- 16 Ekim 2015
- 6
- 2
- 1
- Konu Sahibi marall1304
-
- #1
ikinci evliliğim, ilk evliliğimden 18 yaşında bi kızım var kızım 8 aylıkken şiddet yüzünden uzun sabırlar sonucu dayanamadım ve ayrıldım ve yaşım 17 idi.. yıllar sonra ikinci evliliğim beni deliler gibi seven çok uzun zaman peşimden koşan sonra bekar kız gibi muamele ederek beni şımartan adamla 15 ay önce nikah yaptık tek hayali baba olmaktı onunda ikinci evliliği idi ama çocuğu yoktu. kızım bu insanla evlenmemi çok istiyordu üniversiteye hazırlanıyordu yaşadığım sıkıntıların farkındaydı ve mutlu olmamı istiyordu, evlendik eşimin kamyonları arabası vardı yani işi vardı ama eve ekmek dahi almıyordu bende bişey diyemiyordum kendisi sürekli annesinin evine gidip orda doyuyordu. ben çalışamıyordum çünkü geçirdiğim bi kaza sonucu sol kolumu kullanamıyorum (solağım) ablam destek oldu herzaman biz iki buçuk aylık evliydik ve hamile olduğumu öğrendim bunu eşime büyük bi sevinçle söyledim (tek hayaliydi sözde) dünya başına yıkıldı. artık benimle konuşması gerektiğini söyledi, ben arabamı kamyonumu satıp annemlere ev alcam benden bişey bekleme ev almadan evlendiğim için babam bana küs dedi bu arada eşim 45 yaşında, bende şimdiye kadar neden almadınız sen evlenmeye kalkınca ev derdinemi düştüler dedim, eşim beni terketti
6 ay boyunca arayıp sormadı kirayı ödüyodu ki ben zaten hamileydim ailemin yanına gidemezdim ki onlara hiç bişey söyleyemedim hep şehir dışında dedim bu arada arabasını kamyonunu satıp evi almışlar ama ev için küs olan babası eve taşındıktan 3 gün sonra kalp krizi geçirmiş vefat etmiş bunun için beni suçladı ben kesin o evde oturamasın ölsün diye beddua etmişimdir. etmedim ama çok ağladım hamileliğim hayatım mahvolmuştu çok çaresizdim ah ettim Rabbime havale ettim. doğuma 15 gün kala annesi kızkardeşleri sürekli gelip gitmeye başladı, eşimin barışmak istediğini çekindiğini söylediler önce istemiyorum dedim sonra bebeğimi dünyaya babasız getirmeye hakkım yok bi şans vermeye değer diye düşünerek kabul ettim. bebeğim doğdu çok şükür sağlıklı bi oğlum oldu babamın ismini koycam dedi tamam dedim. bebeğin ağlamasından rahatsız olmaya başladı bi kızkardeşi var (düşman başına) benimle yaşıt bekar eşim onun ağzına bakar ne derse o, küçücük bebekle hergün onlar gider olduk bu arada kızım bana tavır almaya başladı eşim beni konuşturmuyor insan yerine koymuyor, bu seferde yazlık derdine düşmüşler bana kızkardeşi söyledi bende eşime artık babasın lütfen oğlumuzu düşün bi karar verilecekse birlikte vermeliyiz önce ev al yazlık hayalinide kardeşinle değil eşinle kurmalısın yeter dedim.. eşim yine evi terketti bir buçuk ay oldu bi kez mesaj attı dışarda buluşalım ne olacaksa olsun dedi bende olan oldu konuşacak bişey yok dedim. o gittikten on gün sonra aileme herşeyi anlattım Allah razı olsun korktuğum gibi olmadı yakınlarında ev tuttular evi taşıdık şimdi onların desteğiyle çok şükür iyiyim. dava açmak istiyorum ama ben açarsammı o açarsamı daha çabuk biter onun işi gücü var bebeğimi benden alabilirmi? korkuyorum... tek dileğim bigün çok pişman olsun ben ne yaptım desin ama ulaşamasın ben çok pişmanım ona o şansı verip bebeğimin isminin babasının ismi olmasına izin verdiğim için.. okuduysanız hakkınızı helal edin
6 ay boyunca arayıp sormadı kirayı ödüyodu ki ben zaten hamileydim ailemin yanına gidemezdim ki onlara hiç bişey söyleyemedim hep şehir dışında dedim bu arada arabasını kamyonunu satıp evi almışlar ama ev için küs olan babası eve taşındıktan 3 gün sonra kalp krizi geçirmiş vefat etmiş bunun için beni suçladı ben kesin o evde oturamasın ölsün diye beddua etmişimdir. etmedim ama çok ağladım hamileliğim hayatım mahvolmuştu çok çaresizdim ah ettim Rabbime havale ettim. doğuma 15 gün kala annesi kızkardeşleri sürekli gelip gitmeye başladı, eşimin barışmak istediğini çekindiğini söylediler önce istemiyorum dedim sonra bebeğimi dünyaya babasız getirmeye hakkım yok bi şans vermeye değer diye düşünerek kabul ettim. bebeğim doğdu çok şükür sağlıklı bi oğlum oldu babamın ismini koycam dedi tamam dedim. bebeğin ağlamasından rahatsız olmaya başladı bi kızkardeşi var (düşman başına) benimle yaşıt bekar eşim onun ağzına bakar ne derse o, küçücük bebekle hergün onlar gider olduk bu arada kızım bana tavır almaya başladı eşim beni konuşturmuyor insan yerine koymuyor, bu seferde yazlık derdine düşmüşler bana kızkardeşi söyledi bende eşime artık babasın lütfen oğlumuzu düşün bi karar verilecekse birlikte vermeliyiz önce ev al yazlık hayalinide kardeşinle değil eşinle kurmalısın yeter dedim.. eşim yine evi terketti bir buçuk ay oldu bi kez mesaj attı dışarda buluşalım ne olacaksa olsun dedi bende olan oldu konuşacak bişey yok dedim. o gittikten on gün sonra aileme herşeyi anlattım Allah razı olsun korktuğum gibi olmadı yakınlarında ev tuttular evi taşıdık şimdi onların desteğiyle çok şükür iyiyim. dava açmak istiyorum ama ben açarsammı o açarsamı daha çabuk biter onun işi gücü var bebeğimi benden alabilirmi? korkuyorum... tek dileğim bigün çok pişman olsun ben ne yaptım desin ama ulaşamasın ben çok pişmanım ona o şansı verip bebeğimin isminin babasının ismi olmasına izin verdiğim için.. okuduysanız hakkınızı helal edin