Öncelikle herkeze hayirli akşamlar.
Benim içinden bir türlü çikamadiğim bi sorunum var. Ben bi senedir bi afganla karşilikli büyük bi aşk yaşiyorum, birbirimize çok düşgünüz. Birbirimizin yaralarini kapattiğimizdan dolayida olabilir bilmiyorm ama.., evlenmek istiyoruz fakat büyük bi sorunumuz var malesef.. Bir gün oturup herşeyi aileme açikladim, gizli sakli işleri sevmediğim için kendimi suçlu hissetmeye başliyordum.. Oturup durumumu açikladim, doğal olarak çok şaşirdilar ilk başta. Fakat sonra babam onu tanimak istediğini söyledi, insanlar arasinda ayrimcilik yapmamak için.
Tanişmadan sonra babam sonuna kadar karşi çikti bu evliliğin, ortaya mezhep farki çikti (sevdiğim çocuk caferili, yani şia). Benim Ailem inanca ve dine çok önem verirler, Benimde ahiretimi kurtarmami istedikleri için tamamen karşilar.. Annemse hakkimi helal etmem diyor. Bu durum beni okadar çok üzüyorki, ama onlarada hak veriyorum. Ailemin sözünü dinleyerek ondan uzaklaşmaya çaliştim defalarca, ama hayat bizi her seferinde tekrar biaraya getirdi farkli sebeplerle.
Sevdiğim çocuk benim için herşeyi yapmaya göze aliyor, kendi ailesini ikna etmeyi başardi, ailemide ikna etmeye direniyor.. Fakat ben izin vermiyorum Sirf ailemi daha fazla üzmek istemediğim için. Sirf Ailem üzülmesin diye acimi kalbimde saklayip her gece ağliyorum, Ailem bunu bilmiyor.. Unutup gittiğimi düşünüyorlar, halbuki bazen dayanamayip birbirimize hal hatir soruyoruz. Okadar kötü hissediyorum ki kendimi, iki taraftanda.. Onu biraksamda birakmasamda aci çekiyorum..
Sizce ne yapmam gerekir? Sevdiğim için savaşimmi, yoksa Ailemin kararina saygi düyüp acimi icimemi gömim?
Buarada mezhebimi asla değişmem diyor ve Yemin ediyor benim mezhebime ne olursa olsun saygi düyüp hiç bizaman karişmayacağina. Onun sevgisinden hiç bi şekilde şüphem yok, hiç birazamanda olmadi..
Lütfen yardim edin