beraber vakit geçirebilmek için büyümesini dört gözle bekliyorum valla :)Genel olarak eşin ile muhabbetin seni yormuş bunaltmış, anlattığın kadarıyla gerçekten zor biri. Eğer söylediklerini dikkate almıyor 5 yaşında çocuk gibi cevaplar veriyorsa bu senin sinirlerini daha çok yıpratır. Aile terapistine gidip olumlu sonuç alanlar çok var. Yaşadığın şehirde de bi ton vardır şimdi, keşke gitseniz.
Başka biri de öneride bulunmuş forumda önce kaynaşma sonra da buluşmalar düzenleniyor sağlam arkadaşlıklar da kuruluyor. Benim 29 kişilik whatsapp mayıs anneleri grubum var her sıkıntımı anlatıp rahatlıyorum. Sayısız buluşmalar da düzenlendi. Bi bakın sen de kitaplar hakkında konuşanlar var, geyik bölümü var illa bir yer dikkatini çeker gerçi prensesinle kız kıza takılıp gezmek bile terapi gibi gelir sana, az biraz daha büyüyünce dertlerini de anlatırsın arkadaş olur yol gösterir
İnşallah yakında bol bol arkadaş bulursunuz. Samimi bir kişi bile olsa yeter aslında. Bazen insan yarım saat konuşunca bile rahatlıyor. Ama insanlar ben il oluyor maalesef. Kendisinin ihtiyacı yoksa fazla yaklaşmıyor. İnşallah bulursun gönlüne göre birini.bir tane gerçek arkadaşım yok
sıkıntılı zamanlarımda buluşup ya da telefonlaşıp konuşup dertleşebileceğim ya da hıçkıra hıçkıra ağladığımda çıtını çıkarmadan benim sakinleşmemi bekleyecek sonra da teselli olabilecek bir kişi yok etrafımda
Allah canlarına sağlık versin ailem var - annem, babam, halam, babaannem her zaman yanımdalar ama her sıkıntımı onlara anlatamam ki üzülürler belki benden de çok..
çok mutsuzum, derdim bir değil, içinden çıkamadığım akıl almama geeken şeyler ise tonla.
ama bir tane dostum yok..
bütün arkadaşlıklarım yüzeysel, hepsi ben iyiyken varlar, kötüyken ara ki bulasın
ama yok içime ata ata dert sahibi oldum, bir gün patlayacağım
sağlığımdan olacağım diye korkuyorum çünkü kimseyle konuşmuyorum kimseye anlatmıyorum kendi kendime yaşıyorum
bazen nefesim kesilir gibi oluyor korkuyorum küçücük kızım var bana bişe olsa o ne yapar sonra
bunu da buraya niye yazdım bilmiyorum akıl verilecek şeyler de yazamadım sadece bunaldım bu kadarcık olsun yazayım istedim sanırım.....
inşallah
Allah yardmcın olsn cnm.. kızın doğuştan mı işitme engelli çok üzüldüm kaç yaşında ? tedavisi yok mu?
amin canım çok teşekkür ederim
çocğm doğdktan snra çook duygusal oldmm. en kıymetli varlığmz onlar
Bismillahirrahmânirrahîm.bir tane gerçek arkadaşım yok
sıkıntılı zamanlarımda buluşup ya da telefonlaşıp konuşup dertleşebileceğim ya da hıçkıra hıçkıra ağladığımda çıtını çıkarmadan benim sakinleşmemi bekleyecek sonra da teselli olabilecek bir kişi yok etrafımda
Allah canlarına sağlık versin ailem var - annem, babam, halam, babaannem her zaman yanımdalar ama her sıkıntımı onlara anlatamam ki üzülürler belki benden de çok..
çok mutsuzum, derdim bir değil, içinden çıkamadığım akıl almama geeken şeyler ise tonla.
ama bir tane dostum yok..
bütün arkadaşlıklarım yüzeysel, hepsi ben iyiyken varlar, kötüyken ara ki bulasın
ama yok içime ata ata dert sahibi oldum, bir gün patlayacağım
sağlığımdan olacağım diye korkuyorum çünkü kimseyle konuşmuyorum kimseye anlatmıyorum kendi kendime yaşıyorum
bazen nefesim kesilir gibi oluyor korkuyorum küçücük kızım var bana bişe olsa o ne yapar sonra
bunu da buraya niye yazdım bilmiyorum akıl verilecek şeyler de yazamadım sadece bunaldım bu kadarcık olsun yazayım istedim sanırım.....
