğuma mı bakamicam?
Komşularım kadını 5 dk gördü doğumda,Allah sana sabır versin böyle bişey yok dediler. Yani 5 dk tahammül edemeyen varken ben o kadına nasıl tahammül edeyim? Böyle devam ederse boşanacağımı annesine dur demezse bu işin biteceğini söyledim.
Ona göre iyilik yapıyormuş.
Rabbim bir tas çorbaya muhtaç bıraksın aynı benim kaldığım gibi.
Elimi kolumu kıpırdatırsam insan değilim. Tek istediğim gelsin görsün ama sussun. Evine gelmesin torununu görmesin demiyorum. Sadece benim çocuğuma nasıl baktığıma karışmasın. Bakamıyorsun biz şöyle yapardık çiş sürerdik yüzüne,bırakırdık ağlatırdık,öyle uyutmazdık,böyle yedirirdik,tavuk verirdik çocuğa kemikler gelişirdi,bok bok konuşmasın yeter. Oğlu dur diyebilse.
Herşey düzelecek de anası kırılmasın..
Benimde bebeğim 6 aylık, doğumdan sonra kv 1 hafta bizimle kaldı. Aman Allahım ne kalmak ama, kendi evimde ben misafir oldum. Lohusayken herşey daha da çok batıyor insana aslında ama bende öncesinde hep sabır diyip içime attığım için sanırım lohusalıkta patlak vermişti. Genel olarak bebeği düşünür sizin ne yediğiniz umrunda olmaz, o yüzden çorba konusuna hiiiçç şaşırmadım. Ben nefret dolu değilim, seviyorum kendisini ama mesafemizi koruduğumuz sürece. Fazla muhabbet tez ayrılık getirir sözü en çok kaynanalar ve gelinler için bence. Ne kadar az görüşürsen o kadar iyisin, o kadar kafan rahat. Bebek konusunda eleştiriler bitmezz.. Eşini annenle senin aranda bırakma derim ben. Çünkü araya huzursuzluk girince bidaha evlilikte aynı tat olmuyor. “Gelsin sevsin ama karışmasın” mesafesini de kendin ayarlaman lazım, erkekler anlamaz anlatamazsın da. Bebeğiniz de hayırlı olsun Rabbim hayırlı uzun bi ömür versin. İnşallah bu sıkıntınızdan da kurtulursunuz.
