Değişmek isteyip Değişememek

Ben bu söylediklerinizin neredeyse hepsini hayatıma empoze edebildim.
Bence sürekli başka şeylere odaklanmanın en derin sebebi kendini sevmemekten geliyor.
Kendinizi sevmeyi eğer gerçekten öğrenirseniz emin olun sonrasında kendinize yeni şeyler katmak isteyecek, canınızı dişinize takacaksınız bence.

Kendi başınıza vakit geçirmeyi sevmeye çalışın.
Kendimi seviyorum ama yeterli düzeyde değil.Miktarını arttırmam gerektiğinin farkındayım.
 
Bazı şeyler istemekle olmuyor çünkü, bu söylediklerinizi herkes ister ama herkes başaramıyor. Kendinde ki eksiklikleri tespit edip kapatmaya çalış o şekilde ancak kurtulursun
istemek yeterli değil,eyleme de geçmek gerek biliyorum.Eyleme geçipte sürdürememekte sıkıntım.İstikrar da sıkıntılıyım.
 
Tutabiliyorum kendimi acı ceksem de.Asla vazgecmiyorum belki o ara beynim kandırmaya calısıyor ama sonrasinda tutumumu korudugum zaman kendime saygımın arttıgını gördüm.
Eger karar alınması gereken dogru kararsa asla yılmadan uygulamak lazım.Gecmeyen acı yorsa da düzelmeyen hicbir olay yok su hayatta:)
Mükemmel,benim istediğimde böyle bir irade işte.Gönülden tebrik ediyorum sizi.
 
Bu saydıklarınızı bir anda uygulamanız elbette zor. Muhtemelen böyle olmanızın nedeni aile ya da çevresel problemlerden kaynaklanıyor olabilir. Nasıl bir çocukluk yaşadınız? Sizi böyle davranmaya iten şeylerin nedenini bulmakla başlayabilirsiniz. Kendinizle mutlu olmamanız için kendinizi değersiz hissediyor olmanız lazım. Size bu değersizlik hissine iten şey ne mesela bunları sorgulayın. Sonra zamanla emin olun hepsini aşmaya başlayacaksınız. Tabi böyle şeylerde terapiler çok yardımcı olur. Eğer bu durumdan çok rahatsız oluyorsanız yardım alabilirsiniz.
Annem insanların dediklerini çok kafaya takan,kendine değer vermeyen biri.Hasta olsa bile hastaneye erteleye erteleye gider.Babamda başkalarının sözlerine göre hareket eden biri.Küçüklüğümden beri yoğun değersizlik duygusu içinde büyüdüm.Küçükken bile başkalarının sözlerine çok üzülüp ağladığım zamanlar oldu.Şimdi biraz olsun kendimi törpüledim ama tam anlamıyla geçmedi hala.
 
Annem insanların dediklerini çok kafaya takan,kendine değer vermeyen biri.Hasta olsa bile hastaneye erteleye erteleye gider.Babamda başkalarının sözlerine göre hareket eden biri.Küçüklüğümden beri yoğun değersizlik duygusu içinde büyüdüm.Küçükken bile başkalarının sözlerine çok üzülüp ağladığım zamanlar oldu.Şimdi biraz olsun kendimi törpüledim ama tam anlamıyla geçmedi hala.
Bakın aslında sebebinin gayet farkındasınız. Farkında olmanız bile çok büyük adım aslında. Anneniz babanız istemeden de olsa size bunları aşılamış olabilir. Ama siz gayet aklı başında, farkındalığı yüksek bir insansınız. Bir şeye adım atarken yapabileceğiniz konusunda kendinizi sürekli telkin edin. Şu dünyada isteyip yapamayacağımız ne var ki? Kendinizi olumlu düşünmeye zorlayın. İnsanlar ne demiş ne yapmış bunun bize bir faydası yok. Emin olun zamanla istediğiniz her şeyi yapacaksınız. Sadece kendinize güvenin.
 
Bakın aslında sebebinin gayet farkındasınız. Farkında olmanız bile çok büyük adım aslında. Anneniz babanız istemeden de olsa size bunları aşılamış olabilir. Ama siz gayet aklı başında, farkındalığı yüksek bir insansınız. Bir şeye adım atarken yapabileceğiniz konusunda kendinizi sürekli telkin edin. Şu dünyada isteyip yapamayacağımız ne var ki? Kendinizi olumlu düşünmeye zorlayın. İnsanlar ne demiş ne yapmış bunun bize bir faydası yok. Emin olun zamanla istediğiniz her şeyi yapacaksınız. Sadece kendinize güvenin.
Çok çok güzel söylediniz.Bu dünyada isteyipte yapamayacağım ne var ki?:KK76::KK76:
 
