Çok takıntılıyım.

Siz = Ben valla anlattığınız sorunların tümü bende de mevcut hem de yıllardır ve bana göre yalnızlık en büyük etken, arkadaşlarınız yada yakın bir dostunuz varsa bir araya gelip vakit geçirmenizi öneririm. Maalesef benim ne arkadaşım var ne de vakit geçirebileceğim bir alan, eğer sizin imkanınız varsa mutlaka yapın derim, ayrıca yeni bir uğraş edinin mutlaka, vaktinizi çok iyi değerlendirin, boş geçirmeyin böylece takıntılı düşüncelerinizden biraz olsun uzaklaşırsınız, tecrübeyle sabit.
 
Sana burdan yardım etmeniz imkansız
Uzmanından destek almalısınız öyle 1-2 seans değil güzelce uzun süre.
Bu duyguyla yaşamak çok ağır olmalı kendinizi düşünün bir gün kuş gibi hafiflemiş olmayı istemez misiniz ?
 
Aslında gün içerisinde zaten cok yoğun çalışıyorum ama yinede diyorum ya düşünecek o fırsatı mutlaka yaratıyorum kendime. Cok kötü durumdayım ya olumsuz bişi duymaya resmen tahammülüm yok düşüncesi bile etkiliyor hemen kalbim çarpıyor terlemeye başlıyorum.
 
Cok cok yorucu olduğunun farkındayım beni bu kadar yoran şey karşımdaki kişiyi nasıl üzüp yoruyordur tahmin edebiliyorum ama inanın elimde değil. Yani görüştüğüm psikologlar aile yapısı ile ilgili olduğunu biraz boşvermeyi öğrenmem gerektiğini söylüyor her fırsatta ama yapamıyorum ki yapmak istesemde yapamıyorum
 
Destek almaya devam edeceğim. Hatta gerek görülürse bi psikiyatrı ile görüşüp ilaç verilmesine yönelik konuşacağım. Çünkü inanılmaz kalitesiz bi yaşam benimkisi. Dar ediyorum dünyayı kendime yine alıkoyamıyorum bu düşüncelerden kendimi
 
Sizide cok yoruyor değil mi bu durum?
Mutlaka en kötü senaryoyu çizmiş oluyorsunuz değil mi?
Şu şunu doğurur bu olursa böyle olur diye diye olmayacak ne varsa düşünerek olduruyorum çekiyorum üzerime. Sonra ağla babam ağla.
Çözümmüş gibi. Aslında tüm sıkıntımın sorunlarımın farkındayım ama çözüme kavuşamıyorum. İnternette şahit olmustum böyle hıçkıra hıçkıra ağlama seanslı terapiler yapılıyormuş tekniğin adını bilmiyorum öyle bir şeye ihtiyacım var içimi boşaltmak için bence
 
Kesinlikle öyle beni de çok yoruyor ve bu durum benim kişilik özelliklerime de yansıyor, içe dönük, sessiz, insanlarla konuşmaktan çekinen, topluma giremeyen birisiyim ben, haksızlık karşısın da bile çekingenliğim yüzünden kendimi savunamıyorum, insanlar benimle alay edecek, yargılayacaklar gibi hissediyorum. Hayatıma başkalarının benim hakkımdaki düşünceleri yönveriyor, insanların ne dediği ne yaptığı çok umurumda keşke olmasa.
 
Kesinlikle bende aynı durumdayım, psikoloğa gidiyor musunuz peki?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…