Coronasavar


Açıkçası babası da pek çabalamıyor. Sadece benim çabamla da olacak iş değil. Pek oyun sever bir baba değil dolayısıyla uzun vadede oyun oynayamıyorlar. Ben de çok zevk almıyorum oyun oynamaktan ama yapıyorum yine de.

Aslında karantinanın ilk günleri bu istikrarı büyük ölçüde göstermiştim hatta O zamanlar forumda da aktiftim :) ancak işte bu noktada benim çocukluk travmalarım devreye giriyor ve istikrar bozuluyor. Yeterince ilgi göstermedim, benden mahrum kaldı diye düşünüp hop başa dönüyoruz. Geçen psikolog bir arkadaşım bir kitap önerdi bana. Kendimizi Büyütüyoruz yeniden dedi ve bu kolay kolay aşışabilecek bir durum değil dedi.

Ben de farkındayım bu yapışkanlığın sebebinin benden de kaynaklandığını. Hem fıtratı biraz böyle hem de ben yoksun kaldığım yönleri oğlumda tamamlamaya çalışıyorum.

Misal ben çocukken abimle uyanıp saatlerce aç beklerdim. Annem sabaha kadar uyumaz, öğlene kadar uyurdu. Şimdi mesela insanım, uyuyakalabilirim arada ya da kahvaltı az brşqz gecikebilir. Ancak öyle bir vicdan azabı çekiyorum ki, uyanınca ilk işim mutfağa gidip kahvaltı hazırlamak oluyor. Olur da az biraz uyuduysam gün içinde telafi etmeye çalışıyorum yaptığımı.

Söylemesi kolay arya bacım ama biz kendi yaralarımızı iyileştirmedikçe, istikrar sağlamak kolay olmuyor. Bu işin eğitimle, bilgiyle de alakası yok ki benim alanım biliyorsun. Ama yok derinde bir yerlerde "yetiyor muyum" düşüncesi var oldukça, bu yapışkanlık bitmiyor.

Öyle boktan bir mevzu ki, temelde ihtiyaç duyulan kişi olarak büyüyünce yani ebeveynlik rolü karışınca aslında çok da geriliyorum ihtiyaç duyulan kişi olunca. Fazla annelik beni geriyor esasında. Ancak aynı sebeple daha da daha da verici olmaya çalışıyorum.
 

Ben artık fıtratı bu demek ki diyorum turuncum. Çünkü ben de babası da böyle insanlar değiliz. Mıç mıç, sürekli ilgi bekleyen tipler değiliz hani. Aslında dışarıya karşı böyle bir çocuk değil. İnsanlara sarılıp sırnaşmıyor. Öpülmekten temastan çok hoşlanmıyor. Ama ben 24 saat öpsem bıkmaz. Sürekli kucağımda olmak istiyor asla doymuyor.

Desem ki sevip okşamayan soğuk bir anneyim ondan böyle, yok o da değil. Doğdu doğalı ilgimi eksik etmedim. Hep yanında oldum, sarıldım öptüm. Doymuyor arkadaş :)
 
GangstaWalk .!.:
Babayla senin atışmalarını görüyor ve taraf tutuyor kuzun, farkındasın bunun değil mi İdrak'ım gülüm? Anlatmayayım bir çocuk gelişimciye değil mi?
Genişletmek için tıkla...

Kuzum inan hiç atışmıyoruz yanında. O anlattığım mevzular bebe halasındayken oluyor. Bizim bebenin yanında hiç sesimiz yükselmez. Ama elbette salak değil, ses yükselmese de benim konuşmalarımı, tavrımı anlıyor. Söyleniyorum en nihayetinde robot değilim.

Taraf tutuyor sıpa. Babası az biraz sesini yükseltse "sakın bağırma anneme sakın" diyor ahsjwjdk
 

Bence de fıtrat.
Benim 1 numara tam tersi.
Öpemeyiz sarılamayız, temastan hoslanmaz
Nadiren uyuturken sarılır.
Bazen de ihtiyaç duyularsa gelip kendi kendine sarılır.
Ikisi de benim. Birbirlerine taban tabana zıt iki karakter var evde
Kız da büyüğe benziyor bu arada. birazcik sirnasık o kadar. genelde mottoları seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli.
Allah halime acısı yapisik bir tane ile kaldik.
 
Alicja .!.:
Hamile olmaya en uzak benimdir aranızda öyle söyleyeyim, bekarlardan bile uzak bir ihtimal
Genişletmek için tıkla...

Corona bana patlayacak gibi bi his var ya içimde hadi hayırlısı.
Idrakyollariiltihabi ikimiz dikkat edelim guzum. Bayolojik saatlerimiz tam zamanı diyor biliyorum ama Corona var mantık var. İlkel duygularımız bizi alt etmemeli.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…