- 17 Ağustos 2011
- 25.466
- 161.548
- 798
- Konu Sahibi Kirlangiic_cigligii
- #141
Hahaha KKda kimi insan dobraligiyla anılır, kimi insan sivri diliyle, kimi insan Über saçma konularıyla, kimi nokta atışlarıyla...Kiz ben 31 yasindayim. Coluk yok cocuk yok koca yok uc tane kedim vardi kardesime birakip Afrika'ya geldim esek gibi yalniz yalniz calisiyorum. Ev yok araba yok bisikletim bile yok birikim yapmak istiyorum olmuyor kiram fazla turkiye'ye izne gidiyorum biletler pahali vs. kariyerde sicrama icin dayanmiyorum is basvurulari yapiyorum daha bir sonuc yok :) e napalim olelim mi? hayat guzel yani. Bir muzik acarim bir yuruyuse cikarim kardesimle goruntulu konusurum benden mutlusu olmaz.
Kredi insani gerer strese sokar ama yani bitecek sonucta. 11 bin hic az bi para diil. Arkadaslar guzel oneriler vermis. BurdayenGEnC arkadas var pintiligiyle meshur gelsin tasarruf onerileri versin belki ise yarar.
Kiyafet filan almayi da kafana takma olanlarla idare et bence, kredi bitince eline para gecince gardrobunu elden gecirirsin. Cocuk icin de 26 erken bile bence yani. Gencsiniz daha yaparsiniz birikim.
Benim kaderimde de pintiliğimle anılmak varmış
Ben öncelikle konu sahibine bir psikologa gitmesini oneriyorum. Ama böyle tepeden bakıp 'şükürsüzsün! Bu sebeple ölmek mi istenir? Millet neler yaşıyor?psikologa git!' şeklinde değil.
Ben bile bu cimri halimle psikologa bütçe ayırmaya karar verdim ve ilk seansıma gittim. Ki hayatımda depresyon nedir bilmem. Her şeye pozitif tarafından bakar, 27 yaşımda hala seke seke yürürüm. Ama kendi basima asamadigim- hep aynı yerde tikandiğim bazi şeyler vardı. Bunları bir ömür yük diye sırtımda tasiyacagima neden kurtulmayayim ki diye düşündüm. Ya da neden bakış acimi değiştirip daha mutlu bir hayat yaşamayayim? Bu yüzden kendime bir psikolog buldum.
Konu sahibi, ekonomik sıkıntin var ama psikolog oyle aşırı pahalli bir şey değil. Hatta benimki klinik psikolog-150 lira. Yani her ay verebilirsin.
Bence paran olmadan değil psikolojin düzeltmeden anne olmamalısın. Çünkü dertler sorumluluklar daha da ustuste biner ve hepten depresyona girebilirsin. Şu ruh halindeki bir annenin bende çocuğuna katkısı olamaz. Benim annem de depresyona meyilli bir insandı ben küçükken. Bazen onu üzünce ' öleyim de kurtulun! Sevinirsiniz annemiz öldü diye, zil takıp oynarsınız' falan derdi. Bunu dediği belki 2-3 keredir ama ben mesela bana yansıttığı bu halini unutamıyorum.
Senin de (bu kadarcik konudan bile ölümü düşündüğünü göz önüne alirsak) sağlam bir psikolojin yok. Bu halinle sırf ilkel üreme güdüne yenilip anne olursan ruhu delik deşik bir çocuk büyütmen çok olası. O yüzden birinci hedefin bu ruh halinden kurtulmak olsun.
İkinci olarak da parahanim.com sayfasını takip edebilirsin :) benden bile pinti harika bir kadın var. Çok genç yaşta birikim ve yatırım yapıp kendini emekli etmiş. Öyle bir kadin ki çocuklarına servis parası vermemek icin her gün üç çocuk ile bisikletle okula giden/böylece hem kaliteli zaman gecirip hem çocuklarıyla spor yapmış olan
Üçüncü olarak harcamayi yaşam düsturu haline getirmiş insanlar için para geldiği gibi gider. Demişsiniz ya 6 bin geliyor yetmiyor diye. İnanın on bin olsa da yetmez. Çünkü paranızın hesabını bilmiyorsunuz. Giren çıkıyor evden. Anladığım kadarıyla ay sonunda da para azalınca kemer sikiyorsunuz.
Benim onerim madem gelen gidiyor,maaşı alır almaz bir yarım altın almanız.
Yarım altın bugün bin lira falan. Ama geçen sene bu günlerde yedi yüz liraydı. İki sene önce bu gunlerde 522 liraydı.
Yani iki senede tam iki katı degerlendi
Her ay bir yarım alsanız , doğum yaptıktan sonra da ayda bir yarimi kendinize harçlık yapsaniz bence kocaniza muhtaç olma korkusunu aşarsiniz. Bugün bile ayda bir yarım altın ev kirası su bu vermeyen bir insana yetecek bir para.
