Bilmiyorum acayip.
Küçüklüğümden beri babam cüzdanını ortaya bırakırdı, cüzdanından kendimiz alırdık harçlığımızı..
Hiç para isteme durumunda bırakmadı bizi, paramız olsa da sorar yine verirdi. (öyle bir alışkanlık ki bu, şimdi ölsem hiçkimseden para isteyemem)
Daha 18 yaşına girdiğimde, şirket genel vekaletname çıkarttı, her konuda tam yetki verdi, aynı şekilde kardeşlerime de.. (Herşeyi alıp satma, hesaplardan para çekme v.s..)
Yazarken gözlerim doldu, babacığımın değerini bir kez daha anladım.
Baba dediğin hiçbir şeyini esirgemez yavrusundan.
Yarana tuz basmak istemem ama, ne kadar üzülsen haklısın.