evet.. bir insanı olduğu gibi kabul etmek deyince zihninizde ne canlanıyor? Mesela bir insanda beğenmediğiniz bir özelliği değiştirebilmek adına bir çabanız oluyor mu? Yoksa bu çabanın gereksiz olduğunu, karşıdaki insanı aslında o insan yapan nedenler arasında sizin şikayet ettiğiniz davranışlarının da olduğunu mu düşünüyorsunuz?
Evet bu sorumdan sonra geleyim konuya. Bir çok insan gibi ben de insanlarla ortama göre, samimiyetime göre bir diyaloğa girerim. Sohbetin gidişatına göre seçerim cümlelerimi, sırf boşluğu doldursun diye boş cümleler sarfetmem. Doğrudan yanlış anlaşılmaya müsait cümleler etmemeye çalışırım, o insanda da bana karşı art niyet yoksa cümlelerimde yanlış aramaz istisnalar haricinde.
Evet, ben böyleyim fakat nişanlımın etrafındakilerle iletişimine şahit olduğum kadarıyla bu konuda aynı değiliz. Aynı olmak zorunda da değiliz tabi ama beni rahatsız eden konuları sorgulama ihtiyacı hissediyorum. Sohbet esnasında gerekli olmayan kelimeler, cümleler edebiliyor. Bir çok sohbet esnasında tanık oldum/ oluyorum. Hatta bu konuda hafif bir sürtüşme yaşadığımız insanlarla bile tekrarladı bu olay. Aynı ortamda denk gelince bu sefer nasıl bir polemik çıkacak diye düşünmekten bir hal oluyorum. Bahse konu olay cereyan edince de onun söylemlerinin arkasını toplama gereği hissediyorum. Yani bu durumun adını koyamadım ama son derece kötü bir şey. Bazı arkadaş çevrelerinde ciddiye alınamadığımızı düşünmeye bile başlayacağım yakın tarihte.
Hal böyleyken bir kaç kez belirtme girişiminde bulundum kendisine. Bak canım, evet sen o an söylediklerinde sakınca görmüyor olabilirsin, kendince şaka da yapıyor olabilirsin ama karşı taraf bunu farklı yorumlayabilir ki özellikle söylüyorum burası iş yeri, aile ortamın vs. olsa amenna ama diğer türlü sen kötü niyetle söylemesen bile onu o yöne bile çekebilir insanlar dememle bana ufaktan kırıldığını hissetmem bir oluyor. Ben onun iyiliği için normal şekilde eleştirmeye çalışıyorum, farkında değilse olması için çabalıyorum. Benim lafımı yanlış anlayacak kişiler çevremde olmayıversin bir zahmet diyor o da bu sefer ama keşke işler böyle yürüse.. Ha bu arada bu durumu farkeden insanların daha çok yüklendiğini de farkettim o yüzden bu işin rahatsızlık boyutu arttı bende.
Şu durumda bana düşen başka bir şey var mı? Olduğu gibi kabul etmek mi gerekiyor insanları tüm özellikleriyle? Yoksa iletişim- beden dili ile ilgili bir kursa beraber gitmeyi mi teklif etsem bilemedim. Objektif bir bakış açısı gerek sanırım bana.
Evet bu sorumdan sonra geleyim konuya. Bir çok insan gibi ben de insanlarla ortama göre, samimiyetime göre bir diyaloğa girerim. Sohbetin gidişatına göre seçerim cümlelerimi, sırf boşluğu doldursun diye boş cümleler sarfetmem. Doğrudan yanlış anlaşılmaya müsait cümleler etmemeye çalışırım, o insanda da bana karşı art niyet yoksa cümlelerimde yanlış aramaz istisnalar haricinde.
Evet, ben böyleyim fakat nişanlımın etrafındakilerle iletişimine şahit olduğum kadarıyla bu konuda aynı değiliz. Aynı olmak zorunda da değiliz tabi ama beni rahatsız eden konuları sorgulama ihtiyacı hissediyorum. Sohbet esnasında gerekli olmayan kelimeler, cümleler edebiliyor. Bir çok sohbet esnasında tanık oldum/ oluyorum. Hatta bu konuda hafif bir sürtüşme yaşadığımız insanlarla bile tekrarladı bu olay. Aynı ortamda denk gelince bu sefer nasıl bir polemik çıkacak diye düşünmekten bir hal oluyorum. Bahse konu olay cereyan edince de onun söylemlerinin arkasını toplama gereği hissediyorum. Yani bu durumun adını koyamadım ama son derece kötü bir şey. Bazı arkadaş çevrelerinde ciddiye alınamadığımızı düşünmeye bile başlayacağım yakın tarihte.
Hal böyleyken bir kaç kez belirtme girişiminde bulundum kendisine. Bak canım, evet sen o an söylediklerinde sakınca görmüyor olabilirsin, kendince şaka da yapıyor olabilirsin ama karşı taraf bunu farklı yorumlayabilir ki özellikle söylüyorum burası iş yeri, aile ortamın vs. olsa amenna ama diğer türlü sen kötü niyetle söylemesen bile onu o yöne bile çekebilir insanlar dememle bana ufaktan kırıldığını hissetmem bir oluyor. Ben onun iyiliği için normal şekilde eleştirmeye çalışıyorum, farkında değilse olması için çabalıyorum. Benim lafımı yanlış anlayacak kişiler çevremde olmayıversin bir zahmet diyor o da bu sefer ama keşke işler böyle yürüse.. Ha bu arada bu durumu farkeden insanların daha çok yüklendiğini de farkettim o yüzden bu işin rahatsızlık boyutu arttı bende.
Şu durumda bana düşen başka bir şey var mı? Olduğu gibi kabul etmek mi gerekiyor insanları tüm özellikleriyle? Yoksa iletişim- beden dili ile ilgili bir kursa beraber gitmeyi mi teklif etsem bilemedim. Objektif bir bakış açısı gerek sanırım bana.
