Merhabalar,
Bildiğiniz gibi şiddetli geçimsizlikten boşanmak üzereyim. Avukatıma vekalet verdim. İşler gittikçe ciddileşince eşim yalvar yakar geri dönmem için uğraşıyor. Önce suçlar gibi konuşmalar yaptı, sonra gözümü korkutmak için çocuğu sana vermezler diye tehdit etti sonra da çaresizlik içinde uçan kuştan medet umuyor. Her şeyi kabul ediyor. Ne istersem bundan sonra öyle olacakmış. Aslında hatalarını anlamış. Bana ne kadar haksızlık ettiğini anlamış. Normalde küçük bir çabayla evliliğimizi güzel hale getirecekken kendi hatalarından dolayı daha büyük çabalarla her şeyi toparlayacakmış. Ailemle arasını düzeltecekmiş. İleride onlar bile iyi ki bizi dinleyip boşanmadın diyeceklermiş. Kızımıza güzel bir gelecek hazırlayacakmışız. Saygı gösterip sevgiye boğacakmış. Hep şımarmamdan korktuğu için sevgisini bile içinde yaşamış. Gereksiz kıskançlıklardan, öfkesinden öyle davranmış. Şimdi idrak etmiş. Her şerde bir hayır varmış. İyi ki böyle bir şeye karar verip ona bu tokatı atmışım ki kendine gelmiş bu vesile ile. Neler neler...
Şimdi bu durumda ben hem inanmak istiyorum hem de inanmıyorum. Söylediklerine bakınca acaba diyorum ama bir yandan da daha önce de şans verdim ben bu adama diyorum. Gerçi o asla ayrılacağımı düşünmemiş şimdi hayatının şokunu yaşıyor. Yani hiç bu kadar kesin kararlı ve avukatın karşısında görmemişti beni. Yoruldum bir yandan da. İnceldiği yerden kopsun diyor bir yanım. Bir de keyfimden uğraşmadım vekaletname çıkar avukata git vs. Böyle bir şey yaşayan oldu mu? Eşi ayrılacağını görünce düzelen verdiği sözleri tutan? Yanılıyor muyum sizce? Avukata işlemleri başlatın diyeceğim ama pişmanlığını görünce hata mı yapıyorum diye korktum. Bir de sizlere sormak istedim. Ne dersiniz?