- 6 Temmuz 2020
- 141
- 235
- 103
- Konu Sahibi laytralaylom
-
- #1
Merhaba,
Eski konularımı paylaşayım önce:
İçimde çok büyük bir boşluk, değersizlik, bir daha mutlu olamayacakmışım hissi var. Geceleri uyuyamayıp sabahları uyanamıyorum ve işyerinde düşünmekten çalışamıyorum. Çalışamadıkça kendimi daha da kötü hissediyorum.
Yerimde duramıyorum, sürekli alıp başımı gitme isteğim var. Kimseyle dertlerimi konuşmak da istemiyorum. Psikolog ile görüşüyorum gerçi henüz iki kere görüştük ama iyi geliyor. Psikolog da ilişkimizin pek oluru olmadığı kanaatinde.
Fakat eşimi hala seviyorum ve sanırım bir tarafım boşanmayı istemiyor.
Yine de boşanmanın en mantıklısı olduğunu bildiğimden o duruşmaya gidip boşanacağım.
Sadece hayatım boyunca tonlarca derdim olmasına rağmen bu kadar mutsuz hissetmedim ve acım gün geçtikçe büyüyor, önünü alamıyorum. Mutsuz bir ailede yetiştim ve büyük bir motivasyonla evlendim. Kendi ailemi kuracaktım, mutlu olacaktım falan filan.
Olmadı, kendimi başarısız hissediyorum ve suçluyorum. Hoş, beş dakika sonra da eşimi suçlamaya başlıyorum.
Eşimi sevdiğim için mi, suçlu ben olduğum için mi, evliliğim bittiği için mi, ne için böyle karmakarışık hissediyorum inanın bilemiyorum.
Geçsin istiyorum acım sadece. Düşünmek istemiyorum daha fazla.
Nasıl dayanacağım?
Eski konularımı paylaşayım önce:
Boşanıyorum.
Güncelleme: Az önce avukatla görüştüğünü, çekişmeli olursa ne zaman biteceği konusunda bir garanti veremediği için anlaşmalıyı bekleyeceğini belirten bir mesaj attı. Ben zaten anlaşmalı taraftarıydım. Merhaba, 7 aylık evliyim, eşim geçen hafta evi terk etti, ben de kendime bir ev buldum ve...
Beklenen gün geldi: boşanıyorum
Merhaba, Aralık ayında bir konu açmıştım: https://www.kadinlarkulubu.com/konu/bosaniyorum.1361894/ Aslında daha sonra tekrar bir araya geldik ama yine başaramadık. Geçmiş konuyu okuyamayalar için özet: ailesi beni hiç istemedi ve eşim tavrını koyamadı. Ocak’tan beri evlerimiz ayrı. Yine iki...
İçimde çok büyük bir boşluk, değersizlik, bir daha mutlu olamayacakmışım hissi var. Geceleri uyuyamayıp sabahları uyanamıyorum ve işyerinde düşünmekten çalışamıyorum. Çalışamadıkça kendimi daha da kötü hissediyorum.
Yerimde duramıyorum, sürekli alıp başımı gitme isteğim var. Kimseyle dertlerimi konuşmak da istemiyorum. Psikolog ile görüşüyorum gerçi henüz iki kere görüştük ama iyi geliyor. Psikolog da ilişkimizin pek oluru olmadığı kanaatinde.
Fakat eşimi hala seviyorum ve sanırım bir tarafım boşanmayı istemiyor.
Yine de boşanmanın en mantıklısı olduğunu bildiğimden o duruşmaya gidip boşanacağım.
Sadece hayatım boyunca tonlarca derdim olmasına rağmen bu kadar mutsuz hissetmedim ve acım gün geçtikçe büyüyor, önünü alamıyorum. Mutsuz bir ailede yetiştim ve büyük bir motivasyonla evlendim. Kendi ailemi kuracaktım, mutlu olacaktım falan filan.
Olmadı, kendimi başarısız hissediyorum ve suçluyorum. Hoş, beş dakika sonra da eşimi suçlamaya başlıyorum.
Eşimi sevdiğim için mi, suçlu ben olduğum için mi, evliliğim bittiği için mi, ne için böyle karmakarışık hissediyorum inanın bilemiyorum.
Geçsin istiyorum acım sadece. Düşünmek istemiyorum daha fazla.
Nasıl dayanacağım?