Gerçekten öyle kızım doğduktan sonra ben gerçekten kimseyi bu kadar sevmemişim ve sevemem de dedimbz bize yeteriz. şu zamanda herkesn dostluğu samimiyetsiz
amin
oturup ağlamıştım biliyor nusun ya o daha küçücük kaşınsa kaşıyamaz bile lanet sinek ne istedin kızımdan falan diye :)
Aminn
İşte güven olmuyo ya bu zamanda kimseye insan çekiniyor sanada birileriyle tanışmaya ama şunu da söyliyim bende eşimi sosyal medyada tanıdım
Evt bende olay cozulmedigi muddetce ilk gunku tazeligini koruyo buda bnm acimdan cok kotu bisey.o yuzden hatirlamamaya calisiyorum takmiyorum.onume bakip mutlu oluyorum dusunmuyorum hicbirinihani anlattıkça o günü yaşıyor gibi oluyorum demişsin ya demek ki yaşadığın olayın etkisi hala ilk günki gibi devam ediyor demek istedim
yani o olay karşısında üzüldüysen zamanla daha az üzülürsün ya sen de o daha o aşamaya gelmemiş demek istedim umarım anlatabilmişimdir kendimi biraz cümleler saçma oldu gibi ama
İşte güven olmuyo ya bu zamanda kimseye insan çekiniyor sanada birileriyle tanışmaya ama şunu da söyliyim bende eşimi sosyal medyada tanıdım
ne güzel işte,valla iki sohbet edince insn az buz anlıyor kimin ne olduğunuaynı durumdayız benim de hiç arkadsım yokbir tane gerçek arkadaşım yok
sıkıntılı zamanlarımda buluşup ya da telefonlaşıp konuşup dertleşebileceğim ya da hıçkıra hıçkıra ağladığımda çıtını çıkarmadan benim sakinleşmemi bekleyecek sonra da teselli olabilecek bir kişi yok etrafımda
Allah canlarına sağlık versin ailem var - annem, babam, halam, babaannem her zaman yanımdalar ama her sıkıntımı onlara anlatamam ki üzülürler belki benden de çok..
çok mutsuzum, derdim bir değil, içinden çıkamadığım akıl almama geeken şeyler ise tonla.
ama bir tane dostum yok..
bütün arkadaşlıklarım yüzeysel, hepsi ben iyiyken varlar, kötüyken ara ki bulasın
ama yok içime ata ata dert sahibi oldum, bir gün patlayacağım
sağlığımdan olacağım diye korkuyorum çünkü kimseyle konuşmuyorum kimseye anlatmıyorum kendi kendime yaşıyorum
bazen nefesim kesilir gibi oluyor korkuyorum küçücük kızım var bana bişe olsa o ne yapar sonra
bunu da buraya niye yazdım bilmiyorum akıl verilecek şeyler de yazamadım sadece bunaldım bu kadarcık olsun yazayım istedim sanırım.....
Bende seninle aynı durumdayım hiç arkadaşım yok benim de kızım var bende onu düşündüğüm için birsey yapamıyorum çok mutsuzum çookkkk kimse anlayamaz hergünüm ağlamakla geçiyorbir tane gerçek arkadaşım yok
sıkıntılı zamanlarımda buluşup ya da telefonlaşıp konuşup dertleşebileceğim ya da hıçkıra hıçkıra ağladığımda çıtını çıkarmadan benim sakinleşmemi bekleyecek sonra da teselli olabilecek bir kişi yok etrafımda
Allah canlarına sağlık versin ailem var - annem, babam, halam, babaannem her zaman yanımdalar ama her sıkıntımı onlara anlatamam ki üzülürler belki benden de çok..
çok mutsuzum, derdim bir değil, içinden çıkamadığım akıl almama geeken şeyler ise tonla.
ama bir tane dostum yok..
bütün arkadaşlıklarım yüzeysel, hepsi ben iyiyken varlar, kötüyken ara ki bulasın
ama yok içime ata ata dert sahibi oldum, bir gün patlayacağım
sağlığımdan olacağım diye korkuyorum çünkü kimseyle konuşmuyorum kimseye anlatmıyorum kendi kendime yaşıyorum
bazen nefesim kesilir gibi oluyor korkuyorum küçücük kızım var bana bişe olsa o ne yapar sonra
bunu da buraya niye yazdım bilmiyorum akıl verilecek şeyler de yazamadım sadece bunaldım bu kadarcık olsun yazayım istedim sanırım.....
Aminnn
Ben de öyleyim ya da öyle olduğumu sanıyordum, bu zamana kadar tatsızlık olmasın, Can'ım dah fazla sıkılmasın diye takmadığım umursamadığım üzerinde duymadığım herşey gün yüzüne çıktı ve hepsi bi taraftan sıkıştırıyor resmen
