- 6 Haziran 2024
- 45
- 20
- 8
- 23
Hanımlar merhabalar, birkaç haftadır üzerinde uzun uzun düşündüğüm sizlere danışmak istediğim bir konu var. Bununla ilgili psikolojik destek de alıyorum şu an. Çözmeye çalışıyorum ama fikirlerim sürekli değişiyor. Yaklaşık 7 ay önce biriyle tanıştım. Kendisi İtalya'da master yapan bir mühendis. İlişkimiz bana göre bir yere kadar hep dostane ilerledi. Zaten aksi bir durumda, hep beni beğenmediğini, istemediğini hafiften belli ederdi. Ama son aylara doğru bana karşı tavırları bir nebze de olsun değişmişti. Bu şekilde davransa bile gönlümü hiç kırmadı. Beni kırgın bırakmadı. Aramızda bir yakınlık vardı evet ama yine benimle ciddi bir şey düşünmediğini bana hiç o yerden ve o gözle bakmadığını sık sık dile getirirdi. Ben de açıkçası, bu durumu pek önemsemiyordum. Çünkü kendimi bir ilişkiye hazır hissetmiyordum ve özellikle onunla ciddi bir şeyler yaşayacağımıza inanmıyordum. Geçmişte çok kalbimi kıran bir olay yaşadığım için biraz kendimi aşka kapatmıştım.
Ama bir gün arkadaşımla otururken, bu kız arkadaşımın bir erkek arkadaşı tesadüfen bizim oturduğumuz yere geldi. Çocukla ikimiz de aynı şehirde büyümüşüz. Ben ilişki istemiyordum ama bu çocuktan hem hoşlandım hem de fikir yapımız gerçekten uyuştu. Sonra o da benden hoşlanmış. Arkadaşıma da söylemiş. Ben de bir süre daha hazır olmadığımı belli ettim. 2 ay kadar daha geçti. Bir gün fark ettim ki bana istek atmış. Sonra biz konuşmaya başladık. Konuşmaya başlar başlamaz ben kimseyi üzmemek adına, İtalya'da bulunan çocuğa buna A diyelim. A'ya yeni biriyle tanıştığımı, iyi anlaştığımı ve aramızda hiçbir şey olmasa bile onunla konuşmayı bitirmek istediğimi söyledim. A ile daha önce de konuşmayı defalarca kesmek istemiştim ama hep bir şekilde yeniden başlıyorduk. Her neyse A bunu söylemem ile şok oldu. Yani aslında beni sevdiğini anladı. Onca zaman bana kısmen kötü davrandıktan ve ciddi bir şey olmadığını vurguladıktan sonra, tamamen başka bir insan oldu. Beni çok sevdiğini söylüyor gitmemem için yalvarıyordu. Ama ben bu ilişkinin sağlıklı olacağını hiçbir zaman düşünmediğim için, yeni tanıştığım E ile görüşmeye devam ettim. E ile çok iyi anlaştık ve yaklaşık 2 ay konuştuk sonra ilk kez buluştuk ve bir ilişkiye başladık. Şu an 1 aydır çıkıyoruz. Ama bir şeyler eksikmiş gibi hissediyorum. Oysa tam hayal ettiğim gibi bir adam. Hiçbir kusuru olduğunu düşünmüyorum. Sadece eksik olan şeyin ne olduğunu bilmiyorum.
