- 7 Ekim 2025
- 19
- 8
- 1
- 35
- Konu Sahibi haleyilmaz64
- #1
Merhaba;
ben mi abartıyorum sizin nacizane yorumlarınıza ihtiyacım var .
özel sektörde çalışıyordum maddi imkanları daha iyi olan farklı bir ilde iş buldum.eşimin ailesinin yaşadığı bizim yıllardır yaşadığımız ile 6 saat uzaklıkta olan bir şehir.tabi başta eşimin ailesi istemedi ama eşimin özel sektördeki işindeki dalgalanmalar sonucu eşim dedi sen başlarsın bende tanıdıkları bi ziyaret eder onların yanında çalışırım dedi.
böylelikle taşındık.
ben hem il değiştirdim hem arkadaşlarımdan ayrıldım hem yıllardır alıştığım bildiğim iş ortamımdan.
yeni başladığım iş benim eski çalıştığım sektöre yakın olsa da öğrenilmesi gereken çok detay var ve yorucu. sahada ziyaretler var çok yoruluyorum.duygusal olarakta mental olarakta yoruldum ama maddi imkanlar işte ...eşimde istediği gibi bi iş bulamadı.
asıl konumuz eşimin babası genel sağlık kontrolüne gitmek istedi.eşim ailesinin yanına gidip babasını doktora götürdü. sonuçlar sonucunda bir lezyondan şüphelendiler ve istanbula tektikler baştan yapılsın diye gidildi. tabi ben hem yalnız kaldım hemde iş çok zor geldi.
işin garibi eşimin diğer kardeşi istanbul da yaşıyor .eşim babasına düşkün mesela sonuçların çıkmasına on gün var bir ameliyat tedavi süreci olsa 5/6 ay yok .bana ben tepki verince haftasonu gelip bir seni görüp döneyim diyor .diyorum daha tedavi sürecin e başlanmadı daha sonuçlar ortada yok belki uzun bir ayrılık dönemi bizi bekliyor bari 10 gün kal öyle gidersin diğer kardeşin de yanında .babam hasta yalnız bırakamam iki gün gelip döneyim diyor ardından kavga ediyor.
kimseyi tanımıyorum .iş yerindeki malesef çalışan çogunluk erkek bayanlar da samimi olamıyorum hep başlarına yeni bir yönetici istemediler ilk günden tavırlarını belli ettiler . hem samimi olsak bu sefer iş yürümeyecek.
tek başıma kaldım alışveriş yapıp 20 gündür evde bekliyorum akşamları.
tek sabrım telefon eski dostlarımla hal hatır sorarak geçiyor.
sizce sürece ben mi yanlış yaklaşıyorum.eşim babasına düşkün ben bu saatden sonra kötü bir hastalıkta çıkarsa yanlarından ayrılamam diyor.
daha teşhis bile konmadan ağlama seanslarına başladık.
eşim bu süreçte de babasının yanında olmaktan ne iş arar ne iş bulur.
ben işte zorlandığımı yapamadığımı söylediğimde yalnız kaldığımı söylediğimde bağırıyor kızıyor kıyamet kopuyor.sakın işten çıkayım deme diyor bende çalışmıyorum diyor.
ama işe alışamadım ortama alışamadım
ben mi abartıyorum sizin nacizane yorumlarınıza ihtiyacım var .
özel sektörde çalışıyordum maddi imkanları daha iyi olan farklı bir ilde iş buldum.eşimin ailesinin yaşadığı bizim yıllardır yaşadığımız ile 6 saat uzaklıkta olan bir şehir.tabi başta eşimin ailesi istemedi ama eşimin özel sektördeki işindeki dalgalanmalar sonucu eşim dedi sen başlarsın bende tanıdıkları bi ziyaret eder onların yanında çalışırım dedi.
böylelikle taşındık.
ben hem il değiştirdim hem arkadaşlarımdan ayrıldım hem yıllardır alıştığım bildiğim iş ortamımdan.
yeni başladığım iş benim eski çalıştığım sektöre yakın olsa da öğrenilmesi gereken çok detay var ve yorucu. sahada ziyaretler var çok yoruluyorum.duygusal olarakta mental olarakta yoruldum ama maddi imkanlar işte ...eşimde istediği gibi bi iş bulamadı.
asıl konumuz eşimin babası genel sağlık kontrolüne gitmek istedi.eşim ailesinin yanına gidip babasını doktora götürdü. sonuçlar sonucunda bir lezyondan şüphelendiler ve istanbula tektikler baştan yapılsın diye gidildi. tabi ben hem yalnız kaldım hemde iş çok zor geldi.
işin garibi eşimin diğer kardeşi istanbul da yaşıyor .eşim babasına düşkün mesela sonuçların çıkmasına on gün var bir ameliyat tedavi süreci olsa 5/6 ay yok .bana ben tepki verince haftasonu gelip bir seni görüp döneyim diyor .diyorum daha tedavi sürecin e başlanmadı daha sonuçlar ortada yok belki uzun bir ayrılık dönemi bizi bekliyor bari 10 gün kal öyle gidersin diğer kardeşin de yanında .babam hasta yalnız bırakamam iki gün gelip döneyim diyor ardından kavga ediyor.
kimseyi tanımıyorum .iş yerindeki malesef çalışan çogunluk erkek bayanlar da samimi olamıyorum hep başlarına yeni bir yönetici istemediler ilk günden tavırlarını belli ettiler . hem samimi olsak bu sefer iş yürümeyecek.
tek başıma kaldım alışveriş yapıp 20 gündür evde bekliyorum akşamları.
tek sabrım telefon eski dostlarımla hal hatır sorarak geçiyor.
sizce sürece ben mi yanlış yaklaşıyorum.eşim babasına düşkün ben bu saatden sonra kötü bir hastalıkta çıkarsa yanlarından ayrılamam diyor.
daha teşhis bile konmadan ağlama seanslarına başladık.
eşim bu süreçte de babasının yanında olmaktan ne iş arar ne iş bulur.
ben işte zorlandığımı yapamadığımı söylediğimde yalnız kaldığımı söylediğimde bağırıyor kızıyor kıyamet kopuyor.sakın işten çıkayım deme diyor bende çalışmıyorum diyor.
ama işe alışamadım ortama alışamadım