Annem insanların dediklerini çok kafaya takan,kendine değer vermeyen biri.Hasta olsa bile hastaneye erteleye erteleye gider.Babamda başkalarının sözlerine göre hareket eden biri.Küçüklüğümden beri yoğun değersizlik duygusu içinde büyüdüm.Küçükken bile başkalarının sözlerine çok üzülüp ağladığım zamanlar oldu.Şimdi biraz olsun kendimi törpüledim ama tam anlamıyla geçmedi hala.
İmsanlar çok acımasız oluyo maalesef. Seni anlıyorum, ne hissettiğini de çok iyi biliyorum. Onlarında çocukluklarından kalma travmaları var ve evlilik onlar için kaçış yolu olmuş aslında ve bu yüzden çocuklarına nasıl davranması gerektiğini bilmiyorlar. Travmalar kolay iyileşmiyor hele de değersizlik. Hepsi geçer umarım bi an önce🙏
 
Değerli konu sahibi, her bireyin hayatı bence inişlerle-çıkışlarla doludur; çok stabil bir hayat formu olduğuna/olabileceğine inanmıyorum, hatta bu derece bir stabiliteyi de sağlıklı bulmadığımı söyleyebilirim. İnsan yaşadığı sürece hata yapmaya da hatalarından öğrenmeye de meyillidir ve öyle olmalıdır. Daha huzur dolu ve farkındalık sahibi bir birey olunması için gereken süreçte ödememiz gereken bedellerdir bunlar. Hepimiz bu bedelleri öderiz dönem dönem. Kendimizi analiz edip daha erdemli bir yolu, daha yüksek farkındalık düzeyine erişmeyi hedefliyorsak da doğru yoldayızdır. Bu bir yolculuk, her zaman hepimiz tökezleyeceğiz hayatın bazı basamaklarında, sonra yine ve yine, belki çok yaşlanmış olsak da, ancak her tökezlediğimiz basamakta neyi yanlış yaptığımızı analiz etmeye çalışmamız önemli. Siz şu an çok değerli bir yolculuk sürecindesiniz, kendinizi de kötü hissetmeyin lütfen, bunlar hepimizin dönem dönem yaşadığı, yaşaması gereken olgular. Değerli Pamukannesi83 Pamukannesi83 çok güzel, faydalı, pratik tavsiyelerde bulunmuş, ben de çok beğendim. Kendisinin yazdıklarına şunu ifade etmek istedim sadece pratik düzlemde: Demişsiniz ya, insanları umursamamak, takmamak istiyorum, aslında olması gereken bu değil, olmamalı, hepimiz farkındayız değil mi? Ancak bazı kişiler bazen o kadar yıkıcı, veya gereksiz yere rencide edici, kinayeli, yüklediğimiz/yüklemek istediğimiz tüm manaları o kadar hoyratça harcayabiliyor ki kendisini sorgulaması gereken onlarken biz yine kendi kendimizi en azından belli bir süre (Onları hayatımızdan çıkartmamız gerekene kadar) sorgulamak durumunda kalıyoruz. Naif ve idealist insanların çektiği en büyük çilelerden biridir bu, bu sizden eksiltmez, öyle bakın olaya. Yine güvenin, tekrar güvenin, sürekli güvenin insanlara bence (Bizim mayamız bence buna daha uygun, en azından olgunlaşmayı hedefleyenlerde böyle olmalı), ikinci kez güvenmeyin. Bazı diğer eylemler konusunda; daha çok kitap okumak vs, kendinize günlük/haftalık/aylık (Size nasıl daha uygun olacaksa) bir sınır kotası koyup ona uygun hareket etmeye çalışabilirsiniz zihninizin şu süreçteki sorgulamaları bittikten sonra. Hemen kendinize baskı da uygulamayın, yorulmuşsunuz şu süreçte, bazı kırgınlıklar biriktirmişsiniz, önce bunları analiz edip biraz kendinize izin verin. Sonra en iyi şekilde devam edeceksiniz bence.
 
Oncelikle hic kimse mukemmel degil. Gozunuzde diger insanlari yuceltip kendinizi kucultmeyin.
Once işe kendinizi tanimakla baslayin. Nasil birisiniz? Neleri sever neleri sevmezsiniz? Bunlari kesfedin. Iyi taraflarinizi gelistirin. Hata yapmayacagim diye igrasmayin. Cunku hatalar bize cok sey ogretir. Hata yapmaktan korkmayin. Caresizlikten de korkmayin. Insan en caresiz oldugu durumlarda en verimlidir nedense. Calisin, kendi ayaklarinizin uzerinde durmak icin bir meslek edinin ama kendinizi de ihmal etmeyin. Gun icinde ayna karsisinda vakit de gecirin. Bu kendinizi sevmenizi saglayacaktir. Kendinizi salmayin. Giyiminiz de dahil. Bu kendinize saygi duymanizi saglayacaktir. Siz kendinize saygi duydukca karsinizdakilerin de size saygi duydugunu goreceksiniz. Kendinize acimayin. Ezik olmayin. Pasifize etmeyin. Mukemmel olmak zorunda degilsiniz. Herkes herseyi yapamaz zaten. Ancak neyi yapabileceginizi, neyi yapamayacaginizi kesfedin. Bu da kendinizi tanimakla olur.
Tv seyretmeme konusu bana mantikli gelmedi. Insan isterse bir fiziden bile cok sey ogrenebilir. Hayattan o kadar da kopmayin. Hatta guncel olaylari takip edin. O kadar izole yasamak da iyi degil bence.
 
Back
X