A kişisi ilişkimin olmasına her ne kadar saygı gösterse de bana yazdı. Engellemiştim, ki E'ye de bu durumdan bahsettim ne olur ne olmaz aklında şüphe oluşturmamak adına. Ama bir şekilde fake hesap açıp falan bana ulaştı. Şiirler yazmış, geri dönmem için beni ikna etmeye çalışıyor, birbirimizin kaderinde olduğumuzu vs söylüyor. Onu da anlıyorum. 25 yaşında ve hayatı tanımakta çok geç kalmış bence. Daha önce hiç ilişkisi olmamış, hiç kimseyi sevememiş. İlişkilerden delicesine korkuyor. Benden kaçma sebebi de buydu. Açıkçası hiçbir zaman onun beni istememesine üzülmedim. Çünkü dengeli bir bağımızın olduğuna inanmadım. Ama şu an bambaşka bir insanmış gibi geliyor. Sanki bu kaybın acısı onu olgunlaştırmış gibi. Bu süreçte o da terapi aldı. Ve şu an evet sensiz yaşarım, biliyorum ama ben bunu yapmak istemiyorum, seni kaybetmek istemiyorum diyor, ve pişmanlığının samimiyetine açıkçası inandım. Bana ailesinden, kendi eksikliklerinden filtresiz bir şekilde bahseden biri. Narsist olduğunu hiçbir zaman düşünmedim. Kendine pek değer vermeyi bilmeyen olgunlaşmamış biri olduğunu ise çokça düşündüm. Şu an o da bunların farkında. Kendini inşa etmeye çalışıyor ve bu süreçte onunla olayım istiyor. Ben geçmişte çocukça davrandığının farkındayım ama gerçekten bir şeyleri değiştirdiğini de görebiliyorum. Beni bir kez olsun görüşmek için İtalya'ya çağırıyor. - aramızda bir şey olmayacağını temin ederek, yalnızca konuşmak için.- Gitme imkanım da var. Ama gizliden gizliye ne o ne ben böyle bir şey yapabiliriz.
Açıkçası tüm bu yaşananlardan sonra benim gerçekten yalnız kalasım var. E ne kadar iyi bir insan olsa da onu tam anlamıyla kabul edemiyorum. Evet seviyorum, ilgiliyim de ama o eksik şeyin ne olduğunu bulamadım. Açık konuşmak gerekirse A'da kafamı biraz karıştırdı. Benim ilişkimi sorgulamama sebep oldu. Çünkü en başta hiç böyle karmaşık hissetmiyordum. Ayrıca şu an böyle hissetmekten dolayı çok fazla suçluluk ve utanç duyuyorum. Günlerdir doğru düzgün yemek yiyemiyorum. Uyusam bile defalarca uyanıyorum. Zaten bu yüzden destek almaya başladım.
E ile de açık bir şekilde konuştum. 3 gün sonra askere gidecek. Bana 1 ay boyunca düşünmemi istediğini, bize bir şans verip vermeyeceğim konusunda kararımı beklediğini söyledi. Siz böyle bir durumda olsanız ne yapardınız?
Psikoloğumla bu konuyu konuştuğumuzda ve daha önceki ilişkilerimden bahsettiğimde benzer döngüler yaşadığımı anladım. O da çok yönlü ve yoğun bir insan olduğum için bunları yaşamamın doğal olduğunu ve çözeceğimizi söyledi.
Biliyorum çok kişisel bir mesele, kendim çözmeliyim ama fikirlerinizi merak ediyorum. İnsan kaderinde olanı, onun için doğru olanı nasıl fark eder? Bundan nasıl emin olur?
Ama bir gün arkadaşımla otururken, bu kız arkadaşımın bir erkek arkadaşı tesadüfen bizim oturduğumuz yere geldi. Çocukla ikimiz de aynı şehirde büyümüşüz. Ben ilişki istemiyordum ama bu çocuktan hem hoşlandım hem de fikir yapımız gerçekten uyuştu. Sonra o da benden hoşlanmış. Arkadaşıma da söylemiş. Ben de bir süre daha hazır olmadığımı belli ettim. 2 ay kadar daha geçti. Bir gün fark ettim ki bana istek atmış. Sonra biz konuşmaya başladık. Konuşmaya başlar başlamaz ben kimseyi üzmemek adına, İtalya'da bulunan çocuğa buna A diyelim. A'ya yeni biriyle tanıştığımı, iyi anlaştığımı ve aramızda hiçbir şey olmasa bile onunla konuşmayı bitirmek istediğimi söyledim. A ile daha önce de konuşmayı defalarca kesmek istemiştim ama hep bir şekilde yeniden başlıyorduk. Her neyse A bunu söylemem ile şok oldu. Yani aslında beni sevdiğini anladı. Onca zaman bana kısmen kötü davrandıktan ve ciddi bir şey olmadığını vurguladıktan sonra, tamamen başka bir insan oldu. Beni çok sevdiğini söylüyor gitmemem için yalvarıyordu. Ama ben bu ilişkinin sağlıklı olacağını hiçbir zaman düşünmediğim için, yeni tanıştığım E ile görüşmeye devam ettim. E ile çok iyi anlaştık ve yaklaşık 2 ay konuştuk sonra ilk kez buluştuk ve bir ilişkiye başladık. Şu an 1 aydır çıkıyoruz. Ama bir şeyler eksikmiş gibi hissediyorum. Oysa tam hayal ettiğim gibi bir adam. Hiçbir kusuru olduğunu düşünmüyorum. Sadece eksik olan şeyin ne olduğunu bilmiyorum.
