bende gurbetteyim arkadaşım, çok fazla ailemi özledim demem sitem etmem eşime 2 yıldır bütün akrabalarım sevdiklerimden uzağım, pardon 2 yıl demişken tabiki gidip geldim bu süre içinde ama 1 hafta o kadar özleme yetmiyor işte,ailemi özlediğim belki de maddi manevi sorunların da etksiyle bu aralar sık ağlıyorum, ama normalde eşim bir kere sarılsa destek olsa hemen biter o anlık zayıflığım, örneğin dün ilk defa ben annemi özledim diye ağladım ve eşim bağırmaya başladı, ne var ölümü var falan diye, saatlerce ağladım, ben ağladıkça o daha çok dikti burnunu, hatta dedim ki benim şuan sana ihtiyacım var dedim desteğine, odadan çıktım ağlayarak buz gibi odaya gittim peşimden gelmedi, sözde ağladığıma kızıyormuş, bilerek gelmemiş iyice ağlasın dedim diyor.gurbetteyim, sabahtan akşama kadar yalnızım, akşam eşim eve geldiğinde de zaten ben mutfaktayım ki zaten yanında olduğumda da gözü tv ye takılır iki cümle konuşamazsın.daha anlatamadığım bir sürü can sıkıcı durum.
dua etmekten başka şansımız yok arkadaşım, ailem sağlıklı çok şükür diyebiliyorsan, eşin can sıkıcı birisi değilse, henüz yenisin alışırsın zamanla,ben ailesine çok düşkün bir insanım, eşim düşünceli olduğunu savunan anlattığım gibi bir insan. bazen düşüncelidir evet hakkını yememeliyim. ne dersin aynı durumda mıyız?benimde teselliye ihtiyacım var işin açığı. ama en büyük ilacımda dua bunu biliyorum.