- 2 Şubat 2019
- 1
- 1
- 1
- Konu Sahibi kumruilekumru
- #1
Merhabalar,
Ben 30 yaşında şu hayatta hemen hemen her istediğini başarmış bir insanım. Yapmak isteyip de yapmadığım şey kalmadı. Bu yaşıma kadar hep mücadele ile gece gündüz çalışma ile hayallerimi gerçekleştirdim. Bir tek konu hariç. Ergenlikten beri kilo problemi olan bir çocuktum. Vermek için çok çabaladım. Diyetisyen, spor, akupunktur, psikolog gibi hemen hemen her şeyi denedim. Hormonlarım vitaminlerim normal seviyelerde. Bu nedenle hep çabaladığımda kilo da verdim. Bir buçuk yıl önce beni çok strese sokan bir durum nedeniyle çok çalışmam gerekti ve sporu ve oluşturduğum yemek düzenini bıraktım. Verdiğim kilolaru aynen geri aldım. 30 yaşındayım ve 13 yaşımdan beri bu konu ile mücadele ettiğim için söylüyorum çok yoruldum. Tekrar kilo vermem gerekli ama içimde heves heyecan yok başlayamıyorum. Başarısız olacağım diye korkuyorum. Hayatta her şeyi başaran ben bu konuyu neden başaramadığımı bilmiyorum. Kendimi güzel bulan bir kadınım. Hayatımda biri de var öyle sevgilim olun diye de kilo vermek istemiyorum. Ben sağlığımı düşünüyorum. Şimdi yaşım genç bünyem çok tolero ediyor ama 10 yıl sonra ne olacak? Her gün artık bu son diye uyanıp diyete başlayamıyorum. Bu konuda motivasyonumu o kadar kaybettim ki. Aslında inatçı ve iradeli de bir insanım. Çocukluğumdan beri milyon tane tedavi aldım ki kilomun en büyük sebebi de bu. Tam kilo veriyorum hooop ameliyat olman gerekli. Yeniden hormonlar steroidler falan filan. İş güç konusunda deli gibi çalışırım. Uyumam 2 saat uyur yine her şeyi yetiştiririm. Ama bu konuda olmuyor. Çevremdeki insanlardan da bıktım. Kilo almışsın ah canım sen söylemezsen ben bilemeyceğim zira. İnsanlar bana bunu söyledikçe de moralim çok bozuluyor. Çocukken bu tedavilerden dolayı çok dışlandım. Dışarıdan belli olan izlere sahiptim (estetik operasyonlrla filan kalmadı çok şükür). Çok sorguladıkları ve lakap taktıkları için biraz içime dönüktüm. Sonradan çok iyi bir arkadaş çevrem oldu üniversitede ve sonrasında. Ama biri bana kilo almışsın deyince tüm cinlerim çıkıyor. O günlerde yaşadıklarım. Lisede yaşadıklarım. Kendimi hep kabul ettirme çabalarım. Psikolog ile de görüştüm bu durumu. Kendisi de travma olduğunu söylüyor. Terapi de aldım ama 6-7 aydır geçmişe çok takıldım. Ve bence bu durum diyete başlamamı da engelliyor. Bu ara birazcık yoğun dönemim bitti ve hayatımı bir düzene koyabilirim. Ama içimde güç yok. Yerimden kalkamıyorum. Sizin önerileriniz neler. Karışık yazdım ama çok doldum zannımca.
Ben 30 yaşında şu hayatta hemen hemen her istediğini başarmış bir insanım. Yapmak isteyip de yapmadığım şey kalmadı. Bu yaşıma kadar hep mücadele ile gece gündüz çalışma ile hayallerimi gerçekleştirdim. Bir tek konu hariç. Ergenlikten beri kilo problemi olan bir çocuktum. Vermek için çok çabaladım. Diyetisyen, spor, akupunktur, psikolog gibi hemen hemen her şeyi denedim. Hormonlarım vitaminlerim normal seviyelerde. Bu nedenle hep çabaladığımda kilo da verdim. Bir buçuk yıl önce beni çok strese sokan bir durum nedeniyle çok çalışmam gerekti ve sporu ve oluşturduğum yemek düzenini bıraktım. Verdiğim kilolaru aynen geri aldım. 30 yaşındayım ve 13 yaşımdan beri bu konu ile mücadele ettiğim için söylüyorum çok yoruldum. Tekrar kilo vermem gerekli ama içimde heves heyecan yok başlayamıyorum. Başarısız olacağım diye korkuyorum. Hayatta her şeyi başaran ben bu konuyu neden başaramadığımı bilmiyorum. Kendimi güzel bulan bir kadınım. Hayatımda biri de var öyle sevgilim olun diye de kilo vermek istemiyorum. Ben sağlığımı düşünüyorum. Şimdi yaşım genç bünyem çok tolero ediyor ama 10 yıl sonra ne olacak? Her gün artık bu son diye uyanıp diyete başlayamıyorum. Bu konuda motivasyonumu o kadar kaybettim ki. Aslında inatçı ve iradeli de bir insanım. Çocukluğumdan beri milyon tane tedavi aldım ki kilomun en büyük sebebi de bu. Tam kilo veriyorum hooop ameliyat olman gerekli. Yeniden hormonlar steroidler falan filan. İş güç konusunda deli gibi çalışırım. Uyumam 2 saat uyur yine her şeyi yetiştiririm. Ama bu konuda olmuyor. Çevremdeki insanlardan da bıktım. Kilo almışsın ah canım sen söylemezsen ben bilemeyceğim zira. İnsanlar bana bunu söyledikçe de moralim çok bozuluyor. Çocukken bu tedavilerden dolayı çok dışlandım. Dışarıdan belli olan izlere sahiptim (estetik operasyonlrla filan kalmadı çok şükür). Çok sorguladıkları ve lakap taktıkları için biraz içime dönüktüm. Sonradan çok iyi bir arkadaş çevrem oldu üniversitede ve sonrasında. Ama biri bana kilo almışsın deyince tüm cinlerim çıkıyor. O günlerde yaşadıklarım. Lisede yaşadıklarım. Kendimi hep kabul ettirme çabalarım. Psikolog ile de görüştüm bu durumu. Kendisi de travma olduğunu söylüyor. Terapi de aldım ama 6-7 aydır geçmişe çok takıldım. Ve bence bu durum diyete başlamamı da engelliyor. Bu ara birazcık yoğun dönemim bitti ve hayatımı bir düzene koyabilirim. Ama içimde güç yok. Yerimden kalkamıyorum. Sizin önerileriniz neler. Karışık yazdım ama çok doldum zannımca.