A kişisi ilişkimin olmasına her ne kadar saygı gösterse de bana yazdı. Engellemiştim, ki E'ye de bu durumdan bahsettim ne olur ne olmaz aklında şüphe oluşturmamak adına. Ama bir şekilde fake hesap açıp falan bana ulaştı. Şiirler yazmış, geri dönmem için beni ikna etmeye çalışıyor, birbirimizin kaderinde olduğumuzu vs söylüyor. Onu da anlıyorum. 25 yaşında ve hayatı tanımakta çok geç kalmış bence. Daha önce hiç ilişkisi olmamış, hiç kimseyi sevememiş. İlişkilerden delicesine korkuyor. Benden kaçma sebebi de buydu. Açıkçası hiçbir zaman onun beni istememesine üzülmedim. Çünkü dengeli bir bağımızın olduğuna inanmadım. Ama şu an bambaşka bir insanmış gibi geliyor. Sanki bu kaybın acısı onu olgunlaştırmış gibi. Bu süreçte o da terapi aldı. Ve şu an evet sensiz yaşarım, biliyorum ama ben bunu yapmak istemiyorum, seni kaybetmek istemiyorum diyor, ve pişmanlığının samimiyetine açıkçası inandım. Bana ailesinden, kendi eksikliklerinden filtresiz bir şekilde bahseden biri. Narsist olduğunu hiçbir zaman düşünmedim. Kendine pek değer vermeyi bilmeyen olgunlaşmamış biri olduğunu ise çokça düşündüm. Şu an o da bunların farkında. Kendini inşa etmeye çalışıyor ve bu süreçte onunla olayım istiyor. Ben geçmişte çocukça davrandığının farkındayım ama gerçekten bir şeyleri değiştirdiğini de görebiliyorum. Beni bir kez olsun görüşmek için İtalya'ya çağırıyor. - aramızda bir şey olmayacağını temin ederek, yalnızca konuşmak için.- Gitme imkanım da var. Ama gizliden gizliye ne o ne ben böyle bir şey yapabiliriz.
Açıkçası tüm bu yaşananlardan sonra benim gerçekten yalnız kalasım var. E ne kadar iyi bir insan olsa da onu tam anlamıyla kabul edemiyorum. Evet seviyorum, ilgiliyim de ama o eksik şeyin ne olduğunu bulamadım. Açık konuşmak gerekirse A'da kafamı biraz karıştırdı. Benim ilişkimi sorgulamama sebep oldu. Çünkü en başta hiç böyle karmaşık hissetmiyordum. Ayrıca şu an böyle hissetmekten dolayı çok fazla suçluluk ve utanç duyuyorum. Günlerdir doğru düzgün yemek yiyemiyorum. Uyusam bile defalarca uyanıyorum. Zaten bu yüzden destek almaya başladım.
E ile de açık bir şekilde konuştum. 3 gün sonra askere gidecek. Bana 1 ay boyunca düşünmemi istediğini, bize bir şans verip vermeyeceğim konusunda kararımı beklediğini söyledi. Siz böyle bir durumda olsanız ne yapardınız?
Psikoloğumla bu konuyu konuştuğumuzda ve daha önceki ilişkilerimden bahsettiğimde benzer döngüler yaşadığımı anladım. O da çok yönlü ve yoğun bir insan olduğum için bunları yaşamamın doğal olduğunu ve çözeceğimizi söyledi.
Biliyorum çok kişisel bir mesele, kendim çözmeliyim ama fikirlerinizi merak ediyorum. İnsan kaderinde olanı, onun için doğru olanı nasıl fark eder? Bundan nasıl emin olur?
Son düzenleme:
