Çok özlüyorum.

icimdekibosluk

Nirvana
Kayıtlı Üye
5 Ekim 2008
365
234
628
İstanbul
Hayatımdan çıkarma kararı aldığım eşimi çok özlüyorum. 2 ay oldu görmedim onu. Ayrılık kararı alındı, henüz resmi adımlar atılmadı gerci... geçer mi? Çok canımı yaktı, çok üzdü. Çok bilenmiştim çok nefretle dolmuştum. Dün gece rüyamda gördüm onu. Rüya değil sanki gerçekti. Öyle bir sarılmıştım ki hissettim varlığını adeta. Yemin ediyorum ki o kadar rüya gibi değildi ki... nasıl anlatılır ki? Çok özledim. Geçer mi ki zamanla
 
Ben acı biber yemeye benzetiyorum aşk acısını ilk baş canın çok acıyor geçmesi için çok uğraşıyorsun soğuk içiçek tüketiyorsun zamanla hafifler gibi oluyo ama acı birden yine gündeme çıkabiliyor sonra bi müddet sonra bi bakmışsınız acıdan eser yok zaman işte herşeyin ilacı eğer duygusallığına kanıp karar verirsen o an mutlu olursun ama sonra daha çok üzülürsün eğer mantığını seçersen bidaha üzüleceğin yeni olay olmaz eskisini de zamanla unutursun
 
Eğer aldatma dayak vs çok ağır bişey varsa iyi yapmışsınız ayrılmakla ama çözülebilecek bişeyse umarım hayırlısı olur
 
Özlenir tabi üzülürsün de ağlarsın da
Ama elden bişey gelmez bazen
Böyle olması belki daha hayirlidır senin için bilemeyiz
Peki ayrılık sebebiniz nedir?
 
Ne şiddet , ne aldatma... şiddetli geçimsizlik adı altında tonla şey.. geçmiş konularımda o kadar çok anlattım ki yoruldum artık. Kısacası farklı dünyaların insanlarıyız ama birbirimizle iyi elektriğimiz vardı. Çok sevgi vardı ama farklılıklarımız onun tarafından büyütüldü, sorun haline getirildi. Aslında esas sebep eşimin zamanla muhafazakarlaşması, gelenekselleşmesi ve ona ayak uydurmamı istemesi, baskı uygulaması, direndiğimde de kabalaşması, saygısızlaşması vs vs
 
Kahve-kokulu-kadın'ın ' KISKANIYORUM' başlıklı dünkü konusunu takip ediyorum.. aynı hisler içindeyim. Face'de arkadaşlarımdan birinin eşiyle, çocuğuyla paylaştığı bir fotoğraf içimi acıtıyor sanki. İmreniyorum. Dün iş yerinde çalışanlardan biri baharatlığına kaşık alacağından bahsediyordu. Kaşık ya, alt tarafı bir kaşık.. o kaşık, bende içinde mutlu mesut yaşayamadığım evimi hatırlattı. Her şeyi istediğim gibi döşeyip de içinde sadece 10 gün kaldığım evimi hatırlattı. Şu an benim olmayan bir evde, bana ait olmayan bir yatakta yatıyorum (anne evi deniyor buna) bazen bir kaşık, bazen bir fotoğraf, bir şarkı, bazen de gerçek olsa bu kadar olur dedirtecek bşr rüya... son 3 gündür günün bu saatleri hüzünlüyüm, ağlamaklıyım. Ne yapıyor diye çok merak ediyorum. (Yurt dışında çalışıyor) ama tam 12 gün oldu. Ne aradı ne sordu...
 
Ne şiddet , ne aldatma... şiddetli geçimsizlik adı altında tonla şey.. geçmiş konularımda o kadar çok anlattım ki yoruldum artık. Kısacası farklı dünyaların insanlarıyız ama birbirimizle iyi elektriğimiz vardı. Çok sevgi vardı ama farklılıklarımız onun tarafından büyütüldü, sorun haline getirildi. Aslında esas sebep eşimin zamanla muhafazakarlaşması, gelenekselleşmesi ve ona ayak uydurmamı istemesi, baskı uygulaması, direndiğimde de kabalaşması, saygısızlaşması vs vs
Muhafazakarlaşma adı altında sana baskı uyguladıysa zaten mutsuzsundur. Giydiğine vs karışıyor muydu?
 
Çok özlüyorum arkadaşlar... etrafa karşı kuyruğu dik tutmaya çalışıyorum. Ama güçlü olmak da, kararlı olmak da çok zor. Karşıma çıksa hemen boynuna atlayacak gibiyim. Ama çıksa bile karşıma yapmamam lazım, çünkü beni çok üzdü, beni perişan etti. İyi huyları vardı. Asla cimri değildi kimseye karşı, eli yemeğe yatkındır. Girer mutfaga yapardı ara sıra. Sorumluluk sahibiydi, sadıktı, bensiz bir aktivite yapmak istemezdi. Gezdirirdi filan.. ama öyle de kötü huyları vardı ki tüm bu iyiliklerini silip götürüyordu. Velhasılı kelam, şu son 3 gün bana bir haller oldu. Çok özledim çok
 
  • Beğen
Reactions: mw-
Bence bir hic ugruna harcanmis iki insan bir yuva var karsimda. Sizin egonuz benliginiz daha dogrusu ,sevginizden esinize olan askinizdan agir basmis. Kabul etmek cok mu zorladi sizi. Askinizdan daha mi agirdi kiyafetine karismamasini istemen. Asilacak bir sorun degilmis. Umarim pisman olmazsiniz
 
Ayrılık kararı aldık ama güya alınmış bir karardı ilk başta. Karardan sonra işi gereği yurt dışına gitti. Olaylar soğuyunca ve araya mesafe girince yapıcı davranarak arayı bulmaya çalıştım. Tekrar girdik bir yola dedik, yeni bir sayfa açtık dedik. Fakat eşim daha itinalı olması gereken yerde hiç bir adım bana gelmedi . Dahası daha da kısıtlamalar getirdi. Ben adım attıkça değersiz oldum sanki. Adam baktı ki her yaptığına rağmen ben ınunla devam ediyorum, bunu da isteyeyim bunu da yasaklayayım moduna girdi sanki. Tüm kavgaların faturası bana çıktı . Ben de son kez bitti dedim, engelledim onu. Fakat istese arayabilir. Ama 12 gün geçti aramadı. Hiç mi merak etmiyor beni. Demek ki ben aramasam arayı bulmasam adam, kılını kıpırdatmayacakmış.
 
Back
X